Habemus papam!

De enorme media-aandacht rondom de pausverkiezing roept verbazing op. Waarom zoveel aandacht in de media als je niets met de persoon en zijn opvattingen hebt? De moeite in reformatorisch Nederland ligt bij de paus als plaatsbekleder van Christus en ook bij de gehele leer die hij uitdraagt. ‘En gij zult niemand uw vader noemen op de aarde; want Eén is uw Vader, namelijk Die in de hemelen is.’ Laten we bij die belijdenis blijven!

Op het moment dat velen tijdens de landelijke biddag voor gewas en arbeid in de kerk waren, klonken bovenstaande woorden vanaf het balkon van de Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad. ‘Annuntio vobis gaudium magnum; habemus papam!’ De vertaling is: ‘Ik verkondig u met grote vreugde; we hebben een paus!’ Door de kardinalen werd tot paus verkozen de Argentijn Jorge Mario Bergoglio. Als paus zal hij heten: Franciscus. Die naam schijnt een program in te houden. Op zich niet verwonderlijk, omdat niet één paus die naam eerder droeg. De naam lijkt te verwijzen naar Franciscus van Assisi (1181-1226), de ‘heilige’ die in armoede onder de armen wilde leven. Dat schept bepaalde verwachtingen. De manier waarop de nieuwe paus zich presenteerde lijkt dit ook te onderstrepen: hij verscheen op het balkon zonder rode schoudermantel, maar gewoon in het wit. ‘Geen kerkelijke blingbling, maar soberheid. Hier stond de paus van de armen.’ Zo werd hij in sommige media al voorgesteld. Na een eerste indruk van Franciscus als mens, moet ik zeggen dat hij sympathiek overkomt: een gewone man, niet afstandelijk, maar betrokken en menselijk in zijn voorkomen. Met hem als paus, dus in het ambt dat hij draagt, zal dat voor protestanten toch heel anders liggen. Ik denk dat het niet verkeerd is om daar, ter opscherping, nog eens de vinger bij te leggen.

Dubbelheid
Wat mij verbaasd heeft, is de enorme media-aandacht rondom deze pausverkiezing. Natuurlijk is dit wereldnieuws, omdat de kerk van Rome immers miljoenen volgelingen heeft over de gehele wereld. Dat er wereldwijd aandacht voor is, is te begrijpen. Dus ook in Nederland. Wat ik van de seculiere pers in Nederland echter niet begrijp, is hun inconsequentie in dezen. Als de paus of iemand anders vanuit christelijke overtuiging eens iets zegt, dan buitelt men over de persoon en zijn opvattingen heen. Bij de vorige paus was dat nog, toen hij het belang benadrukte van een gezond en evenwichtig huwelijk. Het woord ‘homohuwelijk’ noemde hij toen niet eens, maar het COC en de loopjongens van het COC, de linkse media, vielen over de paus heen en schuwden geen forse taal om hun verachting voor deze persoon en zijn standpunten te uiten. Als uit alles blijkt dat je niets met de persoon en zijn opvattingen hebt, waarom dan nu toch zoveel aandacht voor hem? Als je zijn standpunten zo verwerpelijk vindt, wijd dan ook je aandacht niet aan hem. Natuurlijk komt dat, omdat het ook gewoon nieuws is. Toch is hier een zekere dubbelheid waarneembaar.

De vraag is dan wel: Hoe ligt dat in reformatorisch Nederland? Om heel andere redenen dan zijn ethische standpunten, wordt het pausdom afgewezen. Ooit viel er zelfs een kabinet door. De moeite ligt bij de paus als plaatsbekleder van Christus, tevens bij de gehele leer die hij uitdraagt. Ook de nieuwe paus schijnt een sterk promotor te zijn van de Mariaverering. Ook in de gereformeerde gezindte zie je een zekere dubbelheid ten opzichte van de paus. Aan de ene kant ben je blij dat een publiek figuur als de paus op ethisch gebied nog uitspraken doet, die herkenning geven. Aan de andere kant kun je op grond van de Schrift niet anders dan zijn ambt afwijzen. Onze vaderen zagen hem zelfs als een type van de antichrist, omdat hij andere dingen leert dan Christus en hen bestrijdt, die de rechtvaardiging van de goddeloze door het geloof en uit genade alleen, leren. Wat dat betreft, is Rome nog niet veranderd en heeft zij uitspraken uit het verleden over de leer der Reformatie nooit herroepen.

Eén is uw Vader
Laat dat besef blijven! In reacties op de pausverkiezing zie je binnen reformatorisch Nederland ook een zekere dubbelheid. Enerzijds spreekt men een stuk waardering uit voor hem als mens, bijvoorbeeld zijn sociale gezicht, als paus van de armen. Anderzijds spreekt men dan de wens uit, dat hij op het gebied van de leer van vrije genade tot andere inzichten zal komen. Toch zijn er soms ook reacties die je verbazen en waarvan je denkt: Zijn hier geen dingen aan het verschuiven? Weten we nog wel welke pretenties de paus zichzelf toeschrijft? Hij geeft zichzelf en zijn besluiten meer gezag dan het onfeilbare Woord van God. Op 13 maart 2013 klonk op het Sint-Pietersplein in Rome en in vele huiskamers wereldwijd: Habemus papam! Dat komt van papa, en letterlijk betekent dat in het Latijn: bisschop. Het is echter ook precies hetzelfde als ons woordje ‘papa’ en zo wordt de paus ook gezien: als heilige vader. Wat zegt de Schrift? ‘En gij zult niemand uw vader noemen op de aarde; want Eén is uw Vader, namelijk Die in de hemelen is. Noch zult gij meesters genoemd worden; want Eén is uw Meester, namelijk Christus’ (Mattheüs 23:9-10). Laten we bij die belijdenis blijven!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen