Trouw tegenover ontrouw

Onze tekst spreekt van een paasverschijning: ‘En is van Simon gezien.’ Van de discipelen is Petrus de eerste aan wie Christus na Zijn opstanding verschenen is. Hij komt er ook het eerst voor in aanmerking. Niet vanwege zijn verdienste, integendeel. In dat opzicht heeft Petrus verdiend dat Jezus nooit meer naar hem omgezien zou hebben. Maar zoals een dokter eerst zijn patiënten bezoekt, die er het slechts aan toe zijn en die zijn hulp het allermeest nodig hebben, zo heeft Jezus eerst Zijn diepgezonken discipel opgezocht. ‘En is van Simon gezien.’ Hier wordt Petrus Simon genoemd. Dat is niet zomaar. Jezus had hem genoemd Petrus, dat is rotsman. Dit alles had hem in ootmoed en waakzaamheid moeten brengen. In de nacht van Jezus’ lijden blijkt echter het tegendeel. Daar staat Simon de Heere te verloochenen. ‘Ik ken Hem niet.’ Hij verloochende hem tot drie keer toe. Op brute wijze. Met zware hamerslagen waarmee hij op Jezus’ hart beukte. Jezus’ blik treft hem. Petrus weent. Het zijn tranen van berouw. Wie zou die vergeving echter kunnen aanreiken? Zij kon alleen van Jezus komen. Zijn Meester lag in het graf. Zijn mond was gesloten. Staat hij niet voor een afgrond? Alles is donker. Zijn schuld drukt hem. De satan zeeft hem. En Jezus is weg. Is hij in zijn diepe val niet bewaard in de voorbede van Christus? Zien we hem niet met Johannes vroeg naar het graf gaan? Neen, hij liep niet zo hard als anders. Herkent u het? U kent en hoort het Paasevangelie. U zegt: het is mijn ontrouw dat Jezus de dood inging. De doornenkroon is mijn zonde; het spotkleed is mijn verachting; de nagels waarmee Hij aan het kruis is geklonken zijn mijn verloochening. Zo is het ook voor Petrus. Er is niets meer over van de naam Petrus, rotsman. De Heere Zelf moet hem vertellen, dat Hij die ontrouw van Petrus meegenomen had in het graf. Niet vanwege zijn berouw, maar vanwege die onvoorstelbare zondaarsliefde voor ontrouwe mensen. De Heere Jezus heeft na Zijn opstanding Simon onder vier ogen gesproken. Hoe en waar?

U weet ook van de opdracht die Jezus aan de vrouwen meegaf na Zijn opstanding om met name aan Petrus te zeggen, dat Hij is opgestaan. Hij was wel weg, maar niet voorgoed. Wat een blijdschap zal deze boodschap van Jezus aan de vrouwen voor Petrus geweest zijn. Maar daarmee was het nog niet goed. Hij had de band met zijn Meester doorgesneden. Hij had Zijn liefde verraden. Daar ontmoet de Opgestane hem. Daar klinkt die stem van eeuwige liefde: ’Simon!’ Ontdekkend, vertroostend, genezend! Willen we nog meer weten? De Heere stoot Simon niet weg. Hij had het dubbel en dwars verdiend. Simon mag de kracht van Christus’ opstanding ervaren. En wat tussen Jezus en Petrus wordt verhandeld, is niet voor derden bestemd. Daar is de ontmoeting te intiem voor. Petrus zwijgt erover in zijn brieven. Paulus vermeldt alleen in 1 Korinthe 15 dat ‘Hij van Cefas is gezien’. Wat een wonder van genade! Alles stond Christus in de weg. Alles ruimde Christus uit de weg. De dood, de duivel, de twijfel, de verloochening. Dwars tegen Simons ontrouw in is Jezus’ trouw vast en zeker. Jezus ging Simon niet uit de weg. Hij heeft hem niet gemeden. Ook dat is een les voor ons. Wij mijden anderen toch ook niet die ons wat aangedaan hebben?! Wat een bemoediging! Leert u hier wat uit? Mag het troost geven? Deze Paasgroet is toch een bemoediging voor een afgetobd hart? U zegt niet te kunnen ontkennen dat er ooit iets geweest is tussen de Heere en uw ziel? Maar juist de belijders zeggen dat er zo’n ontrouw is jegens Hem. Aan allen die Hij gekocht heeft met Zijn bloed vertoont Hij Zich. Dwars tegen hun ontrouw in. Denk toch niet te klein van Hem. Het kan midden in de week Pasen worden.

Wat staat er? ‘Hij is van Simon gezien.’ Onder vier ogen. Maar het is nog veel erger. De dood zit ertussen. Er is niets geen leven, geen geestelijk leven! De Opgestane, de Levensvorst heeft het gezegd: ‘De ure komt en is nu, wanneer doden zullen horen de stem van de Zoon van God, en die ze gehoord hebben, zullen leven!’ Voor Simon was het één en al verwondering. Voor wie niet? Hier zijn geen woorden voor te vinden, behalve dat ene woord van Petrus zelf: ‘Geloofd zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, Die naar Zijn grote barmhartigheid ons heeft wedergeboren tot een levende hoop door de opstanding van Jezus Christus uit de doden!’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen