Een lied van houvast

Wat is jouw enige troost?
Het eerste antwoord van de Heidelbergse Catechismus ken je misschien wel uit je hoofd. Maar de vraag blijft staan voor jou persoonlijk: Wat is jouw houvast in leven en in sterven?

Hier een gedicht (dr. H. van ‘t Veld) over Zondag 1, te zingen op de melodie van Psalm 89.

Ik heb slechts één houvast in leven en in dood:
mijn trouwe Heiland Die Zijn kostbaar bloed vergoot,
heeft heel de prijs betaald voor al mijn schuld en zonden,
Hij heeft mij vrijgekocht, uit satans strik ontbonden;
ik heb de zeggenschap over mijzelf verloren,
met lichaam en met ziel mag ik Hem toebehoren.

Nu ik van Hem mag zijn, word ik door Hem bewaard:
zonder mijn Vader valt geen haar van mij ter aard
en wat mij overkomt, werkt aan mijn redding mede.
Zijn Geest doet mij met vreugd Hem dienen in dit heden
en Hij getuigt in mij, is mij tot pand gegeven:
Hij geeft mij heden reeds het eeuwig, zalig leven.

Het houvast dat Hij biedt, de troost van dit bestaan,
de zekerheid waarmee ik straks tot Hem mag gaan,
ligt voor mij in ‘t besef, drievoudig, nauw verbonden:
hoe groot is mijn ellend’, hoe vele zijn mijn zonden,
maar ook hoe Hij verlost en vrijspraak mij wil geven
en hoe ik Hem daarvoor kan danken heel mijn leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen