Het gesprek over de bekering liep vast - pagina 6

12. Adams weg, onze weg. Dat komt volledig overeen met de droeve werkelijkheid van ons menselijk leven. E r moet een omkeer plaats hebben, want wij zijn allen afgeweken, tezamen zijn wij onnut geworden ; er is niemand, die goed doet, er is ook niet tot één toe. (Rom. 3 : 12). Alle vlees heeft zijn weg op aarde verdorven. De weg, die U en ik en alle mensen gaan, als we nog leven, zoals we geboren zijn, loopt juist in tegenover gestelde richting als de weg, die de Heere ons in de Tien Geboden wijst. We laten vreemde goden toe in ons leven en vertrouwen er op ; we heiligen de Naam van Gods heilige majesteit niet; we luisteren helemaal niet met onze beide oren en met ons hart naar wat de mond des Heeren tot ons spreekt. Wie zal, wanneer hij terug ziet op de levensweg, die hij vanaf zijn kinderjaren is gegaan, iets anders kunnen zeggen dan : „Het is een weg, die ik verdorven heb". E n dat verderven van onze levensweg is niet veroorzaakt door een verkeerde levenshouding op een zeker ogenblik, een misplaatste stemming of een ontstemd zijn over het een of ander ; neen, het werd en wordt veroorzaakt door een innerlijke verkeerdheid, die steeds aanwezig is ; door een toestand, waarin we steeds verkeren ; door een wanverhouding, waarin we staan tegenover God, onze Schepper en Formeerder. E é r Adams hand de verboden vrucht nam en at, é é r zijn voeten een weg betraden van de Heere af (hij verbergde zich voor de Heere), had hij zijn zieleleven laten ontwrichten en had zijn hart zich van de Heere afgewend. Hij heeft de leugen van de leugenaar geloofd en zijn innerlijk leven verbrak de band der liefde, waarmee hij met de Heere verbonden ; het onbeperkt vertrouwen in de Heere maakt plaats voor het ongeloof, dat de Heere verdacht houdt. Adam viel zichzelf toe, zijn eigenliefde, want hij wilde als God zijn ; Adam viel de dingen van deze wereld toe, die hij los-van-God ging zien, want hij nam van de vrucht, waarvan de Heere had gezegd, dat ze hem verboden was. Zo vinden we i n Adam èn in onszelf de grond van de klacht des Heeren over de mensheid, van Adam uit voortgekomen : De boosheid des mensen is menigvuldig op de aarde" èn „Al het gedichtsel der gedachten van 's mensenhart is te allen dage alleenlijk boos". (Gen. 6 : 5 ) . Onze wegen zijn verdorven, verkeerd, boos; de verdorvenheid van ons zielleleven kleeft aan al onze gedachten, woorden en werken. De geschiedenis van het volk Israël en het getuigenis van de profeten des Heeren, de prediking van Johannes de Doper en van Christus Zélf, bevestigen deze tweevoudige klacht van de Heere keer op keer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen