Wedergeboorte

Ik heb een vraag aangaande de wedergeboorte. Ik hoorde jaren geleden een predikant zeggen dat de wedergeboorte dat moment is waarop de Heere een mens van dood levend maakt. Pas hoorde ik echter iemand zeggen dat een mens wedergeboren wordt op Golgotha. Kunt u hierop eens nader ingaan?

Het is mij niet mogelijk gedachten te lezen en wanneer de persoon die zei dat een mens op Golgotha wedergeboren wordt, niet uitlegt wat hij bedoelt, kan ik er hoogstens naar raden. Nu komt de uitdrukking mij wel enigszins bekend voor. In De Waarheidsvriend van april 2013 las ik het volgende: ‘Op Golgotha bekeerd’ is een min of meer gevleugeld woord van dr. H.F. Kohlbrugge. Naar de letter gezien komen we deze uitspraak bij hem niet tegen. Toch zijn de woorden karakteristiek voor hem, schrijft H. Boele.

‘Wederom werd ik geboren te Bethlehem en op Golgotha’, is een zinsnede uit een pinksterpreek van Kohlbrugge. De woorden klinken op 5 juni 1854 vanaf de kansel van de Niederländisch-reformierte Gemeinde te Elberfeld. Het is tweede pinksterdag en Kohlbrugge gaat ’s morgens in zijn gemeente voor. Hij kiest als thema voor zijn preek: ‘De sprake Kanaäns’.

Kohlbrugge zegt in de inleiding van de preek dat hij eenieder wil laten weten uit welk land hij is, ‘of hij Schibboleth of Sibboleth zegt’. De eerste vragen zijn: ‘Hoe heet u, welke is uw godsdienst en hoe oud bent u?’ Dan volgt vraag vier: ‘Waar bent u geboren?’ Kohlbrugge noemt de volgende plaatsen waar hij ‘geboren’ is: ‘Eerst ben ik geboren in een paradijs, maar daar stierf ik. Verder reken ik mijn geboorte vanaf dat ogenblik dat Gods vrederaad voor mij werd gehouden. Het eerste levenslicht zag ik evenwel in de stad van verderf, in het land van de Amorieten en Hethieten. Wedergeboren werd ik in Bethlehem en op Golgotha; en ten slotte in de grondeloze diepte van mijn verlorenheid. Daar lag ik in mijn bloed, en niemand die naar me omzag dan God.’
Kohlbrugge verwijst ons dus naar de kruisheuvel: geboren op Golgotha. Wat is het geheim van deze woorden, wat wil de prediker uit Elberfeld hiermee eigenlijk zeggen? De uitspraak moeten we zien tegen de achtergrond van Kohlbrugges theologie waarin Christus de Gekruiste het eigenlijke hoofdthema is. Zelf heeft hij in de persoonlijke geloofskennis van Golgotha geleerd dat zijn heil alleen in het volbrachte werk van Christus ligt. Op Golgotha klopt het hart van Gods liefde. Christus is daar gestorven voor onze zonden.Heel ons zondige bestaan nam Hij zó voor Zijn rekening, dat Hij ‘zonde’ werd. Op Golgotha is onze oude mens met Hem gekruisigd.

Diezelfde gedachte lezen we ook in De leer des heils, waar Kohlbrugge de vraag stelt wanneer we onze oude mens hebben afgelegd en de nieuwe mens aangedaan. En dan antwoordt hij: ‘In de kruisiging en opstanding van Christus, waarin Hij alles aan God wedergebracht en alles hersteld heeft.’ Op dat moment heeft de wedergeboorte van alle gelovigen eenmaal plaatsgevonden in de dood en opstanding van Jezus Christus. Wij waren erbij! Christus heeft ons vlees en bloed aangenomen en deed voor ons wat wij nooit tot stand kunnen brengen. God schuift als het ware alle tijden en alle generaties in dat ene moment en op die ene plaats van de geschiedenis bijeen. God rekent daar en toen allen in Christus aanwezig die ooit in Hem geloofd hebben, nu geloven en nog in Hem geloven zullen.

Christus heeft ons vlees en bloed aangenomen en deed voor ons wat wij nooit tot stand kunnen brengen.

Bekeerd of wedergeboren ‘op Golgotha’ betekent een bevrijdend woord voor ieder die aangevochten wordt. We zijn vaak geneigd in ons leven iets aan te willen wijzen waardoor we menen dat we toch wel een bekeerd mens zijn. Is dan het woord van Kohlbrugge niet een ontdekking en een bevrijding? We richten ons op het hart van Gods liefde dat klopt op Golgotha. Daar zie ik dat mijn bekering, rechtvaardiging en heiliging door Hem zijn verworven. Aan de voet van het kruis belijd ik mijn zondaarsbestaan en laat ik me vervullen met Zijn ongekende zondaarsliefde. Zo mag ik roemen in het kruis van onze Heere en Zaligmaker, Die alles voor mij heeft volbracht. ‘Aan het kruis heb Ik het voor u uitgewerkt, Ik heb Mij immers in uw dood geworpen. Ik wierp Mij met blijmoedigheid en vrijwilligheid voor u in de bres.’ Wie zou met zo’n Zaligmaker niet tevreden zijn? Tot zover iets uit ‘De Waarheidsvriend’ van 2013.

In 1983 schreef dr. De Reuver in hetzelfde blad ook over deze woorden van Kohlbrugge onder andere het volgende:
Deze uitdrukking wordt in zekere triomf opgeworpen door zeg maar de anti-bevindelijken, om er mee te demonstreren dat zij óók Kohlbrugge hun ‘vader’ mogen heten wanneer zij hoog opgeven van het heil dat geheel buiten ons ligt in Christus, en laag neerzien en zelfs smalend afgeven op de ervaring des geloofs die de Heilige Geest in ons wekt. Alsof Christus ooit buiten de aanvechting om gekend zou worden … Verbasterd en belasterd is Kohlbrugges boodschap door hen die de spanning tussen het zogenoemde voorwerpelijke en het onderwerpelijke hebben afgezwakt of geheel afgezworen, ten gunste van een eenzijdige, eenkennige nadruk óf op het werk van Christus óf op het werk van de Heilige Geest. Alsof hier van een dilemma sprake was! Het is juist de strak gespannen verbinding tussen die twee die de ziel van het geestelijke geloofs-leren naar het Woord uitmaakt! Dit nu was Kohlbrugge van Boven af ingescherpt! En daar leggen al zijn preken getuigenis van af: enerzijds dat het heil compleet is aangebracht, want het is volbracht op de Heuvel en in de Hof, anderzijds dat dit heil mij onopgeefbaar noodzakelijk moet worden thuis gebracht en eigen gemaakt door de Woordbediening van de Heilige Geest. De Geest is het Die het brede ravijn van tijd en ruimte overbrugt door mij met Jezus ‘gelijktijdig’ te maken. Dat had Rembrandt begrepen toen hij zichzelf afschilderde onder de aanwezigen op Golgotha. En vooral, dezelfde Geest is het Die de diepe doodskloof overkomt van schuld en vloek, verlorenheid en vijandschap.

Kohlbrugge was met zijn hele hebben en niet-hebben op het Lam geworpen: ‘Daar heb ik afstand gedaan van mijn bekeerd-zijn en mijn vroom-zijn, ja, van alle godsvrucht, kortom, van alles wat vlees heeft, geeft en werkt. Nu is mijn enig heil in de hoogte en diepte: Immanuel, God met ons.’ Tegelijk betuigt hij zonder ophouden en zonder onduidelijkheid, dat nu juist deze totale verbeurdverklaring en verzaking van eigen bekeerdheid een bij uitstek Geestelijk-bevindelijk gebeuren is dat ons raakt tot in de nerven van ons leven.

Zo kunnen beide uitdrukkingen waar zijn: in Christus én door de Geest!

Ook een vraag?

Het doet de redactie goed dat er kennelijk veel belangstelling is voor de vragenrubriek. Er liggen nog wat vragen op de plank. Het antwoord kan dus even op zich laten wachten… Blijf desalniettemin uw en jouw vragen vooral inzenden! Mail deze dan naar: kopijkerkblad@hersteldhervormdekerk.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen