Uit kracht van het genadeverbond

Genadeverbond

Volgens onze Dordtse vaderen getuigt Gods Woord ‘dat de kinderen der gelovigen heilig zijn, niet van nature, maar uit kracht van het genadeverbond, in hetwelk zij met hun ouders begrepen zijn.’ Dit wordt met drie Bijbelteksten onderbouwd. Allereerst wordt Genesis 17:7 genoemd: ‘En Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en tussen u en tussen uw zaad na u in hun geslachten, tot een eeuwig verbond, om u te zijn tot een God en uw zaad na u.’ De tweede tekst is Handelingen 2:39, waar Petrus zegt tot de eerste bekeerden op Pinksteren: ‘Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen die daar verre zijn, zovelen als er de Heere, onze God, toe roepen zal.’ En in 1 Korinthe 7:14 zegt Paulus: ‘Want de ongelovige man is geheiligd door de vrouw, en de ongelovige vrouw is geheiligd door de man, want anders waren uw kinderen onrein, maar nu zijn ze heilig.’ Het zijn drie teksten die ons leren dat de kinderen evenals hun ouders tot het genadeverbond behoren en de beloften van dat verbond hebben ontvangen. In Zondag 27 van de Heidelbergse Catechismus belijdt de kerk daarom: ‘dat hun door Christus’ bloed de verlossing van de zonden en de Heilige Geest, Die het geloof werkt, niet minder dan de volwassenen toegezegd wordt.’ Met de benaming ‘kinderen der gelovigen’ worden kinderen van christelijke ouders in het algemeen bedoeld. Deze kinderen zijn heilig, of om met het doopformulier te spreken: ‘in Christus geheiligd.’ Ze zijn niet inwendig heilig of bekeerd, maar apart gezet, afgezonderd van de wereld. Niet van nature, maar uit kracht van het genadeverbond waarvan de doop een teken en zegel is. Ook al zijn de kinderen nog niet gedoopt, dan zijn ze toch met hun ouders in dat genadeverbond begrepen.

Verbondskinderen worden niet automatisch behouden. De beloften van het genadeverbond worden alleen vervuld in de weg van waarachtig geloof en bekering. Hoe werkt God dan het wonder van de wedergeboorte bij de jonge kinderen als zij het Woord nog niet kunnen horen en dus nog niet kunnen geloven? God heeft daar weinig of niets over geopenbaard. We kunnen er dan ook weinig over zeggen. Wel zullen de kinderen vruchten vertonen. Maar die worden bij kinderen die heel jong sterven alleen in de hemel gezien. Daar zullen ze Hem de lof toebereiden. ‘Uit de mond der kinderkens en der zuigelingen hebt Gij sterkte gegrondvest’ (Ps. 8:3a).

Godzalige ouders

In het slot van artikel 17 wordt op grond van het voorafgaande gezegd dat godzalige ouders niet moeten twijfelen aan de verkiezing en zaligheid van hun kinderen die God in hun kindsheid uit dit leven wegneemt. Godzalige ouders zijn mensen die in hun leven blijk geven van een oprecht en waar zaligmakend geloof. Ze zijn door genade het eigendom geworden van de Heere Jezus Christus. De dienst van de Heere is voor hen een liefdedienst geworden. Zulke ouders worstelen met het zielenheil van hun kinderen en dat begint al als ze nog groeien in de moederschoot. Ze weten iets van Gods verbond en woorden. Maar hun kinderen worden niet zalig omdat zij godzalig zijn. Dat is geen voorwaarde voor het behoud van de kinderen. Alleen godzalige ouders kunnen zich troosten in het behoud van hun kind. Zij kennen die troost immers voor zichzelf ook. Die troost ontbreekt bij niet-godzalige ouders als hun kind jong uit dit leven wordt weggenomen. Het kan zijn dat een godzalige moeder mag geloven dat haar gestorven kind behouden is, terwijl vader daar niet van wil weten, omdat hij zelf de enige troost niet kent. Godzalige ouders moeten dus niet twijfelen aan de verkiezing en zaligheid van hun kinderen, als God die in hun kindsheid wegneemt. We zien hier hoe dicht de Dordtse Leerregels de lijnen van de verkiezing en van het verbond naar elkaar toe buigen. De verkiezing hangt ten nauwste samen met het verbond van God door de geslachten heen. Verkiezing en verbond vallen niet samen. Er zijn ook verbondskinderen die niet zalig worden.
Over de kinderen van ongelovige, niet-godzalige ouders, die buiten het erf van het verbond hebben geleefd en gestorven zijn, hebben onze Dordtse vaderen zich niet uitgesproken. De Schrift zegt hier niets over, al zijn er sommige onverdachte theologen die hier heel ruim over spreken en menen dat alle gestorven kinderen zalig worden. Ik kan dat nergens in Gods Woord vinden. We moeten die dingen in Gods hand laten liggen. God is Rechter, Die beslist. Er staat trouwens wel een voorbeeld in van twee goddeloze ouders: Jerobeam en zijn vrouw. Ze hadden een zoon Abia. God nam dat kind weg, omdat er iets goeds in hem voor de Heere gevonden werd (1 Kon. 14:13).

Ten slotte

Niet op grond van eigen godzaligheid, maar enkel en alleen op grond van Gods onwrikbare verbondsbeloften – ‘Ik ben uw God en de God van uw zaad’ – kan en mag in de zaligheid van jonggestorven kinderen geloofd worden. Wat geeft dat – door de genadige bediening van de Heilige Geest – een rijke troost bij het verlies van een kind.

Oud-Beijerland, ds. J. Joppe

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen