Stof voor onderling gesprek - pagina 19

in wat enig mens voor God doet, maar in wat de Heere voor Zijn uitverkoren Gemeente door Christus heeft gedaan. ,,Wij worden om niet gerechtvaardigd uit Zijn genade door de verlossing, die in Christus Jezus i s " (Rom. 3 : 24). „Want uit genade zijt gij zalig geworden, door het geloof, en dat niet uit u, het is Gods gave; niet uit de werken, opdat niemand roeme" (Ef. 2 : 8 en 9). Hier ligt de grote tegenstelling tussen de ware en de valse kerk. Hier ligt de fundamentele, niet te overbruggen kloof tussen Christus' Gemeente en de leer van Rome. We zwijgen hier, zoals U begrijpt, van allerlei ontaarding, die we in Roomse schijnvroomheid maar al te veel ontdekken, zoals bijgeloof, fetisjisme, vagevuur. Huichelarij soms van de ergste soort. Want helaas - zulke ontaardingsprodukten vinden we in eigen kring meer dan genoeg. We spraken alleen over de ideale Roomse kerk. En daarvan scheidt ons een diepe kloof, in weerwil van het feit, dat ook Rome z'n Bijbel heeft en zich christelijke kerk noemt. De Una-sancta-beweging van onze dagen is dan ook zéér bedenkelijk! Zij wil de kloof, die we moesten aanwijzen, overbruggen. De woorden „una-sancta" zien op de éne heilige (kerk). Er wordt gestreefd naar het éénworden der kerken. Men wil elkaar door het gesprek beter leren verstaan en elkanders belijdenissen beter leren begrijpen. Wanneer we echter zeker zijn van de waarde en de waarheid van onze belijdenis, begrijp ik niet, waarom we aan zulke gesprekken moeten deelnemen. Dat wordt een loven en bieden ten kosten van de waarheid, die we nooit prijs mogen geven voor een of andere ketterse utopie ( = waanidee). Of we zullen de onfeilbaarheid van de paus moeten erkennen, öf we moeten de Roomse kerk verwerpen. Of Rooms worden, öf vasthouden aan de waarheid van Schrift en belijdenis. Een andere weg is er niet! Het resultaat van oecumenische concilies *al nooit anders kunnen zijn dan een derde weg, waarop èn dc aanhangers der Gereformeerde religie èn Rome kan gaan. Maar dan tot beider bederf! VII. H O E M O E T E N W E D E N K E N OVER DE BIECHT? O O K I N PROTESTANTSE K R I N G E N SPREEKT M E N OVER DE HER-INVOERING V A N DE BIECHT. Z I T D A A R IETS G O E D S IN?

* Rome kent aan de geestelijkheid toe het uitspreken van het machtwoord der vergeving (de absolutie). De Heere, zo zegt Rome, heeft de macht, de zonden te vergeven, aan de kerk toebetrouwd. In dit machtwoord neemt de kerk de schuld van de berouwhebbende zondaar weg. Dit 15

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen