Derde kruiswoord

Afscheid nemen doet pijn. Zeker als afscheid nemen met sterven gepaard gaat. Jezus heeft dat lijden ook ervaren. Jesaja had het al gezegd, dat Hij voor de overtreders gebeden heeft. Dat was Zijn eerste kruiswoord. Jesaja had nog meer gezegd. Hij is met de overtreders geteld geweest. Dat was Zijn tweede kruiswoord. Ook heeft Jesaja gesproken over het derde kruiswoord. Hij heeft onze smarten gedragen. Alle pijn van ons leven heeft Hij gevoeld. Daarom kan Hij medelijden hebben met onze zwakheden. Hij is in alle dingen gelijk als wij verzocht geweest.

Het derde kruiswoord is een opvallend detail. Het is typisch iets voor de evangelist Johannes om dit te beschrijven. Als adelaar onder de evangelisten vliegt hij hoog boven de feiten. Soms duikt hij opeens diep naar beneden om iets op te lichten. In de verzen 23 en 24 schildert hij het tafereel van de soldaten. In de verzen 25 tot en met 27 schildert hij het tafereel van de vrouwen. Er waren vier soldaten en vier vrouwen. Maar wat een verschil tussen die soldaten en die vrouwen. Een van die vrouwen zal zeker teruggedacht hebben. Eenmaal had zij de woorden van Simeon gehoord. Haar Kind zou gezet worden tot een val en opstanding. Jezus ziet Zijn moeder. Hij kent het leed dat zij als moeder draagt. Zij heeft de hamerslagen gehoord. Zij heeft de dwarsbalk gezien. Zij heeft de spotters horen roepen. Zij heeft het opschrift kunnen lezen. Daar hangt haar Kind. Eenmaal had ze Hem in doeken gewonden. Nu hangt Hij naakt aan het kruis. Met een doornenkroon op Zijn hoofd. Het bloed stroomt over Zijn lichaam. En niemand kan peilen wat zij ervaart. Een zwaard gaat door haar ziel. Een vrouw die haar man verliest noemen we weduwe. Een kind dat zijn ouders verliest noemen we wees. Maar een moeder die haar kind verliest, dat verdriet is te groot om onder woorden te brengen.

De diepste pijnen schieten door de Man van smarten. Maar in dit alles denkt Hij aan de smarten van Zijn volgelingen. Niet alleen onze zonden, maar ook onze smarten heeft Hij gedragen. Jezus ziet Zijn moeder en opent Zijn mond. Zal Hij Maria’s hulp inroepen? Nee, zij hoeft er niet voor Hem te zijn. Hij is er voor haar. Maria hoeft zelfs niet tot Hem te roepen. Hij kent de smarten van Zijn volgelingen. Jezus noemt haar niet moeder, maar vrouw. Hij neemt Zelf afscheid. Niet omdat Hij dat zo graag doet, maar omdat Hij dat moet. Hij hangt aan het kruis niet als het Kind van Maria, maar als het Lam voor Maria. ‘Vrouw, zie, uw zoon.’ Hij zet Johannes in Zijn plaats. En Hij wijst Maria op haar plaats. Maria krijgt een plaats naast Johannes. Jezus had geen moeder nodig. Maria had wel een zoon nodig. Niet een aardse zoon, maar een geestelijke zoon. Iemand die er echt voor haar was. Het oog van Jezus viel ook op de discipel, die Hij liefhad. Niet alleen met ogen, ook met woorden zoekt Hij Johannes op. Terwijl Johannes’ mond voor Hem niet openging, gaat Zijn mond wel voor Johannes open. Deze discipel stond bij de moeder van Jezus. Het was er slechts één. Vier vrouwen en één discipel. De Gekruisigde richt Zijn blik op die twee die Hem het liefst waren. Zij uit wiens schoot Hij voortkwam. En hij die in Zijn schoot gelegen had. Vanaf het kruis klinkt het afscheidswoord ook voor Zijn beste vriend. Van familie en vrienden wordt Hij losgescheurd. Omdat Hij het echt alleen moet doen. En terwijl Hij hangt te sterven, troost Hij hen die treuren.

‘Zie, uw moeder’, zegt Hij tegen Johannes. Hij is het Die samenbindt. De Sprekende. De Gekruisigde. Terwijl het Hoofd ten onder gaat, verbindt Hij de ledematen. Verbonden in het Hoofd. Gemeenschap der heiligen. Dat is het wat Hij wil. Dat zij allen één zijn. En dat aan de voet van het kruis. Daar vervult Hij Zijn laatste levenstaak. Als Jozef inmiddels is gestorven, heeft Jezus als oudste Zoon de plicht voor Zijn moeder te zorgen. Gehoorzaam is Hij geweest tot het einde. Maria krijgt een zoon die voor haar zal zorgen. En Johannes krijgt een moeder om voor te zorgen. Die twee, die het meest om Hem zouden rouwen, bemoedigt Hij het meest. Want daarvoor is Hij gekomen. Om te genezen die gebroken zijn van hart.

In het eerste kruiswoord gaf Hij Zich aan Zijn Vader. En nu zorgt Hij voor Zijn moeder. Hij vervult de hele wet. Niet alleen de eerste, ook de tweede tafel. Eerst Vader en nu moeder. Hij heeft God lief boven alles en Zijn naaste veel meer dan Zichzelf. Dat leren we uit het eerste kruiswoord. Dat wordt in praktijk gebracht in het tweede kruiswoord. En bij het derde kruiswoord leert Jezus Zijn volgelingen om ook lief te hebben. Eerst dacht Hij aan de wereld. Daarna aan het verlorene. En nu denkt Hij aan Zijn Kerk. En in al deze woorden heeft Hij nog niet aan Zichzelf gedacht.

Als ik in gedachten sta,
bij het kruis van Golgotha,
als ik hoor wat Jezus sprak,
voor Zijn oog aan ’t kruishout brak.
Hoe nog stervende Zijn mond,
troost voor vriend en moeder vond,
weet ik: ‘Hij vergeet ons niet,
schoon Hij stervend ons verliet.’

Schiedam, ds. L. Krooneman

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen