Het morgengebed

Wat is het eerste dat wij iedere morgen doen? En, wie spreken wij iedere morgen als eerste aan? Het morgengebed (wat we vinden bij de formuliergebeden) wijst ons op het grote belang om iedere dag te beginnen met het aanroepen van de levende God. Om met gevouwen handen, en bij een open Bijbel, de verborgen omgang met Hem te beoefenen. Opdat we de Heere in Zijn genade zullen leren kennen, en Hem steeds méér zullen leren kennen. In de Heere Jezus Christus, door de Heilige Geest.

In de Bijbel lezen we op meerdere plaatsen over het morgengebed. In Psalm 5:4 horen we hoe David tot de Heere spreekt in zijn gebed: ‘Des morgens, HEERE, zult Gij mijn stem horen; des morgens zal ik mij tot U schikken en wachthouden’. Zoals de wachter in de donkere nacht verlangend en verwachtend uitziet naar het licht van de nieuwe morgen; zo bidt David elke morgen. In het verlangen naar- en de verwachting van de gemeenschap met zijn God. Maar ook in de geloofswetenschap dat de HEERE, de trouwe God van het genadeverbond, juist in de vroege morgen hem zal horen en zal bezoeken met Zijn heil. In het Nieuwe Testament lezen we hoe het vleesgeworden Woord, de Heere Jezus Christus, ook in de vroege morgen de gemeenschap met Zijn Vader zoekt in het gebed. ‘En des morgens vroeg, als het nog diep in den nacht was, opgestaan zijnde, ging Hij uit en ging heen in een woeste plaats en bad aldaar’ (Mar. 1:35).

Als Christus, de heilige Zoon van God, het morgengebed nodig had, hoeveel te meer Zijn christenen! Die immers in zichzelf zwak en zondig zijn en blijven, zolang ze hier op deze aarde zijn. Hoe nodig is daarom een leven in dagelijks gebed voor iedere christen. Dat klinkt ook door in het morgengebed dat we met elkaar overdenken. Een gebed, waarin God wordt aangeroepen als barmhartige Vader. Ook in dit formuliergebed is blijkbaar een christen aan het woord, die uit genade is aangenomen tot kind van God, door het geloof in de Heere Jezus Christus. En die daarom in diepe eerbied en met kinderlijk vertrouwen de hoge en heilige God in de hemel aanroept met deze tere en heerlijke Vadernaam. Dat is voor een ware christen nooit een vanzelfsprekende zaak. Immers, wie zichzelf leert kennen bij het licht van Gods Woord en Geest, leert met de verloren zoon te belijden het niet waard te zijn Gods kind genoemd te worden. Nochtans neemt God, in Zijn vrije en heerlijke genade, verloren zondaren aan tot Zijn lieve kinderen en erfgenamen. En zijn Geest wil het allen, die de verschijning van Christus hebben lief gekregen, in het hart en op de lippen leggen. Om Hem zo aan te spreken, zoals Christus het al de Zijnen geleerd heeft in het volmaakte gebed: ‘onze Vader, Die in de hemelen zijt’.

Na deze aanspraak wordt God als eerste gedankt, voor Zijn trouwe zorg en bewaring in de achter liggende nacht. Het is immers elke dag een wonder als wij onze ogen weer Verdiepingopenen, na te zijn ingeslapen in de avond. Hoe belangrijk is het om dat voortdurend te beseffen; om te leven in het besef van onze broosheid en zwakheid. En ons ook iedere morgen met Jeremia te verwonderen over Gods grote goedheid: ‘het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot’ (Klaagl. 3:22-23). Zodat wij de HEERE danken voor al Zijn goede gaven, en Hij de eer ontvangt die Hem toekomt.

Toch gaat dit gebed niet op in de dankzegging. Direct hierop volgend wordt immers gebeden, om alles wat een christen elke dag weer nodig heeft. Luister: ‘en bidden U dat Gij ons wilt sterken met Uw Heiligen Geest, Die ons voortaan geleide; dat wij dezen dag (mitsgaders al de dagen onzes levens) mogen besteden tot alle gerechtigheid en heiligheid; en wat wij in handen nemen, dat onze ogen altijd zien om Uw eer te verbreiden, alzo, dat wij al den voorspoed onzes voornemens van Uw milde hand alleen verwachten. En opdat wij zulke genade van U verkrijgen, wil ons (naar Uw belofte) vergeven al onze zonden, om het heilig lijden en bloedvergieten van onzen Heere Jezus Christus; want zij zijn ons van harte leed. Verlicht ook onze harten, opdat wij, alle werken der duisternis afgelegd hebbende, als kinderen des lichts in een nieuw leven mogen wandelen in alle godzaligheid.’ De Heilige Geest; om Hem wordt als eerste gebeden! Omdat het Zijn werk is om geestelijk dode zondaren levend te maken. Om het rechtvaardigend geloof in Christus te werken en te versterken. Om Gods kinderen hoe langer hoe meer gelijkvormig te maken aan het beeld van Christus. Zodat ze wandelen naar de geboden van Gods wet, uit liefde voor Christus. Gericht op de eer van God, maar ook op het heil en het welzijn van hun naaste. Wat een aansporing voor u en mij, om zo ook elke dag te smeken om de werking van Gods Geest in ons hart en leven.

Dat is geen zinloos gebed. Want Christus heeft beloofd (en dat is een pleitgrond voor elke zondaar): ‘Indien dan gij, die boos zijt, weet uw kinderen goede gaven te geven, hoeveel te meer zal de hemelse Vader de Heilige Geest geven degenen, die Hem bidden?’ (Luk. 11:13). Het morgengebed richt zich daarmee in de eerste plaats op alles wat elke christen heel persoonlijk iedere dag nodig heeft. Maar vervolgens wordt ook gebeden voor de komst van Gods Koninkrijk in de bredere kring van het gezin, de kerk, ons land en de wereld. ‘Geef ook Uw zegen tot de verkondiging van Uw Goddelijk Woord. Verstoor alle werken des duivels. Sterk alle getrouwe kerkendienaars en overheden Uws volks. Troost alle vervolgde en benauwde harten, door Jezus Christus, Uw lieven Zoon, Die ons beloofd heeft dat Gij ons alles wat wij U in Zijn Naam bidden, zekerlijk geven zult.’

Een christen die de eer van Gods Naam heeft lief gekregen, ziet uit naar de komst van Zijn Koninkrijk in deze wereld. Omdat we er diep van doordrongen zijn dat elke zondaar buiten Christus verloren ligt en voor eeuwig verloren gaat. Omdat we er evenzeer diep van doordrongen zijn dat er in Christus een oneindige volheid van Gods vergevende en vernieuwende genade te vinden is, zelfs voor de allergrootste zondaar. En omdat we er diep van doordrongen zijn dat God nergens meer in verheerlijkt wordt dan in de komst van het Koninkrijk van Zijn genade op aarde. Opdat eenmaal de aarde vol zal zijn van de kennis van de HEERE, zoals de wateren de bodem van de zee bedekken!

In het slot van dit gebed wordt opnieuw het gebed des Heeren geciteerd. Het gebed dat Christus Zelf Zijn discipelen geleerd heeft, en daarom het meest volmaakte gebed is. Dat gebed is en blijft het grote ‘voorbeeldpatroon’ voor elk christengebed. En juist daarom is het ook goed om dit gebed regelmatig letterlijk uit te spreken. Als laatste worden de tien geboden geciteerd. Niet omdat deze bidder denkt door de werken van de wet zalig te worden. Maar omdat hij weet dat de eis van Gods wet voor alle mensen geldt. En vooral, omdat het zijn verlangen geworden is uit liefde voor de Heere Jezus Christus te wandelen naar Gods wet. Omdat Christus Zelf zegt: ‘Indien gij Mij liefhebt, zo bewaart Mijn geboden’ (Joh. 14:15). Welke plaats neemt Hij in, in onze gebeden?

Arnemuiden, ds. G. Kater

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen