De kerk in Rusland - pagina 7

taren genoemd, komen vanuit Azië Rusland binnenvallen. Van het boze Constantinopel, waaraan de Russische kerk zich had onttrokken, was geen steun te verwachten. Tot 1453, toen het Griekse keizerrijk ineen stortte, heeft de gesel der Tartaren het Russische volk gegeseld met felle slagen. Kerk en vorstenhuizen worstelen gedurende twee honderd jaren strijd om het hoofd boven water te houden. O m tal van redenen, o.a. de verwoesting van Kiew, verplaatsten kerk en overheid hun zetels naar Moskou. Vandaaruit zou de strijd tegen de Mongolen worden gestreden. Aandeel in deze strijd heeft o.m. de vrome geestelijke Sergius gehad, een ernstig en dapper man, die bovendien heeft getracht het inzinkend geestelijk leven in de Russische kerk weer tot bloei te brengen. 4. Sergius.

Sergius, een der meest op de voorgrond tredende figuren op kerkelijk gebied in Moskou, zag het juk, dat de Tartaren het Russische volk oplegden, als een Godsgericht. H i j predikte met heilige toorn tegen de volkszonden en het daarmede verbandhoudend gebrek aan ijver voor de zaak van Gods Koninkrijk. Sergius ging over tot het stichten van talrijke kloosters. Vanuit Moskou drong hij met deze kloosters op naar het noord-oosten, dat nog heidens was. Monniken en boeren, die het in Z. O. en Z. gebieden van Rusland niet konden uithouden vanwege de plunderingen en gewelddaden der Mongolen, kwamen naar de kloosters van Sergius en koloniseerden zo in de richting van Finland. Terwijl in Moskou en andere plaatsen de hogere geestelijkheid streed om de macht, organiseerde Sergius met zijn monniken en boeren dappere veldtochten tegen de lastige Tartaren, 't Mocht echter weinig baten. N a de dood van Sergius in 1392 zou Rusland het toneel worden van de grootste verwarring.

6. Grote verwarring.

De macht der Mongolen, die in ZuidRusland deden, wat ze wilden, scheen on-

overwinnelijk. Keizer en geestelijkheid in Moskou trokken zich van de verdrukten in grote delen van Rusland niets aan; ze leefden hun eigen leven, dat veelal opging in strijd om de macht. Geen wonder, dat er ongelukken gingen gebeuren. In het noord-westen kwam een godsdienstige beweging op, die zich tegen de geestelijkheid en tegen de leer van de sacramenten ging verzetten. Grote delen van het Russische volk gingen hulp zoeken bij de machtige Litauen en later bij de krijgshaftige Polen. Zij durfden de Mongolen wèl aan te vallen. Maar . . . Polen was Rooms ! E n Rome zocht ook toen z'n macht uit te breiden. Toen de Mongolen de afmars bliezen (1454), scheurde de Russische kerk. 5

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen