Zenuwoorlog - pagina 17

19. Bron van rust.

A c h , dat i n deze wereld, zij het ook maar één ogenblik, wij ons eens mochten afzonderen met het psalmboek, waarin de eeuwenouwe zangen van Gods kerk ons zijn nagelaten. Ook de wereld, waarin zij leefde, waarin zij haar klaagliederen, haar lofliederen zong, ook die wereld was geen behaaglijke idylle. Juist i n de psalmen is telkens en telkens weer sprake van bittere vijanden, van druk en bedreiging en angst, van het duistere dal des doods, van leugen, van de voorspoed, die de goddelozen blijkbaar ten deel valt. Maar deze psalmdichters viel, in een duistere wereld, ten deel de gewisheid, de zekerheid des geloofs. W i e in de schuilplaats des Allerhoogsten is gezeten, zal vernachten i n de schaduw des Almachtigen. O , wat zingen wij dikwijls deze psalmen, wat hebben wij ze vaak gelezen en overgelezen en zij zijn voor ons geworden godsdienstige liederen, die voor zichzelf spreken; zij gaan over onze lippen, als geld door onze handen. Zij zijn voor ons geen belijdenissen, die zich hebben losgemaakt uit de donkere ernst van een bedreigd bestaan. Iemand heeft eens gezegd: De psalmen zijn nog vochtig van angstzweet en van tranen. In deze psalmen is sprake van de kerk des Heeren, die uit een moeras van twijfel, van teleurstelling, van tegenstrijdigheden, van lijden, kwam tot de verlossende ontdekking door het geloof, dat de Heere leeft. Dit weet ik, dat God met mij is. Ook toen waren er koningen, die met hun machtige legers kwamen opdagen; ook toen waren er tyrannen, die nergens zich aan gebonden wisten. Er waren echter voor Gods kinderen niet alleen koningen, de Koning der Koningen leefde; er waren niet alleen heerszuchtige volkeren, maar daar was ook de Beheerser der volkeren, voor Wie de volkeren zijn een druppel aan de emmer en een stofke aan de weegschaal. Wanneer wij van hieruit Psalm 2 mogen lezen, ach, dan zou, wanneer iets van dat zaligmakend geloof door genade in onze harten mocht zijn, de angst verdwijnen, de aanvalspoort van de zenuwoorlog i n onze ziel hermetisch worden toegesloten: „Waarom woeden de heidenen en bedenken de volken ijdelheid ? De koningen der aarde stellen zich op, en de vorsten beraadslagen tezamen tegen de Heere en tegen Zijn Gezalfde, zeggende: Laat ons hunne banden verscheuren, en hunne touwen van ons werpen. Die i n de hemel woont, zal lachen, de Heere zal ze bespotten. Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn en i n Zijn grimmigheid zal Hij ze verschrikken. Ik toch heb mijn Koning gezalfd over Sion, de berg mijner heiligheid. Ik zal van het besluit verhalen: de Heere heeft tot mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon, heden heb Ik u gegenereerd. Eis van M i j , en Ik zal de heidenen geven tot uw erfdeel en de einden der aarde tot uw bezitting. Gij zult ze verpletteren met een ijzeren scepter, gij zult ze i n stukken slaan als een pottenbakkersvat. N u dan, gij koningen, handelt verstandiglijk, laat u tuchtigen, gij richters der aarde. Dient de Heere met vreze en verheugt u met beving. Kust de Zoon, opdat Hij niet toorne en gij op de weg vergaat, wan-

17

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen