Lofzangen op de herroeping van het Edikt van Nantes

Onze zeer geliefde zoon in Jezus Christus,

Onder alle stralende bewijzen die Uwe Majesteit heeft gegeven van zijn aangeboren vroomheid, springt de waardige ijver van de zeer christelijke koning naar voren, die hem ertoe heeft gebracht alle verordeningen die gunstig waren voor de ketters van uw koninkrijk, te herroepen en zeer wijze edikten uit te vaardigen, die dienstig zijn voor de verbreiding van het ware geloof.

Wij feliciteren u daarmee, omdat u aldus de kroon hebt gezet op de onsterfelijke lofwaardige daden, die tot nu toe uw leven zo glansrijk (glorieuse) heeft gemaakt. De Katholieke Kerk zal in haar annalen (geschiedboeken) met nadruk deze daad van toewijding aan haar vermelden en ze zat nooit ophouden uw naam te prijzen. Maar bovenal zal de goddelijke goedheid u betonen voor deze daad. Wees overtuigd dat wij voortdurend bij deze goddelijke goedheid voor u zullen bidden. Wij schenken van ganser harte aan Uwe Majesteit onze apostolische zegen.

Gegeven te Rome, 13 november 1685.

De bekende bisschop-redenaar Bossuet vergeleek in een preek van 1686 Lodewijk XIV met Constantijn, Theodosius en Karei de Grote. "U hebt het geloof bevestigd; u hebt de ketters uitgeroeid; dat is het waardige werk van uw heerschappij".

Maar:

"Lodewijk XIV had talrijke maitresses: Louise de La Valière, Mad. de Montespan, M.lle de Fontangesen Mad. de Maintenon met wie hij in het geheim in 1684 huwde en die godsdienstig een grote invloed heeft gehad (afschaffing van het Edict van Nantes)" (Oosthoek Encyclopedie).

En wie er nog meer over wil weten, leze het boek "Aan het hof van Lodewijk XIV" (Amsterdam z.j.), door H.P. Geerke.

Mad. de Montespan

Over deze vrouw schrijft Geerke: "Zij was een door en door slechte vrouw" (p. 173). De koningin, Maria Theresia, noemde haar "cette pute = die slet, lichtekooi". Mad. de Montespan verdrong de eerste geliefde met wie Lodewijk in echtbreuk had geleefd nl. Mej. De La Valière, die daarop in het klooster trad (p. 100).

Mad. de Montespan was gehuwd. Met haar bedreef Lodewijk dus dubbele echtbreuk. Hij verwekte zeven kinderen bij haar (p. 195).

"Wat haar afkomst betreft was zij een dame uit de hoogste kringen, doch door haar leven een courtisane (= een vrouw van lichte zeden, inzonderheid die in hogere kringen verkeert. H.J.H.), die uit berekening de koning wijsmaakte dat zij van hem hield" (p. 117). "Het opmerkelijkste hierbij was dat de koning werkelijk aan die babbelarij geloof schonk. Misschien ook al weer een bewijs voor de stelling dat een vrouw met een aardig uiterlijk een man die gevoelig is voor schoonheid, alles kan wijsmaken" (p. 117-118).

"Zij was een bijgelovig, door en door gemeen individu. Op haar samenkomsten met de bende van vrouw Voisin (de meeste beruchte okkulte gifmengster van die tijd) riep zij de hulp van de helse machten in om m.lle de La Valière uit de omgeving van het hof te verwijderen, het huwelijk van de koning te laten ontbinden en zelf zijn wettige gemalin te worden. We weten nu ook dat bij de afsmekingen daartoe kinderen zijn geofferd" (p. 174-175).

"Uit de processtukken van de Chambre Ardente is gebleken: "Eens had zij een zwarte mis bijgewoond waarbij, terwijl zij ontkleed vooreen nagemaakt altaar lag, een kind was vermoord, om met het bloed de hulp van de boze te verkrijgen" (p. 172). Uit die stukken van het gerechtshof is ook gebleken dat zij getracht heeft de nieuwe geliefde van Lodewijk, M.lle de Fontanges (22 jaar), dus haar rivale, door vergiftiging uit de weg te ruimen. In haar woede wilde ze zelfs Lodewijk zelf vermoorden. "Het plan was de koning een verzoekschrift te laten overhandigen dat zodanig met onbekende giftige stoffen was bewerkt, dat de aanraking voldoende was om de dood te veroorzaken" (p. 175).

Mad. de Maintenon

Mad. de Montespan werd verdrongen door de wed. Scarron. Met haar trouwde Lodewijk na de dood van Maria Theresia in het geheim (omdat zij niet van adel was). Ze kreeg toen de naam van Mad. de Maintenon.

Ofschoon op sexueel gebied niets op haar was aan te merken, schuwde ook zij de listen niet om haar doel te bereiken. "Alweer in het geheim liet Madame de Maintenon de jeugdige huwelijkscandidaat bewerken door diens leermeester Abbé Dubois. Zij wist zeer goed dat deze abbé (— priester) tot de meest verdorven individuen van de hofhouding behoorde; zij verfoeide hem, daar zij overtuigd was van zijn slechte leven, doch voor het bereiken van haar doel maakte zij van zijn invloed gebruik en met succes" (p. 237).

Zij was zeer toegewijd aan de R.-K. Kerk. Zij is het ook geweest, die de opheffing van het Edict van Nantes in 1585 heeft doorgedreven. "In die conseil had haar stem veel gewicht en wist zij veelal haar mening door te voeren. De conseil de conscience zou men kunnen noemen een ministerie van godsdienstzaken, onder haar leiding" (p. 203).

"Madame de Maintenon en haar vrienden wonnen het pleit. Op de 18de oktober 1685 vaardigde Lodewijk het besluit tot intrekking van het Edict van Nantes uit. In het gehele rijk werd de openbare uitoefening van de hervormde godsdienst verboden: bevelen kwamen er tot sloping van protestantse kerken, terwijl de predikanten het land moesten verlaten" (p. 206). "Reeds in 1665 werd (door toedoen van mad. de Maintenon) bepaald dat protestantse jongens van 14 en meisjes van 12 jaar, ook tegen de zin van hun ouders, mochten worden opgenomen in de R.-K. Kerk en later zijn die leeftijdsgrenzen verlaagd tot negen en zeven jaar" (p. 205).

Marie Durand

En tegenover deze rij van wulpse, sinistere en listige vrouwen staat de stralende figuur van Marie Durand, die als gevolg van de opheffing van het Edict van Nantes 38 jaar gevangen heeft gezeten in de Toren van de Standvastigheid, omdat zij haar geloof in Christus als haar enige en volkomen Zaligmaker niet wilde verloochenen.

Wij raden u daarom sterk aan het boekje "Marie Durand" door Arno Pagel (64 blz. f 4,50 plus f 1,75 verzendkosten) bij ons te bestellen. Het is een verademing om dat te lezen.

Dan ziet u dat niet iedere vrouw beantwoordt aan de definitie, die wij, celibataire priesters, aan de vrouw toeschreven: "De vrouw is een onredelijk schepsel Gods met een bedriegelijke ziel en een verleidelijk lichaam". Vooral onder de verplicht ongehuwde priesters doet het Franse gezegde opgeld: "Cherchez la femme" d.i. dat achter alle gebeurtenissen een vrouw te zoeken is. Met name wanneer een priester de R.-K. Kerk verlaat en zich aansluit bij een kerk van de Reformatie, dan zegt men altijd: Daar zal wel een vrouw achter gezeten hebben. Marie Durand is een voortzetting van de lijn van grote, vrome vrouwen, die we in de Bijbel aantreffen, waarbij Maria, de moeder des Heeren, een eerste plaats inneemt door haar geloofskracht, die zij ten toon spreidde op Golgotha: "En bij het kruis van Jezus stonden Zijn moeder en …" (Joh. 19:25).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen