De Vredesgroet

Jezus dan zeide wederom tot hen: Vrede zij ulieden.
Johannes 20:21a

Er is veel gebeurd op die opstandingsdag. Daardoor is er ook veel stof tot gesprek. Het gaat dan alleen om hun Meester en Zijn daden. Als zij dan op die late avond bijeen zijn, staat de Heere Jezus ineens midden tussen hen in, met de bekende groet: ‘Vrede zij ulieden.’ Een groet, die ook nu onder de Joden nog te horen is. Maar hier komt die groet als het ware van over het graf naar hen toe. Degene Die spreekt, is Hij, Die gestorven en begraven was. Nu staat Hij daar midden tussen hen in. Hij leeft! Zij zien de littekenen in Zijn handen en voeten en weten zo ook zeker, dat hier hun Meester staat, Die aan het kruis heeft gehangen. Wat zal blijdschap deze samenkomst doortrild hebben. Hun Heere!

Bovenal horen ze Zijn woord: Vrede. Dat wil zeggen dat alles goed is, dat er niets is tussen Hem en de discipelen, ondanks de verloochening van Petrus en het door allen verlaten te zijn. Vrede is vergeving der zonden, is vrede met God. Die vrede heeft Hij verworven door de weg van Zijn Vader te gaan, de vloekdood in, maar ook de dood uit. Alle schuld is verzoend, alle vloek is weggedaan en nu is er leven met de Heere, leven in vrede met de Heere. ‘Vrede zij ulieden.’ Hij wenst die toe en geeft die ook. Niet zoals de wereld die geeft. Daar is een geheel andere vrede. Daar is enkel een vrede voor het tijdelijke. Welvaart, de eigen plaats handhavend, eigen machtswellust vaak achter hele mooie woorden. Vrede zonder God en geen behoefte aan vrede met de Heere. ‘Vrede zij ulieden.’ Vrede met Hem in dit leven. Dat is de vrucht van de genade, van de bediening van de Heilige Geest, verworven door de Levensvorst. Daar staat Christus, midden tussen hen in. Zelfs door gesloten deuren is Hij heen gekomen. Wie we dan ook zijn, als Hij in het midden is, dan is het goed. Dat geeft ook eenheid en samenbinding. Dan staat Hij in het middelpunt en niet de mens.

Vrede achter gesloten deuren. Waarom zijn eigenlijk die deuren gesloten? Om de vreze der Joden. Ze zijn bang om gevangengenomen en gedood te worden. Is dat niet te begrijpen? Achter gesloten deuren. Die kunnen we zelf ook sluiten door ongeloof. Die kunnen ook gesloten worden door de vijanden van deze opgestane Levensvorst. Denkt u maar aan de geschiedenis, als kinderen Gods vervolgd worden en opgesloten. Maar zie! Hij vertroost met Zijn nabijheid, met Zijn Woord van vrede. Vrede, die Hij heeft verworven en die Hij weet te geven. Een vrede, die de wereld niet begeert en de mens van nature ook niet. Het moet zeker in ons leven wel vredig, rustig en voorspoedig zijn. Geen ziekte en geen oorlog, geen geweld, armoede en verdriet. Daar gaat ons hart naar uit. Maar we leren het echter inleven hoe ongelukkig we zijn zonder God als we iets van onze grote nood hebben leren kennen, doordat de Heere het ons heeft laten zien. Dan gaan we ook verstaan dat de vrede die de Heere Jezus Christus weet te geven het waard is om er alles voor op te geven. Dan is onze eigen godsdienst en mening, onze eigen gerechtigheid, waarmee we vrede met God dachten te bezitten, wegwerpelijk. Deze vrede is een eeuwige vrede.

‘Vrede zij ulieden.’ Hoe die dan geschonken wordt? Hij verschijnt ook nu nog. Hij is wel heengegaan naar de hemel, maar Hij is nog onder ons in het gewaad van Zijn Woord, zoals Calvijn het terecht zegt. Hij is midden onder ons in Zijn Woord. Vandaar ook de opdracht hier aan Zijn discipelen om de boodschap van die vrede door te geven aan alle mensen. De Opgestane zendt hier Zijn discipelen en daarna andere predikers. Dezelfde opdracht, dezelfde boodschap, dezelfde bevoegdheid. Om te verkondigen dat er vrede is met God door Christus en dat voor opstandelingen. Voor mensen die deze vrede helemaal niet zoeken. Maar Hij wil vijanden met God verzoenen. Daarom de oproep tot geloof in Hem. Om te verkondigen dat er vergeving is van zonden, hoeveel die ook zijn en hoe groot ook. Dat de Heere Jezus al die schuld heeft gedragen en verzoend. Dat er nu geen verdoemenis is voor degenen die in Christus mogen geloven. Maar ook dat het vreselijk zal zijn om op die boodschap van zo grote zaligheid geen acht te slaan en zo te sterven en eeuwig verloren te gaan. En zo eeuwig in volkomen onvrede te zijn met de Heere. Moge de Vredevorst van Pasen ook nu Zijn vrede schenken. Tot heil van zondaren en bovenal tot eer van de drie-enige God.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen