Uit de pers

Ned. Herv. Diaconessenhuis tc Meppel. Hervormde activiteit.
Door de diaconieën der Ned. Herv. gemeenten in Z.W.-Drente, N. en N.W.- Overijsel is op een vergadering te Meppel 27 November j.1. besloten over te gaan tot het stichten van een diaconessenhuis. dat gevestigd zal worden op de meest centraal gelegen plaats, n.1. te Meppel. Op deze vergadering, waar een 40-tal diaconieën vertegenwoordigd waren, werd de „Vereeniging Ned. Herv. Diaconesseninrichting gevestigd te Meppel" geconstitueerd. Een 30-tal diaconieën sloten zich onmiddellijk aan, terwijl van het overige tiental is te verwachten, dat zij, na beraadslaging in de respectievelijke kerkeraden, eveneens haar volle medewerking zullen verleenen.
Op de vergadering was men unaniem van meening, dat hier een leemte in het werk der Christel, barmhartigheid, speciaal der Ned. Herv. kerk, in het belang van de geheele omgeving is weg te nemen. Een krachtige actie zal worden gevoerd om deze belangrijke plannen zoo spoedig mogelijk tot verwezenlijking te brengen. Het voorbereidend comité, waarin o.a. de burgemeester van Meppel en de drie Ned. Herv. predikanten zitting hebben, mag zijn werk, door de sympathie en de medewerking van alle Herv. gemeenten in de omgeving, aanvankelijk met een bijzonder succes bekroond zien.
Rijkseenheid tegen Rood. Het staatkundig economisch weekblad „De Rijkseenheid", redacteuren mr. A. J. A. A. baron van Heemstra, A. J. W. Harloff, Mr. dr. H. H. A. van Gybland Oosterhoff, vermeldt de geruchten, dat: a. de heer Mühlenfeld, oud-directeur van binnenlandsch bestuur in Ned. Oost-Indië, sociaal-democraat, naar de West gaat, om later hoofd van de West-Indische afdeeling van het departement van koloniën te worden, zoodat dus een sociaal-democraat voor jaren gebieden zou beheerschen, die sterk Christelijk georiënteerd zijn cn dat b. prof. dr. Van Gelderen, sociaal- democraat, de verbinding zal vormen tusschen Buitenzorg en Koloniën. Het blad vermeldt de geruchten als van serieuzen aard, doe hverklaart ze ongelooflijk te achten.

Over den Codex Sinaiticus. Prof. dr. Adolf Deismann, de beroemde Berlijnsche geleerde, schrijft ons naar aanleiding van de overdracht van den Codex Sinaiticus aan het Britsch museum het volgende:
Het Britsch museum bezat reeds sinds 1753 een den Sanaitius gelijkwaardigen, ofschoon iets jongeren bijbelcodex, n.1. den Alexandrinus en is nu door het verwerven van den Sinaiticus tot een hoofdcentrum voor de beoefening van de bijbelwetenschap geworden.
De Codex Sinaiticus heeft een merkwaardige Odyssee achter den rug. In de 4e eeuw spoedig na de zege van 't Chrisdom over de heidenwereld in het Oosten in vier kolommen op het fijnste antilopenleder geschreven, geldt de Codex bij vele onderzoekers als een der 50 kostbare door keizer Constantijn voor de kerken van Constantinopel bestelde bijbelexemplaren. Misschien is de Codex daarna naar Caesarea naar de beroemde bibliotheek aldaar geraakt totdat hij dan voor vele eeuwen een volledig verborgen asyl op den berg Sinaï in het vroeg-byzantijnsche klooster van St. Catharina vond. Daar vond hem in 1844 de Leipziger privaat- docent Lobegott Friedrich Konstantin Tischendorf. Hij vond in een korf oud papier, welke gereed stond om weggedaan te worden, fragmenten en kreeg op zijn verzoek 43 perkamentbladen ten geschenke; 86 andere bladen bleven achter en werden nog bewaard. Deze 43 bladen gingen naar de Leipzigsche bibliotheek, waar ze nu nog zijn. Tischendorf deed daarna zijn uiterste best ook de rest te verkrijgen en slaagde er in, reeds als hoogleeraar, om op een derde reis in 1859, voor welke hij de Russische regeering had weten te interesseeren, de gezochte 86 bladen plus nog verdere 112 bladen, alles van het Oude Testament, plus nog de bladen van een compleet Nieuw Testament met den brief van Barnabas en gedeelten van den Herder van Hermas te Caïro te mogen afschrijven. Tischendorf en 2 andere geleerden waren daar gedurende 2 maanden mee bezig. Den 28 Sept. 1859 besloten de kloosterbroeders aan Tischendorf het geheele handschrift over te geven met opdracht het kostbare stuk in naam der broeders aan den Russischen keizer als het hoofd der orthodoxe kerk te overhandigen. In 1862 had Tischendorf zijn uitgave (in 4 deelen) gereed en kon den Russischen keizer te Zarskoje Selo den Codex tezamen met de eerste exemplaren van zijn uitgave overhandigen. Als tegengeschenk zond de keizer aan het klooster 7000 roebels voor de bibliotheek en 2000 roebels voor het klooster op den Tabar. Te Petersburg lag de codex nu 70 jaren. Reeds in de eerste jaren na de revolutie heeft de methodistische bisschop John L. Nuelsen zich er van overtuigd, dat de Codex nog met alle zorgvuldigheid bewaard werd. Jammer is, dat thans bij de overgave aan het Britsch museum een fragment van 7x/i c.M. van het laatste blad ontbreekt; daarover zal het Londensch museum zich tot de Russische autoriteiten wenden.

Het Malteser conflict.
Het conflict op Malta, opnieuw uitgebroken, is zoowel uit het oogpunt van volkerenpolitiek als van kerkpolitiek interessant. Het begon in 1932, toen na de jongste pacificatie de Malteser eerste minister sir Ugo Mifsud naar Londen ging om naast Engelsch en Malteesch ook Italiaansch op de scholen algemeen toegelaten te verkrijgen. Londen weigerde. Toen liet de minister van onderwijs op Malta, dr. Mizzi, Italiaansch in de scholen onderwijzen buiten de gewone schooluren en op basis van vrijwilligheid en bevorderde, dat onderwijzers naar Italië gingen om Italiaansch te leeren. Dit lijkt alzoo een quaestie van liefde voor Italië. Maar — slechts 10 pCt. der Malteser bevolking \ 'staat Italiaansch en toen niet lang geleden de ouders door een plebisciet moesten beslissen, welke taal behalve Malteesch in de scholen geleerd moest worden, stemde 98 pCt. voor Engelsch. Achter het taaiconflict steekt de kerkelijke quaestie. Malta is sterk Roomsch-Katholiek en regeert tegenover het niet- Roomsch-katholieke Engeland met voorliefde voor het Vaticaan en de Italiaansche geestelijkheid. Inmiddels heeft de Engelsche gouverneur van Malta nu ingegrepen, het ministerie naar huis gezonden en zelf het bestuur ter handhaving der constitutie in handen genomen. Een hernieuwing van het conflict met het Vaticaan komt hier zeer gemakkelijk uit voort, daar de (Italiaansche) geestelijkheid van het eiland het onttroonde gouvernement ondersteunt. Zoo bijv. heeft de gouverneur de persvrijheid op het eiland sterk moeten breidelen, omdat de religieuze pers met artikelen het afgezette gouvernement ondersteunde, welke tot opschrift droegen ..Handen af van de religie", welke dus duidelijk maakten, dat men de taalquestie tot een religieuze questie maakte.
Een en ander ontleenen wij aan The Churchman's Magazine van December, zoo juist verschenen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen