LEZERS VRAGEN…

In het juni-nummer van ons blad hebben we een paar reacties geplaatst. In dit nummer willen we slechts een heel korte bloemlezing geven uit verschillende brieven die nog gekomen zijn. Het heeft ons verblijd dat zoveel lezers reageerden.

Het was geweldig zoveel reacties te krijgen op de vraag van een vader die met de worsteling zat: Mijn zoon gaat trouwen met een r.-k. meisje. Mag ik mee naar de R.-K. Kerk als hun huwelijk bevestigd wordt?

Hieruit proefden we een stukje mee leven en mee denken met de ander, ledereen die reageerde willen we hartelijk bedanken. De brieven zijn allemaal doorgezonden naar de bewuste vader. We hopen en bidden dat het voor hem wat steun geeft dat zovelen aan kunnen voelen waar zijn zorg ligt. We wensen de jongen en het meisje in de eerste plaats Gods onmisbare zegen toe in hun huwelijk. Ik hoop dat ze hun leven mogen vinden in het Woord van God, als een arme zondaar in zichzelf, maar dat ze ook hun zaligheid mogen vinden in Jezus Christus de gekruisigde.

Een kleine greep uit de brieven die binnenkwamen:

J.H.M. te Z.: Eén van de eerste gedachten in mij was dankbaarheid dat mij dit niet overkomt. Maar hoe zit het, trekt Vader in de hemel mij voor omdat ik minder zonden deed….? Ik heb dertien kinderen. Twee doen nooit meer zonden….! Drie zijn er volwassen in het geloof. God gaat met geen van Zijn kinderen dezelfde weg. Ik heb ook een jongen die alles overboord zette en volop de wereld introk en genoot van alles wat die wereld te bieden heeft. Ik denk dat ik met u mee kan voelen, mee kan lijden. Geloof in Gods almacht!

J.S.te E.: Belangrijk lijkt mij: als men gaat, hoe gaat men. Wil men gaan in de gezindheid van Christus, als getuige van Gods liefde, ach, dan zou ik zeggen: ga! Laat zo uw licht schijnen onder de mensen. Als hij, uw zoon, niet wedergeboren is en hij zou in een protestantse kerk trouwen, wat is er dan wezenlijk anders? Besneden of niet besneden zijn betekent niets maar of men een nieuwe schepping is. Er zijn soms familie-omstandigheden die ons op plaatsen brengen die wij niet zelf verkiezen, laten we daar dan toch een Gods-getuige zijn.

A.L.te E.: Dat het voor u erg moeilijk is, is duidelijk. Als u het niet doet kan er zoveel verwijdering ontstaan. Worden deuren misschien gesloten en onherstelbare wonden geslagen. U mist ook de kans om te laten zien dat u geheel anders bent. Door wel te gaan kunt u de liefde van Christus uitstralen en anderen het Evangelie leren kennen. Praat er niet te veel over. Dat geeft alleen maar zinloze discussies.

F.H.te S.: Ik wil beslist geen scheldkanonnades tegen de R.-K.Kerk houden. Helaas wordt het noemen van dwalingen binnen haar gelederen vaak zo uitgelegd. Ik wil van harte geloven dat uw a.s. schoondochter een lief meisje is. Maar zij zal niet slechts op haar manier moeten geloven, maar voluit moeten belijden met mond en hart dat Jezus de Zoon van God is. Ga met zo veel mogelijk meelevenden in deze aangelegenheid op de knieën en vraag de Heere Jezus om uitkomst.

P.H.B.: Ja, het is een hele schrik. Zijn de ouders van het meisje ook geschrokken? Ik ben gereformeerd. Wat zijn wij rijk. Alles wat u in de R.-K.Kerk zult zien, hebben wij niet nodig. Wij hebben het kruis zonder het lichaam van de Heere Jezus. Want Hij is opgestaan, dus geen crucifix! Ga er geen maanden over inzitten. God is er toch ook bij en bij de jonge mensen in die kerk. Beide kinderen hebben toch het Verbondsteken bij de doop gekregen. Gods wegen zijn anders dan onze wegen. Heel veel sterkte, vrees niet, geloof alleen Gods zegen over het huwelijksleven van de twee kinderen.

N.G.J.S. te A.: Het is erg moeilijk in zo'n geval raad te geven. De ouders van de zoon moeten wel beseffen dat in het algemeen een jongen een meisje ten huwelijk vraagt. Daar begint de verantwoordelijkheid, en deze protestantse ouders zullen daarom hun medeverantwoordelijkheid moeten beseffen. Vanuit een ootmoedige houding en diep besef van eigen verantwoordelijkheid zullen deze ouders met hun zoon en toekomstige schoondochter en haar ouders tot een oplossing moeten komen waarbij wederzijdse liefde en respect voor eikaars uitgangspunten alle ruimte krijgen. Het is heel belangrijk dat de ouders van de jongen het meisje open, eerlijk en met liefde benaderen.

K.H.K. te H.: Blijf voor hen een voorbeeld, opdat zij aan uw levenswandel een houvast krijgen hoe volmaakte liefde zich moet weerspiegelen nl. door het hart. Kun je met je kinderen niet meer over Jezus spreken, dan moet je niet verzuimen in het gebed met Jezus over je kinderen te praten.

G.E.te H.: Op welke gronden meent men toch te adviseren om toch maar mee te gaan? Ons allen past inkeer en verootmoediging, maar daarnaast ook om Gods weg gewillig te gaan.

H.V. te den H.: Het is voor een protestant ten enenmale onmogelijk om een r.-k. dienst bij te wonen. Wat kost zelfverloochening een strijd! Wij wensen u veel sterkte toe en de leiding en de troost van de Heilige Geest.

Het eind-antwoord is niet gegeven.

Mijn persoonlijke mening is heei uitdrukkelijk dat er geen groter zegen is dan dat je kinderen bij de waarheid blijven. Bij het Woord van God. Maar soms zijn de wegen heel anders dan wijze graag hebben. Wat is het dan moeilijk om het kruis op te nemen en te volgen, ook op moeilijk begaanbare levenswegen. De praktijk heeft mij geleerd dat weg blijven van elkaar, niet werkt. Later, als er een kindje geboren wordt, begint de strijd opnieuw en bij allerleigedenkdagen in de familie.

Houdt wat gij hebt, opdat niemand uw kroon neme…!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen