Het verbroken altaar geheeld

En hij heelde het altaar des Heeren, dat verbroken was. 1 Koningen 18:30b

Op de hoogte van de Karmel zijn de duizenden samengekomen. Aan de ene zijde zijn de meer dan achthonderd profeten van Baäl en Astarte. Aan de andere zijde staat de profeet Elia, de eenzame strijder voor Gods eer. Koning Achab is met het volk verzameld om er getuigen van te zijn wat hier gaat gebeuren. Deze menigte is samengebracht door Gods hand. Niet Baäl beheerst dit gebeuren, maar God door middel van Zijn dienstknecht. Hier op deze berg zal de Heere tonen, dat het uitblijven van de regen en de dauw niet zonder oorzaak is geweest. De Heere zal het in een aangrijpend gericht opnemen voor de eer van Zijn Naam tegenover Baäl. Het is opmerkelijk dat de Heere Zich in dat gericht bedient van een altaar. Elia krijgt op het altaar des Heeren het antwoord uit de hemel door het verterende vuur. Voordat dit antwoord komt moet Elia het altaar des Heeren herstellen. Het altaar is waarschijnlijk verwoest door de afgodendienaars. Dat altaar spreekt ons van de schuld van het volk, dat probeerde vast te houden aan twee gedachten, maar ondertussen de Heere heeft verworpen. Het altaar spreekt ons zo van de breuk tussen de Heere en Israël. Het altaar wijst ons immers op de zonde van Israël. Het zijn de zonden, die een scheiding hebben gemaakt. Maar dat altaar wijst ons ook op Gods genade. De Heere wil in de weg van het offer weer naderen tot Zijn volk. Buiten dat altaar is er geen verzoening mogelijk. Want dan kan Israël als een schuldig volk voor God niet bestaan. Ook vandaag worden de verbroken altaren gezien. Wat is het groot als die verbroken altaren mogen worden hersteld door Gods genade. Dat de weg nog verkondigd mag worden, waardoor schuldige zondaren met een heilige God in een verzoende betrekking kunnen geraken. Dat kan nooit buiten het altaar om. Dat kan nooit buiten de dood om. Want het altaar spreekt ons van de dood. Hoe noodzakelijk is het toch, dat wij doodschuldige zondaren worden door de ontdekkende bediening van Gods Geest. Dan wordt ons harde hart verbroken. Dan gaan wij verstaan dat de oorzaak van de breuk bij ons ligt. Dan hebben wij het altaar verbroken. Want in het paradijs was ons gehele leven één Gode welbehaaglijke offerande. Door eigen schuld hebben wij het altaar verbroken. Door eigen schuld moeten wij de gemeenschap met God missen. De Heere wil een schuldig volk nog vergaderen rondom het altaar. Hij wil dat verbroken altaar ondanks de zonden van het volk nog herstellen door de dienst van de profeet Elia. Dat is ook in onze tijd zo nodig, dat het verbroken altaar wordt hersteld. Elia heeft dat altaar hersteld en daarvoor heeft hij twaalf stenen genomen. Hij heeft er geen tien genomen, maar hij heeft er twaalf genomen. Ook het tweestammenrijk behoort erbij. Israël is één. Dat herstelde altaar getuigt tegen ons. Want wat is er een verdeeldheid. Dat betekent niet dat wij een pleidooi houden voor een valse eenheid, maar wel voor de ware eenheid. En die eenheid heeft alles te maken met dat herstelde altaar. Waar het altaar mag worden hersteld, waar het gaat over de verzoening met God, daar wordt ook de ware eenheid gevonden. Dan worden wij schuldenaren voor de Heere. Dan gaan wij dat lage plaatsje innemen aan Zijn voeten. Op die plaats kunnen wij zelf niet komen, maar de Heere kan er ons brengen. De ware eenheid is daarom niet uit de mens, maar de ware eenheid is uit God. Dat is een werk van Gods Geest. Dan krijgt het altaar betekenis in ons leven. Elia kon het altaar wel herbouwen, maar hij kon de zonden van het volk niet verzoenen. Het altaar van de Karmel roept zo om het altaar van Golgotha. De hoogste Profeet heeft daar voor een schuldig volk het verbroken altaar hersteld door als de enige Priester de schuld van Zijn volk te betalen. Alleen door Hem worden Gods kinderen weer priesters in de dienst des Heeren. Dan mag de dienst des Heeren weer worden hersteld in het eigen leven. Dan wordt er ook gezocht om de verbroken altaren in het kerkelijke leven te herstellen. In die weg alleen brengt de Heere bijeen wat waarlijk bijeen hoort. Alleen in Christus is de Kerk waarlijk één. Als Gods kinderen elkaar in Hem mogen ontmoeten, dan vallen de kerkmuren weg. Dan mag er iets van de gemeenschap der heiligen worden ervaren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen