Waarom Rosaria Champagne Butterfield de Nashville Verklaring tekende

Inleiding

Op de Nederlandse vertaling van de Nashville Verklaring kwam veel af. Feitelijk is zij niets meer dan een ontvouwing van de twee Bijbelse basisbeginselen ten aanzien van huwelijk en seksualiteit. In de gereformeerde belijdenis vinden we deze twee beginselen verwoord in zondag 41 van de Heidelbergse Catechismus. Seksualiteit kan en mag alleen een plaats hebben binnen het huwelijk tussen één man en één vrouw die elkaar hun leven lang trouw blijven. Daarbuiten is de enige optie voor een christen om celibatair te leven. Dat geldt jong en oud. Falen we daarin dan is er bij God vergeving. Dan is God niet alleen heiliger maar ook barmhartiger dan mensen. Nooit kan echter vergeving worden ontvangen los van het belijden en nalaten van de zonde. Buitengewoon krachtig komt dit alles naar voren in de gelijkenis van de verloren zoon.

Ook in de Verenigde Staten was er, na publicatie van de Nashville verklaring in 2017, kritiek van meerdere kanten. Wel was de storm veel minder hevig dan in Nederland en was de bijval onder christenen procentueel gezien vele malen groter dan in ons eigen land. Zo weten we van de Amerikaanse vicepresident Mike Pence dat hij zonder reserve deze verklaring voor zijn rekening neemt. Eén van de eerste ondertekenaars was Rosaria Champagne Butterfield. Jarenlang had zij een lesbische relatie, maar de Heere trok haar uit de duisternis tot Zijn wonderbare licht. In haar boek Een onwaarschijnlijke bekering (An Unlikely Convert) heeft zij daarvan verslag gedaan. In antwoord op de kritiek op de Nashville Verklaring plaatste zij de onderstaande bijdrage op internet.

Waarom ik de Nashville Verklaring ondertekende

De eeuwen door is er veel strijd in de theologie veroorzaakt door de introductie van on-Bijbelse categorieën over de aard van mensen en de aard van God en de onnauwkeurige taal die hieruit voortkomt. Worden we gerechtvaardigd door geloof of worden we gerechtvaardigd door geloof alleen? Bevat de Bijbel het Woord van God of is de Bijbel het Woord van God? Moeten we weigeren om taarten te bakken voor homobruiloften, omdat het huwelijk een door de schepping gemandateerde instelling is en geen sociaal voorrecht dat kan worden omgevormd als de grillen van de wereld? Of moeten we twee cakes bakken, omdat seksuele geaardheid als een categorie van persoonlijke identiteit seksuele zonde uitwist buiten het bloed van Christus om? Het probleem is niet in de eerste plaats homoseksualiteit. Het is de Schrift. Het probleem is niet in de eerste plaats het homohuwelijk. De zaak waarom het draait is of ‘het Woord van God levend en krachtig is en scherper dan enig tweesnijdend zwaard, en doordringt tot de scheiding van ziel en geest, van gewrichten en merg, en het intenties en de gedachten van het hart oordeelt’ (Hebr. 4:12).

Het gaat er niet om of mensen goedbedoelend en oprecht zijn in het verlangen naar zaken die God verbiedt. De vraag Boekbesprekingis of we allemaal deel hebben aan de zonde van Adam, waardoor wij zonder dat wij er zelf voor kozen een morele mismaaktheid hebben geërfd, een kracht van tegenstand tegen God, een opstand die ons een zondige natuur als erfenis nalaat die we niet kunnen uitwissen op onze eigen voorwaarden en door onze eigen handen. De vraag is of Jezus opstond uit het graf, of Hij vandaag leeft, en of Zijn bloed en liefde en opstanding enig verschil maken in hoe je vecht tegen de erfzonde die je vervormt, de concrete zonde die je afleidt, en de inwonende zonde die je manipuleert. Het gaat erom of je de Bijbel kunt vertrouwen om je te vertellen wie je bent, wie God is, en welke weg naar boven leidt.

Twintig jaar geleden leefde ik als een lesbienne. Ik ging helemaal op in mijn geliefde, in ons huis op een van de Finger Lakes, onze golden retrievers en onze carrières. Toen Christus me voor Zichzelf opeiste, voelde ik mij nog altijd lesbisch. Ik raakte niet mijn liefde voor vrouwen kwijt. Ik werd niet bekeerd van homoseksualiteit. Ik werd bekeerd van ongeloof. De bekering tot Christus veranderde aanvankelijk niet mijn seksuele genegenheid voor vrouwen. Wat mijn bekering onmiddellijk veranderde, was mijn hart en verstand. Mijn geest was in vuur en vlam gezet voor de Bijbel en ik kon er niet genoeg in lezen of genoeg over lezen. Het Evangelie gaf me een licht dat verwoestend was. Het verwoestte mij voor het leven dat ik had liefgehad. Het licht van de Heere verlichtte mijn zonde door de wet en verlichtte mijn hoop door Jezus en het Evangelie. Het Evangelie heeft me vernietigd voordat de Heere me weer opbouwde. Door ‘ja’ tegen Jezus te zeggen en ‘nee’ tegen de verlangens van mijn vlees, leerde ik dat de enige manier om vrede te krijgen met God was door het kruis waaraan Jezus stierf, om het kruis waartoe ik werd geroepen met de hulp van Jezus te dragen.

In deze smeltkroes vroeg ik me af hoe dit zo zou kunnen zijn. Hoe kon wat ik liefhad zonde zijn? Hoe kon ik mijn zonde haten zonder mezelf te haten? Hoe kon ik zowel mijn zonde haten en me er tegelijkertijd toe aangetrokken voelen? Ik heb geleerd dat zonde zijn karakter als zonde niet verliest omdat ik er dol op ben. Ik leerde dat mijn homoseksualiteit een logisch gevolg was van de val van de mens, de vingerafdruk van de erfzonde voor sommigen van ons. Het is waar dat sommigen van ons op deze manier zijn geboren. Het is ook waar dat we allemaal op de een of andere manier in zonde worden geboren. We kunnen onze zonde haten zonder onszelf te haten, omdat wij, die ons leven aan Christus hebben toevertrouwd, in Zijn gerechtigheid staan en niet de onze. Onze echte identiteit is niet in de zonde die we bestrijden, maar in de Redder Die we omhelzen. De redding van Christus is definitief en beslissend. Christus redt Zijn volk, doet ons opgroeien in eendracht met Christus, bevestigt ons in Gods familie, de kerk, en plaatst ons apart om het beeld van God te dragen in kennis (van Gods woord), heiligheid (in Gods rechtvaardiging van zijn volk), en gerechtigheid (door heiliging, ook groei in Christus genoemd). We krijgen meer dan we verliezen wanneer we ons kruis oppakken en Jezus volgen. Maar pak ons kruis op dat we moeten. En voor velen van ons stelt ons kruis eisen om de seksuele zonde die ons bij naam noemt, te verzaken.

We leven nu in een wereld die geen nut heeft voor de God van de Bijbel, voor Jezus, de Redder van Zijn volk en van de wereld. De voorwaarden verschuiven snel. Mensen zoals ik oproepen om seksuele zonden te verzaken, wordt niet langer beschouwd als een eerste stap in de richting van het wandelen met Jezus, in vrijheid en in een nieuw leven. Tegenwoordig geloven sommige invloedrijke mensen, die beweren dat ze Christus kennen, niet langer dat God de zonde haat. Dat is zonde in de ogen van de toeschouwer, zeggen ze. Slechts een paar jaar geleden gaven deze mensen de schuld aan de zonde en zeiden: ‘De duivel heeft me ertoe gebracht’. Nu, deze zelfde mensen – sommigen van hen in de kerk – beschuldigen de zonde van de Heilige Geest en verklaren dat Hij zegene wat de Bijbel veroordeelt. In een paar jaar tijd is de schuldverschuiving veranderd in godslastering. En deze godslastering komt van mensen die beweren de redding van Christus te hebben en van de kansels en blogs die zij hanteren. Wanneer godslastering uit de kerk komt, geeft de Bijbel ons manieren om te begrijpen hoe profeten leeuwen en wolven worden. 1 Petrus 5:8 geeft ons een waarschuwing voor het klimaat in de kerk van vandaag: ‘Weest nuchter en waakt, want uw tegenpartij, de duivel, gaat om als een briesende leeuw, zoekende, wie hij zou mogen verslinden’. Mattheüs 7:15 toont ons wat wij moeten doen: ‘Maar wacht u van de valse profeten, dewelke in schaapsklederen tot u komen, maar van binnen zijn zij grijpende wolven’. Christelijke vrucht doet u groeien in heiligheid en maakt u aan Christus gelijkvormig. Christelijke vrucht doet u groeien in genade die betaald is door het bloed van Christus, de losprijs voor mijn en uw zonden. Genade leidt u ertoe Gods morele wet lief te hebben en ernaar te verlangen en niet die te verachten. Christelijke vrucht heeft geen enkele ander norm dan het Woord van God.

Ik ondertekende de Nashverklaring, omdat ik blijf bij de Bijbelse orthodoxie die onlosmakelijk is verbonden met Gods scheppingsordening en de omschrijving van geslachtspersoonlijkheid zoals te vinden in Genesis 1:27: ‘En God schiep de mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij hen’. De ziel is Gods vingerafdruk op de mensheid, maar het geslachtelijke lichaam – essentieel en ontologisch man en vrouw – zal ook voor de gelovige in Jezus Christus verheerlijkt en opgewekt worden in het nieuwe Jeruzalem.

Ik ondertekende de Nashville Verklaring, omdat mijn geweten mij daartoe drong, omdat de belofte van vrijheid in de termen van de wereld vals en misleidend is, en omdat velen die op het ogenblik claimen deel te hebben aan de vergeving van Christus en de zaligheid, rekenschap moeten geven van het feit dat zij goedbedoelende mensen verleiden met valse beloften en vuile leugens. Ik ondertekende de Nashville Verklaring, omdat wolven huilen en leeuwen brullen en omdat zij moedig en trots zijn op hun ketterij en omdat u gewaarschuwd moet worden. Dankzij God en door de verdienste en kracht van Jezus Christus, sta ik hier.

Rosaria Champagne Butterfield

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen