Kaspar Schwenckfeld - pagina 9

Luther neemt zich dan ook voor: „Als ik nu het Evangelie zal gaan prediken, zal ik het anders doen. D e grote hoop laat ik onder de heerschappij v a n het pausdom. Z e doen het evangelie geen eer aan, maar misbruiken thans de vrijheid, die het Evangelie predikt." De onschriftuurlijke bediening der sacramenten is de oorzaak geweest, dat de Lutherse Reformatie niet is gekomen tot een kern van gemeenten, die zich • hielden aan de leer der apostelen en profeten, maar dat zij volkskerken in het leven riep, D o o p wedergeboorte-kerken, met de gewoonte v a n het massa-avondmaal. Schwenckfeld heeft dit heel scherp gezien. H i j houdt zielsveel van Luther, acht hem zeer hoog, omdat de Heere in hem heeft gegeven een moedige leidsman, die „ons heeft uitgeleid uit de Roomse duisternis, uit Egypte door de Rode Z e e i n de woestijn. D e W a a r h e i d v a n Gods W o o r d heeft hem aangegrepen en vele dwalingen v a n het pausdom heeft hij uit Gods genadige openbaring aangewezen en bestreden. M a a r de Heere heeft hem niet zóveel licht gegeven; dat hij pok de sacramenten kon reformeren." Schwenckfeld maakt Luther hiervan dus geen verwijt. H i j zegt: „De Heere heeft geen licht daarin gegeven." W e weten, dat het hier gaat om vragen, die alle eeuwen door van grote betekenis zijn geweest: 1. hoe beschouwen we de kerk ? 2. hoe zien we Doop en A v o n d m a a l ? V a n d a a r dat de strijd, die Schwenckfeld voerde tegen de opvatting v a n Luther, zo belangrijk is voor het kerkelijk leven van onze dagen. Laten we dan ook samen nagaan, hoe Schwenckfeld de D o o p zag en wat hij dacht v a n de kinderdoop. Schwenckfeld zegt terecht, dat de ware Doop is de D o o p des Geestes, de Doop der wedergeboorte en der vernieuwing des harten. D e waterdoop staat in dienst v a n de Doop des Geestes; zij is immers een getuigenis en een zegel v a n de Geestesdoop. Wanneer- degene, die gedoopt wenst te worden, dus van harte gelooft, kan de dienaar des W o o r d s en der sacramenten hem • dopen op de belijdenis v a n dat geloof. M a a r , zo waarschuwt Schwenckfeld, laten we nóóit de geestelijke wedergeboorte door het Evangelie overbrengen op het dopen met water, alsof daarmede de wedergeboorte zou samenhangen ! W e bedenken wel, dat Schwenckfeld hier spreekt over de D o o p der volwassenen. H o e denkt hij over de kinderdoop ? H i j w i l , naar G o d s bevel, de kinderen der gemeente dopen, maar men dient daarbij wel te bedenken, dat de betekenende zaak, de D o o p des Geestes, het kind pas deelachtig wordt, als op die D o o p een wedergeboorte volgt. V a n een tweede Doop, als de jong-gedoopte later komt tot het belijden v a n zijn geloof, w i l Schwenckfeld persé 8

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen