Kennismaking met ds. R.D. Kwint

Op 24 november 1966 werd ik als oudste van vier kinderen geboren in het rooms-katholieke St. Jansz ziekenhuis te Laren. Mijn ouders woonden toen in Eemnes, waar mijn vader onderwijzer was op een lagere school. Mijn ouders waren en zijn nog steeds hervormd op gereformeerde grondslag en in dat geestelijke klimaat ben ik ook opgegroeid. De lagere schoolperiode bracht ik door op een doorsnee christelijke school. Wij woonden op dat moment in Scherpenzeel. Ik herinner mij nog, dat wij in de zesde klas iedere vrijdag een psalmversje uit het hoofd moesten kennen en dat er de mogelijkheid was te kiezen tussen twee verschillende versies: een voor hervormden en een voor gereformeerden (de oude- en de nieuwe berijming). Iedere zondag gingen wij tweemaal naar de kerk, terwijl er 's middags zondagsschool was. Op zich ben ik altijd serieus geweest als het om geestelijke zaken ging. Toch miste ik een persoonlijke kennis van God. Dit gevoel verdiepte zich toen ik naar een reformatorische middelbare school ging, nu het Van Lodenstein College. De Heere heeft hiervoor de lessen godsdienst gebruikt tijdens mijn tweede klas periode en later mij de zekerheid gegeven dat Hij van mij afwist door middel van de prediking in een doordeweekse kerkdienst in de Gereformeerde Gemeente te Scherpenzeel. Ik was toen 16 jaar. Toch bleef ik de zondagse kerkdiensten in de hervormde gemeente bijwonen en daar heb ik later ook mijn vrouw mogen ontmoeten.

Vanaf mijn twaalfde jaar had ik al een begeerte om als predikant te mogen arbeiden in Gods wijngaard. Maar, daar ik geen enkele zekerheid had omtrent mijn geestelijke staat, is dit pas weer sterk gaan leven na mijn 16e. Nog altijd betwijfelend of ik wel door de Heere Zelf geroepen was, ben ik eerst een jaar Frans gaan studeren aan de Rijksuniversiteit van Utrecht. Na veel strijd en persoonlijke worstelingen, ben ik na dit jaar theologie gaan studeren. Door middel van Zijn Woord, heeft de Heere mij toen de zekerheid gegeven dat ik inderdaad die weg moest gaan. Tijdens mijn studie hadden mijn vrouw en ik de gelegenheid Canada te bezoeken vanwege preekbeurten in Springford, Ontario, waar een gemeente is van de Reformed Church in America. Vlak voor het beëindigen van mijn studie kreeg ik een beroep van de gemeente van Sheffield, dat toen nog onder Springford viel. In de beroepsbrief werd Qu'ebec genoemd als mogelijk evangelisatieterrein, daar ik Frans gestudeerd had.

Waarom het buitenland?

Waarom Canada? Verschillende factoren hebben hiertoe de weg gebaand. Nog tijdens mijn studiejaar Frans heb ik een maand lang in Frankrijk vertoefd, om daar een Frans predikant te helpen met de bouw van zijn huis. De nood onder de Franstaligen is mij toen op het hart gebonden. Toen ik als kandidaat de gelegenheid kreeg te preken, ben ik overal voorgegaan waar men mij vroeg, met name in vrije gemeenten. Ik respecteer de mening van degenen, die mij dit alsnog verwijten, maar ik kan op grond van Gods Woord niet zien waarom wij niet overal moeten preken waar wij ook maar de gelegenheid krijgen. Vanwege de algemene verdeeldheid in Nederland, werd mijn animo steeds minder om daar te blijven. De begeerte groeide meer en meer om juist daar het Woord te brengen, waar werkelijk nood is. Gezien mijn liefde voor de Franse taal en cultuur, gingen mijn gedachten het meest uit naar een Franstalig land of gebied.

Wat Frankrijk betreft, zijn er nooit deuren geopend geweest. Wel voor Canada, toen ik de beroepsbrief uit Springford kreeg waarin Qu'ebec werd genoemd. Zodoende ben ik met mijn vrouw en twee kinderen naar Canada gegaan om in Sheffield gedurende twee jaar te werken, eerst als lerend ouderling en daarna, na mijn bevestiging, als predikant. Het beroep was min of meer een contract voor twee jaar. Binnen deze twee jaren, had ik verschillende keren de mogelijkheid Qu'ebec te bezoeken en van ds. A.R. Kayayan (voor wie ik boeken had meegenomen naar Canada en die ik in Chicago heb opgezocht) de nodige adressen ontvangen van predikanten van de Hervormde Kerk van Qu'ebec (Eglise r'eformée du Qu'ebec). De predikanten, die ik ontmoette brachten mijn begeerte om onder Franstaligen te mogen arbeiden onder de aandacht van hun synode. Men besloot mij te beroepen als predikant-evangelist in de stad Qu'ebec-City. Alleen had men geen enkele mogelijkheid mij van een traktement te voorzien. De Stichting Kerkbouw Canada heeft zich toen bereid verklaard ons te helpen. Na twee jaar predikantevangelist te zijn geweest, kreeg ik een beroep van de gemeente te Charny.

Nu ben ik bijna vier jaar predikant in Charny en hebben mijn vrouw en ik inmiddels 5 kinderen. Onze oudste drie kinderen gaan naar een Franstalige openbare school en hebben het daar erg goed naar hun zin. De gemeente in Charny telde 54 personen toen ik mijn predikantschap daar begon; inmiddels zijn dat er 65. Mijn traktement wordt vanuit drie bronnen bijeengebracht: een deel door de gemeente zelf, een deel door de Eglise reform'ee du Qu'ebec en een deel door de Stichting Kerkbouw Canada.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen