Het leven van Simson (7)

Simson wordt als richter bevestigd

In het vorige artikel hebben we gezien hoe het huwelijk van Simson op één grote teleurstelling is uitgelopen. Boos, teleurgesteld én zonder zijn vrouw was hij naar het huis van zijn vader in Zora teruggekeerd. Inmiddels zijn we een paar dagen verder en Simsons boosheid is afgekoeld. Dat hij teleurgesteld is in de Filistijnen is te begrijpen. Maar dat hij nu zijn vrouw in Timnath achterlaat niet. Hij heeft zichzelf immers aan haar verbonden en het is zijn roeping om haar trouw te blijven en zorg voor haar te dragen.

Na een aantal dagen keert Simson terug naar Timnath om het met zijn vrouw goed te maken. Hij neemt een geitenbokje mee als teken dat hij het beste met haar voor heeft. Maar als hij met zijn schoonvader spreekt dan komt hij tot de ontdekking dat deze zijn vrouw aan een bruiloftsgast heeft gegeven. Het wordt nog erger als zijn schoonvader hem vervolgens voorstelt om dan haar zus maar als vrouw te nemen. Ze is nog knapper ook (vers 1–2). Er wordt hier met het huwelijk omgegaan alsof het niets te betekenen heeft.

Dit onrecht en deze manier van handelen raakt Simson. Als richter is hij immers geroepen om Gods recht en waarheid te herstellen. Als er met Israël gespot wordt dan wordt er ook met de God van Israël gespot. In zijn hart leeft het verlangen om het onrecht van Gods tegenstanders te verbreken en zijn volk te verlossen, zo blijkt uit vers 3. Hij vangt driehonderd vossen (of: jakhalzen) en knoopt hun staarten aan elkaar zodat hij uiteindelijk honderdvijftig koppels heeft. Tussen de staarten bindt hij een brandende fakkel om de koppels vervolgens richting de korenvelden te sturen. Het koren staat hoog en het land is droog (vers 1). De dieren maken dat het land in vuur en vlam wordt gezet en de vlammen verslinden alles wat ze tegenkomen, tot aan de wijngaarden en de olijfbomen toe. De oogst wordt weggenomen en de Filistijnen wordt een grote slag toegebracht.

De Filistijnen zinnen op wraak en verlagen zichzelf door zijn schoonvader en vrouw met vuur te verbranden om zo Simson te stoppen (vers 6). Maar Simson kan niet stoppen. Gods recht moet zegevieren. Hij spreekt het uit: ‘Zoudt gij alzo doen? Zeker, als ik mij aan u gewroken heb, zo zal ik daarna ophouden’, zo lezen we in vers 7. Hij verslaat hen met een grote slag. Al strijdend toont hij hier Gods macht en kracht over het kwaad dat wordt bedreven. Zij, die het onrecht beminnen, ze moeten hier het onderspit delven. Dit strijden van Simson toont ons Gods gerechtigheid. Hij kan en wil de zonde nooit door de vingers zien. Het onrecht dat wordt gedaan moet bestraft worden. Aan Zijn gerechtigheid moet voldaan worden (H.C. Zondag 5).

Simson wordt als richter verworpen

Na zijn overwinning gaat Simson naar het grondgebied van Juda om daar in een spelonk, op de rots van Etam te gaan wonen. Het is een plaats die vermoedelijk in de buurt van Lechi te vinden is. Als de Filistijnen daar lucht van krijgen, sturen ze een leger richting de stad. De inwoners zijn bevreesd. Het doel van de Filistijnen is wel duidelijk: Ze zijn gekomen om Simson te arresteren en te doden, zo blijkt uit vers 10. De mannen van Juda aarzelen geen moment. Ze stellen een leger van drieduizend mannen samen en gaan naar de spelonk waar Simson zich ophoudt. We zouden verwachten dat ze dankbaar en verwonderd zouden zijn dat de Heere opnieuw een richter heeft willen schenken. Maar niets is minder waar. Ze nemen Simson zijn daden kwalijk, zo blijkt uit de verzen 11 en 12. Ze zijn gekomen om hem te binden en in de hand van de Filistijnen over te geven.

Simsons roeping tot richter over Israël wordt hier niet overgenomen. Ze zien niet in dat de Heere door middel van Simson zorg draagt voor het volk. Simson merkt op dat zij hem mogen arresteren, zolang als zij hem maar niet aanvallen. Als ze dat beloofd hebben, geeft hij zichzelf over. Ze binden zijn twee armen met nieuwe, sterke touwen aan elkaar vast. En zo voeren ze hem mee, richting de Filistijnen die hun kamp bij Lechi hebben opgeslagen.

Deze gebeurtenissen wijzen ons op de meerdere Richter, ja naar dé Verlosser van deze wereld, Gods Zoon Jezus Christus. Hij kwam om Zijn volk te verlossen uit de macht van de zonde, uit de macht van satan. Hij kwam om zondaren zalig te maken en te redden van Gods oordeel en vloek over de zonde. Maar ook Hij werd verraden. Overgeleverd door de vrome godsdienst die van Hem niets wilde weten. Hij strekte Zijn handen uit en liet zich als een offer meenemen naar Kajafas, Pilatus en het kruis.

We hoeven ons boven Juda niet te verheffen. Van nature gaan ook wij voorbij aan de Christus Die ons in de Schriften wordt voorgesteld. Van nature verwerpen we Hem. Wat is het nodig dat Gods Geest ons daarvoor de ogen opent. Dat wij onze afkeer en opstand gaan zien en voor Gods aangezicht als zonde gaan belijden. Want in die weg, van schuldbelijdenis en bekering, wil de Heere Zijn genade schenken. Simson laat zich binden en vernederen. Maar juist in zijn vernedering wordt de overwinning behaald. Maar daarover in het volgende artikel meer.

Hardinxveld-Giessendam, ds. B.D. Bouman

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen