Het zenuwachtige kind - pagina 18

Onrust . . . een gevaar. Tegenover een slordige levenswandel der ouders, staat de al te bezorgde vader en moeder. En dat bergt gevaren in voor uw nerveus kind. In mijn gedachten zie ik een moeder bezig : dag en nacht zich rusteloos uitslovend voor haar kroost. Van de dag maakt ze de nacht en omgekeerd. De kinderen gaan onregelmatig naar bed. Altijd is moeder in de weer. Prijzenswaardig ? Dit alles moet leiden tot stoornissen. Moeder brengt haar zenuwachtigheid over op haar kinderen. De onrust van de opvoeder gaat over op de opvoedeling. De Duitse paedagoog Förster (geboren 1869) gaf hieromtrent een interessant voorbeeld uit zijn praktijk, 't Is een simpel verhaaltje over een kapitein en zijn paard. Dagelijks moesten ze voorbij een stoomtram, zo'n ouderwetse puffer. Dit kostte de kapitein heel wat moeite. Toen hij met verlof ging, nam een luitenant zijn dienst waar. Deze had heel geen moeite hetzelfde paard voorbij de tram te krijgen. Toen de luitenant evenwel later van zijn kapitein de moeilijkheden vernam en hij het nog eens beproefde, toen bleek, dat ook de luitenant het paard er niet meer zonder moeite voorbij kreeg. Wat speelde hierbij een rol ? De onrust van de berijder! Ga nu zelf de uitwerking maar eens na in uw eigen leventje en u zult tot de conclusie komen, dat uw kinderen delen in uw onrust. Pas op voor vertroeteling. Vertroeteling is ook een gevaar. Het kweekt zenuwpatientjes. Wellicht begrijpt u dit bij 't eerste lezen nog niet. Waar schuilt 't gevaar dan wel ? U ondermijnt 't weerstandsvermogen van uw kleine. Wat hebben onze kinderen nodig ? Een langzame, geleidelijke en liefdevolle harding. De oude Gunning noemde dit „ziele-gymnastiek". Misschien vat u 't met deze term beter. Onze kinderen moeten gehard worden tegen een vrees. Ze moeten immers het leven in. De kinderleeftijd is bij uitstek de tijd van angsten en vrezen. Wat kan zo al niet angst en vrees verwekken. Ga dan uw eigen jeugdleven nog maar eens in uw gedachten terugroepen. Weet u nog, hoe donder en bliksem angst aanjaagden. We wilden dicht bij moeder kruipen. En dan de angst voor bepaalde dieren ! Onze meisjes bijvoorbeeld. Wat griezelen ze van spinnen en muizen. Dergelijke angsten moeten we afremmen, tegengaan. Ze kunnen overwonnen worden. Goed verstaan : ik bedoel hiermee niet om alle angst en vrees weg te werken en een soort onverschilligheid te kweken. Angst voor onweer en dan in de zin van vreze voor 't Opperwezen, mogen we zeker niet wegwerken. Wie zou niet vrezen, als de God der ere dondert! Het gaat hier om een andere angst, een overdreven, een overbodige vrees. Sommige kinderen schrikken al 18

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen