Hosea

De komende weken zullen we, als God het geeft, ons bezighouden met de boodschap van het boek van de profeet Hosea. Hosea is de eerste van de zogenaamde ‘Twaalf Kleine Profeten’. Bij het woord ‘kleine’ moet u denken aan de omvang van de boeken die deze profeten hebben nagelaten. Die is klein vergeleken met de omvang van de Bijbelboeken Jesaja en Jeremia. Dit ‘kleine’ heeft dus niets te maken met onze waardering van de inhoud, alsof deze boeken minder belangrijk zouden zijn. De inhoud van deze twaalf Bijbelboeken is nogal onbekend. Een paar uitspraken of verzen kennen we, maar van het overgrote deel weten we weinig of niets. Dit heeft mede te maken met de moeilijkheidsgraad van de profetieën die erin staan.

Als u aandachtig het Bijbelboek Hosea doorleest, zult u zich ongetwijfeld heel wat keren afvragen wat dit of dat toch betekent. En ook is het niet altijd duidelijk wat die profetieën van zoveel honderden jaren geleden óns in de 21ste eeuw te zeggen hebben. Hosea bevat 14 hoofdstukken. Mijn voornemen is om over elk hoofdstuk een Bijbelstudie te houden (over hoofdstuk 2 twee; en over hoofdstuk 14 ook twee) en deze eerste studie te wijden aan het boek in het algemeen en aan een paar achtergrondgegevens en vooronderstellingen, zodat de serie uiteindelijk zeventien afleveringen zal bevatten – waarbij ik herhaal: ‘als God het geeft’.

Voordat ik verder over Hosea en zijn profetie schrijf, eerst iets over de profeten in het algemeen.

Profeten werden door God gestuurd om Zijn volk te waarschuwen.

De situatie waarin een profeet optrad, was er altijd één van zonde en afval. Het volk Israël diende zo graag de afgoden van Kanaän en het overtrad zo graag de strenge wetten van Jehovah. Afgoderij is geestelijk hetzelfde als wanneer een vrouw bij haar man wegloopt en hoer wordt. Dat neemt God niet. Hij is een heilig God en we kunnen niet zomaar met Hem spotten. Dat wordt gestraft. Gods wet verbiedt veel wat aangenaam is voor het vlees. De goden van de Kanaänieten stonden het wel toe. Mensen mochten zich uitleven in onkuisheid; ze mochten doen wat ze wilden. Ze vergaten dat ze te gronde gingen, wanneer ze zo leefden. Nu was het het werk van de profeten om de wil van God bekend te maken. Ze riepen Israël terug tot Gods huwelijksverbond en Zijn heilzame wet. De waarschuwing klonk dat zonde gestraft zou worden. De uitnodiging klonk dat de Heere weer goed wilde worden met Zijn volk, door hun zonden te vergeven. De profeten lieten zien dat Gods verbond met Israël niet alleen de kant van de belofte heeft, maar ook de kant van de straf. Wie God verlaat, pleegt hoererij. Ja, ten diepste voltrekt de zondaar door te zondigen zelf die straf. De zonde is als vergif, dat de dood als gevolg met zich brengt. Wie vergif drinkt, voltrekt zelf het vonnis. Wie zondigt, steekt het vuur van Gods toorn aan. Daarom stuurt God in Zijn onbegrijpelijke goedheid profeten om het volk ertegen te waarschuwen.

Hosea leefde volgens vers 1 van hoofdstuk 1 in de tijd van de koningen Uzzia, Jotham, Achaz en Hiskia (koningen van het tweestammenrijk Juda) en in de dagen van Jeróbeam, zoon van Joas (koning van het tienstammenrijk Israël). Dit is een tijdsbestek van ongeveer veertig jaren. Over deze koningen en hun tijd lezen we in 2 Koningen 14 vanaf vers 16 tot en met 2 Koningen 18. [Koning Uzzia heet in het boek Koningen Azaria.] Hoe was toen de maatschappelijke, de morele en de godsdienstige situatie? Maatschappelijk was er eerst grote welvaart – hoewel het volk des lands daar weinig van merkte. Moreel en godsdienstig was de toestand vreselijk. Het volk diende de afgoden en leefde in ernstige overtreding van Gods geboden. Weduwen en wezen werden koelbloedig onderdrukt en de bevolking werd grotendeels uitgebuit door de ‘upper-ten’.

Ook in staatkundig opzicht was het een vreselijke tijd: de ene koning na de andere werd vermoord. Ten slotte viel het Assyrische leger het land binnen en veroverde het de hoofdstad Samaria. Het volk – voor zover in deze bange tijd nog niet omgekomen door oorlogsgeweld en honger – werd gedeporteerd. Het kan zijn dat de profeet Hosea kon ontkomen naar het zuidelijke rijk van Juda, waar Hiskia regeerde. Om in zulke omstandigheden dienaar van Gods Woord te zijn… Om bij zoveel goddeloosheid en afwijking van de levende God te prediken… Om een volk dat zó verslaafd is aan de zonde en zó verkleefd is aan de afgodendienst op te roepen tot een totale ommekeer… Ja, dat moest en mocht Hosea doen: hij preekte Gods Woord, in zijn eisen en beloften. Hij waarschuwde overheid en onderdanen voor de ontzettende straf op hun hardnekkigheid in de zondedienst. Ook nodigde hij hen allen dringend en vriendelijk uit om de baälsdienst de rug toe te keren en de God van Abraham, Izak en Jakob weer te gehoorzamen. Ten slotte lezen we in het boek van deze profeet beloften van Gods genade en trouw – op weg naar de toekomst van de beloofde Messias en Zijn Vrederijk.

Wat is de boodschap van het Bijbelboek Hosea?

Al had het tienstammenrijk zich van de zuivere dienst van God losgescheurd, de Heere liet hen niet los, maar stuurde Zijn knechten, waarschuwde Zijn volk (ja, het was nog steeds Zijn volk), riep hen op tot terugkeer, en nodigde hen dringend tot het heil, het ware geluk. Zo doet Hij ook in ons land, in onze kerken.

Elspeet, W. Pieters

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen