Nederlandse Geloofsbelijdenis

God heeft Zijn rechtvaardigheid en barmhartigheid bewezen in Christus
Wij geloven dat God, Die volkomen barmhartig en rechtvaardig is, Zijn Zoon gezonden heeft om aan te nemen de natuur waarin de ongehoorzaamheid begaan was, om in haar te voldoen en te dragen de straf der zonden door Zijn zeer bitter lijden en sterven. Zo heeft dan God Zijn rechtvaardigheid bewezen tegen Zijn Zoon, als Hij onze zonden op Hem gelegd heeft; en heeft uitgestort Zijn goedheid en barmhartigheid over ons, die schuldig en der verdoemenis waardig waren, voor ons gevende Zijn Zoon in de dood door een zeer volkomen liefde en Hem opwekkende tot onze rechtvaardigmaking, opdat wij door Hem zouden hebben de onsterfelijkheid en het eeuwige leven.

In dit artikel wordt beleden – naar de Schriften – de volkomen eenheid van Gods rechtvaardigheid en barmhartigheid. In die eenheid ligt voor ons het leven. Allereerst wordt hier de bron van het heil aangewezen: wij geloven dat God Zijn Zoon heeft gezonden. Wij klimmen niet op tot God, nu niet en nooit, maar de Heere daalt af. In de verbroken gemeenschap tussen God en ons gaat het herstel daarvan helemaal van God uit. Dat moet ons met verwondering en aanbidding vervullen. Op geen enkele manier ligt de redding van zondaren bij hen. In de mens is geen enkel aanknopingspunt, hij kan geen middel bedenken, is niet in staat de rechtvaardige straf te dragen en al evenmin om onder de schuld en die straf uit te komen. Hij is verloren. Berouw en boetvaardigheid, belijdenis van schuld – hoe nodig! – het is ontoereikend en roept in God geen ontferming op.

De inzet is hoog
Maar wij geloven dat Gód… Heel het grote werk van verzoening en verlossing staat op Zijn rekening, omdat Hij liefheeft met een eeuwige liefde. Al deze dingen zijn uit God. We kunnen ook zeggen, dat het heil voortvloeit uit de barmhartigheid en de rechtvaardigheid van God. Gods deugden hebben Hem bewogen Zijn Zoon te zenden. En zijn de deugden van God wel te onderscheiden, ze zijn nochtans één en niet van elkaar te scheiden. Dat betekent ook dat ze nooit ofte nimmer tegen elkaar uitgespeeld mogen worden. Het gaat fout zodra dat gebeurt. Dan kan men Gods rechtvaardigheid die de zonde straft een duidelijke, middeleeuwse, feodalistische verbastering van het Evangelie noemen. Men neemt daartegen stelling dat God juist níet op Zijn recht staat en dat de Bijbel dat genade noemt. Maar God is in Zijn barmhartigheid tevens rechtvaardig en Hij is in Zijn rechtvaardigheid barmhartig. God is liefde, maar Zijn liefde doet Hem nooit Zijn rechtvaardigheid vergeten. Wie oog en hart kreeg voor het kruis op Golgotha, zal het verstaan. Wie zag een liefde als daar? En tegelijk, wie zag een rechtvaardigheid en toorn als daar? Als God niet als de Rechtvaardige en de Heilige het récht heeft om te straffen, kan er ook van genáde geen sprake zijn. Dan neemt God zonder meer met de zonde en de ongerechtigheid genoegen. Dan is er zelfs niet meer sprake van een rechtseis, dus ook niet van zonde en mag ieder mens doen wat goed is in eigen oog. Het is déze opvatting die zich breed heeft gemaakt en diep is doorgedrongen, die de weg heeft vrijgemaakt voor de wetteloosheid die vandaag met de handen te tasten is. Dat gebeurt als men de gerechtigheid van God laat verdwijnen achter Zijn barmhartigheid. In feite is deze liefde goedkoop en vooral Gode onwaardig.

De hier vertolkte belijdenis is dan ook volop actueel. God is ten hoogste barmhartig, maar God is ook ten hoogste rechtvaardig. Dat komt uit in het dragen van de straf van de zonden door het zeer bitter lijden en sterven van Jezus Christus. Hij is het Lam, Hij is de Zondedrager, want God heeft onze zonden op Hem gelegd. Gods Zoon moest mens worden om te lijden en te sterven. Daarin zien we de volkomen barmhartigheid en de volkomen rechtvaardigheid van God heerlijk schitteren. In het lijden van Christus ziet het geloof de openbaring van al Gods deugden. In Christus blinkt de gerechtigheid, de liefde, de barmhartigheid, de wijsheid, de almacht van God. De verzoening door voldoening – nog altijd het hart van het Evangelie – doet al de deugden van God aan het licht komen. De belijdenis is dan ook door en door bijbels, tot en met de formuleringen toe. Dien, Die geen zonde gekend noch gedaan heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem. Zo groot is de toorn van God over de zonde dat Hij die, eer Hij ze ongestraft liet blijven, ze gestraft heeft aan Zijn eigen lieve Zoon met de bittere en smadelijke dood van het kruis.

Mild en overvloedig
Schoon is de formulering van dit artikel: ‘Voor ons gevende Zijn Zoon door een zeer volkomen liefde.’ Van belang is de vraag: wie zijn die ons? Daar bestaat geen misverstand over: zij die schuldig en de verdoemenis waardig waren. Wie dít oordeel onderschrijft, aanvaardt, eronder buigt en belijdt: ‘Ik ben, o Heer´, Uw gramschap dubbel waardig.’ Die erkenning van schuld is een diep insnijdende belijdenis. Maar als ik hier buig voor de hoge God in verbrokenheid van hart, zal ik het ook leren dat Christus voor mij gegeven is in de dood en dat ik mij in dat ‘ons’ begrepen mag weten. Weet dan dat het het geschonken geloof is dat ons deel doet hebben aan Christus en ál Zijn weldaden. U dan die gelóóft is Hij dierbaar! Door dat geloof wordt dit verstaan en ervaren: de goedheid, de barmhartigheid en die zeer volkomen liefde. Die heeft God uitgestort. Onderstreep dat laatste woord gerust. God is niet karig. Hij geeft het heil niet mondjesmaat, niet een druppeltje hier en een druppeltje daar. Uitgestort, ruim en mild. Hopelijk weet u het uit eigen ondervinding, dat wanneer God het heil in Christus door de Heilige Geest toepast aan zondaren, aan schuldige zondaren die de verdoemenis waardig zijn, dat dit dan een overlopende maat is. En wel zo dat de zondaar die er het voorwerp van is het niet op kan. Dan zingt het in het hart en het stroomt over de lippen: ‘Zijn goedheid is in nood en dood, voor ons Zijn volk oneindig groot.’ Alleen dan dus als de gerechtigheid van de Middelaar de zondaar wordt toegerekend. En deze gerechtigheid mij vrijstelt van alle schuld en straf en daarom heerst tot het eeuwige leven door Christus Jezus, onze Heere.

Op deze wijze wordt de vrucht van Jezus’ lijden de hoogste zaligheid voor een ieder die gelooft. Want de Vader heeft de Zoon opgewekt tot onze rechtvaardigmaking, opdat wij door Hem zouden hebben de onsterfelijkheid en het eeuwige leven. Wonderlijk, heerlijk heilgeheim. Zalig wie het is geopenbaard, niet uit kracht van vlees en bloed, maar door de Vader in de hemelen. Wie is in staat te schetsen de troost, al de troost en al de kracht die uit dit geloof wordt geboren: ‘Om onze ongerechtigheden is Hij verwond, om onze overtredingen is Hij verbrijzeld, de straf die ons de vrede aanbrengt was op Hem en door Zijn striemen is ons genezing geworden.’ Wat is het dan noodzakelijk dat wij leren geloven dat Hij gedragen heeft wat wij verdiend hebben, wat wij waardig zijn. Dat wij leren geloven dat de zonde, ónze zonde, Jezus Christus de dood heeft gebracht, omdat er betaald moest worden, omdat er aan Gods gerechtigheid genoeg gedaan moest worden. Dat wij leren geloven dat Christus de zonde gedragen heeft. Dat wij leren geloven aan Gods gerechtigheid, aan Gods barmhartigheid. Dat wij dan leren geloven aan Christus en Die gekruisigd. Niemand dan Christus. Niets dan deze zeer volkomen liefde. Deze liefde is een eeuwige liefde, een vrije liefde. Dat is een zaligheid die niet af te meten is. Ziet u maar toe dat u Hem Die gezonden is, Hem die Zichzelf gegeven heeft niet verwerpt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen