In memoriam Adriaan Egas v.d.m. (1934-2012)

Op 21 augustus 2012 is na een kort, maar ernstig ziekbed van zijn aardse post afgelost ds. A. Egas, in leven predikant in de Hersteld Hervormde Kerk. Adriaan Egas werd op 14 mei 1934 geboren in een godvrezend gezin te Werkendam. Zijn ouders behoorden tot de Oud Gereformeerde Gemeente aldaar. Van oorsprong kwamen zij uit de Hervormde Kerk maar door een conflict met de kerkenraad over het doordeweeks laten voorgaan van predikanten als ds. P. Zandt en A.J. Wijnmaalen raakten zij buiten de kerk en ontstond er een Hervormde evangelisatie die later na het vertrek van ds. H. van Kooten overging naar het kerkverband van de OGG. Na zijn mulo-diploma ging hij werken in de schoenenwinkel van zijn grootvader en nam die na enige tijd over. Al jong werd hij verkozen tot diaken en later als ouderling. Uit liefde tot de jeugd richtte hij een zondagsschool op. Daarnaast was hij als SGP-raadslid actief.

Op 28-jarige leeftijd kwam de Heere hem te roepen tot het ambt van dienaar des Woords, met de woorden uit Mattheüs 4: ‘Volgt Mij na, en Ik zal u vissers der mensen maken.’ Een moeilijke tijd brak aan voor hem persoonlijk en voor het gezin, dat inmiddels zeven kinderen telde. Hoe zal dat kunnen en waar wil de Heere mij hebben? Na veel strijd wees de Heere de weg terug naar de Hervormde Kerk, waar hij het teken en zegel des verbonds had ontvangen. Samen met zijn vrienden L.H. Oosten en G. Hendriks vormden zij door leeftijd, kleding en overtuiging een opvallende verschijning te midden van het bonte gezelschap van de Utrechtse studenten. Na een lange en moeilijke weg brak het moment aan dat hij zijn eerste proefpreek mocht houden in de Pieterskerk te Utrecht ten overstaan van de hoogleraar, studenten en familie. De tekst was: ‘Dit is een getrouw woord en alle aanneming waardig, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is om de zondaren zalig te maken, van welke ik de voornaamste ben’ (1 Tim. 1:15).

Ik herinner me nog dat we ’s avonds laat aan deze proefpreek zaten te werken: vader dicteerde en ik moest het op doorslagpapier uittypen, want de volgende morgen moest het preekvoorstel op de universiteit worden ingeleverd. Het is deze tekst die leidend is geweest voor zijn prediking. Toch zou het nog twee jaar duren voordat hij beroepen werd. In die tijd moest hij het inleven dat de Heere hem niet nodig had en Gods tijd de beste tijd is. Over die tijd zegt hij later in een interview: ‘gelijk als men een veldhoen op de bergen najaagt.’
In 1979, hij was toen inmiddels 45 jaar, ontving hij een beroep als voorganger naar de hervormde evangelisatie te Vriezenveen, als opvolger van de 88-jarige eerwaarde heer L. Paul. Hij werd tot zijn dienstwerk ingeleid door ds. J. Catsburg uit Garderen, met de woorden uit 2 Timotheüs 2:15: ‘Benaarstig u om uzelven Gode beproefd voor te stellen,een arbeider die niet beschaamd wordt, die het Woord der waarheid recht snijdt.’ Vader deed intrede met Psalm 43:4a: ‘Dat ik inga tot Gods altaar.’ Zeven jaren heeft hij de gemeente mogen dienen met de liefde van zijn hart. Het was ook de tijd waarin het kerkgebouw met een mooi zalencentrum werd uitgebreid. Naast zijn ambtswerk in de gemeente was hij betrokken bij de gehandicaptenzorg als bestuurslid van Adullam en verzorgde hij een rubriek in het blad ‘Het gekrookte riet’.

In de volle dienst van Woord en Sacrament werd hij gesteld na een beroep uit de gemeente Poort-vliet. De intrededienst werd geleid door ds. J.G. van Loon en hij verbond zich aan de gemeente met de woorden uit Handelingen 10:36: ‘Dit is het woord dat Hij gezonden heeft den kinderen Israëls, verkondigende vrede door Jezus Christus: Deze is een Heere van allen.’ Hij verdeelde de tekst in drie punten: God zendt Zijn Woord, God verkondigt vrede en God handhaaft Zijn recht. Deze tekst zou voor hem het richtsnoer vormen van zijn dienstwerk te midden van de gemeente op het Thoolse eiland. In die tijd verleende hij ook bijstand in het pastoraat in de evangelisatie te Numansdorp en was het voor hem een vreugde dat hij de dienst mocht leiden waarin de gemeente werd geïnstitueerd als buitengewone wijkgemeente.

Ruim veertien jaar mocht hij hier arbeiden naar de lust van zijn hart. Met ernst en bewogenheid bracht hij het Woord. In het pastoraat zocht hij de mensen te leiden vanuit datzelfde Woord tot Christus en tot elkaar. Na zijn emeritaat mocht hij nog twaalf jaren de gemeenten dienen in de verkondiging van het Woord. Tijdens de begrafenis hebben al zijn zonen een taak vervuld en werd op zijn verzoek gesproken over de belofte: ‘Het gekrookte riet zal Hij niet verbreken en de rokende vlaswiek zal Hij niet uitblussen.’ Daar heeft hij uit geleefd en daar heeft hij uit gepreekt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen