Bij wie kan ik terecht met vragen over homoseksuele gevoelens?

Sommige jongeren weten niet zeker of ze werkelijk homo zijn. Ze twijfelen. Wat adviseert u hen?

‘Als jij voelt en ervaart dat jij innerlijk wordt aangetrokken tot iemand van hetzelfde geslacht, dus een jongen tot een jongen en een meisje tot een meisje, is dat op zich niet vreemd, want het komt bij meer mensen van de Nederlandse bevolking voor. Ervaar jij dit bij jou zelf, ontken en onderdruk deze gevoelens niet. Jij hoeft er ook niet gelijk mee te koop te lopen, want het kan ook bij jouw ontwikkeling horen, dat jij deze gevoelens hebt. Onderzoek bij jou zelf of deze gevoelens werkelijk blijvende vormen aannemen en steeds terugkomen. Als jij daar werkelijk van overtuigd bent, dat die gevoelens sterk en blijvend aanwezig zijn, probeer dan met iemand die jij vertrouwt en te vertrouwen is, een eerlijk en open gesprek te hebben over deze gevoelens. Bij voorkeur natuurlijk iemand die enige kennis van deze materie heeft.’

Als een jongere worstelt met gevoelens van homoseksualiteit, waar kan hij dan terecht?

‘Tja, het mooiste is bij jouw vader of moeder. Ook al hebben zij misschien niet veel kennis van deze materie. Zij zijn wel degene die jou het beste kennen, zij hebben jou in liefde opgevoed. Zij staan om jou heen, er is een band van vertrouwen. Nu besef ik ook heel goed, dat het om welke reden dan ook, niet altijd gaat of kan bij jouw vader en moeder.

Stel dat jij er tegenop ziet, dat het voor jou een onmogelijke weg is en jij durft het niet aan, om met hen hierover te spreken. Omdat jij niet weet hoe zij erop zullen reageren of omdat er geen veilig gevoel bij jou is. Denk dan aan jouw predikant, jouw wijkouderling. Zij hebben een ambtsgeheim en behoren er over te zwijgen. Van hen mag een oprechte pastorale grondhouding verwacht worden, door naar jou te luisteren en jou vertrouwen te geven dat jij bij hen in goede handen bent. Zij zullen in biddend opzien met jou, jouw zorgen en jouw vragen ook bij de Heere neerleggen. Zij behoren, door hun ambt, de innerlijke bewogenheid van de Heere Jezus te laten zien. Het zou mogelijk kunnen zijn, ik hoop het niet, verwacht het ook niet, dat jij het ook met hen niet aan durft. Wat op zich heel jammer zou zijn. Misschien is er dan iemand in jouw familiekring, of in jouw gemeente, waarvan jij weet, die is te vertrouwen, daar kan ik mijn hart luchten.

Als de bovenstaande mogelijkheden jou geen uitkomst bieden, dan heeft de werkgroep Homoseksualiteit mogelijkheden om jou een luisterend oor te bieden en zij kunnen jou eventueel verwijzen naar onafhankelijke christelijke vertrouwenspersonen of hulpverleningsinstanties, die jou verder kunnen te helpen.’

Is homoseksualiteit volgens u bij de meeste homoseksuelen aangeboren, aangeleerd, of langzaam ontstaan?

‘Dit is een heel lastige vraag. De meningen en de opvattingen verschillen hierover. Sommige onderzoeken I wijzen op de biologische factoren (o.a. genetische aanleg), zij stellen dat het aangeboren zou zijn. Andere onderzoeken wijzen op psychische factoren (o.a. opvoeding en maatschappelijke omstandigheden), zij stellen dat het te maken zou hebben met de psychische ontwikkeling van het kind naar de volwassenheid. In deze ontwikkeling is dan op de een of andere manier iets verstoord geraakt. Weer anderen spreken van een complexe wisselwerking tussen enerzijds biologische en anderzijds psychische factoren. Het geeft in elk geval aan dat er veel op dit gebied onduidelijk is en we niet goed weten hoe het precies bij iemand ontstaat.

Gevoelens van homoseksualiteit kunnen het denken en gevoelsleven beheersen.’

Wat adviseert u jongeren die daarmee worstelen en zich minderwaardig voelen?

‘Laat het duidelijk zijn, jij bent niet minderwaardig omdat jij je aangetrokken voelt tot hetzelfde geslacht. Ook al zegt jouw gevoel of omgeving misschien wat anders. Misschien bekruipt het gevoel van minderwaardig zijn jou wel, omdat jij denkt, dat jij jouw ouders teleurstelt. Omdat jij ‘anders’ bent en daarom niet geaccepteerd zal worden. Als jij worstelt met homoseksuele gevoelens of gevoelens van minderwaardigheid, weet dan, dat jij ook recht hebt op hulp in de vorm van pastoraat, gesprek en meeleven. Durf jouw vragen en jouw worstelingen bespreekbaar te maken, met iemand die jij vertrouwt. Houd deze gevoelens niet voor jou zelf. Want het is niet de bedoeling dat jij met deze gevoelens in eenzaamheid worstelt. Zoek een betrouwbare en begaanbare weg, een weg waarin jij biddend en vragend zoekt, met anderen, naar de weg die de Bijbel ons wijst. In deze weg behoort de christelijke gemeente, met haar ambtsdragers, een veilige haven voor jou te zijn, waar jij geaccepteerd wordt, wie jij ook bent.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen