Het leven met onze naasten in het licht van Gods Woord - pagina 4

derheid de verzen 17 en 18, waar we o.a. lezen : Gij zult uw naaste naarstiglijk berispen en zult de zonde in hem niet verdragen. De methode van satan is : kwaadspreken van onze naasten, die een weg gaan, die niet goed is : of ook : hem (haar) zijn gang laten gaan en het maar eens afzien, hoe het met hem (haar) afloopt. De Goddelijke methode is anders : we zijn geroepen ons tot onze naaste te wenden en hem in liefde terecht te wijzen. Doen we dit niet, dan maken we ons aan zijn kwaad voor Gods aangezicht mede schuldig. Dezelfde gedachte lezen we in 1 Thess. 5 : 14 : Wij bidden(!) u broeders, vermaant de ongeregelden. Hier heeft ieder van ons een taak, een opdracht. Wat komt er in de praktijk bitter weinig van terecht ! Waaruit blijkt deze liefde tot de naasten nog meer ? Het is wat, als we dit alles lezen in een tijd, waarin het ons op de lippen ligt: „Voor mij hoeft het niet", wat dan wil zeggen : wat er rondom me heen gebeurt, raakt me niet. De liefde tot de naasten moet juist hieruit blijken, dat we hem (haar) niet uit het oog verliezen, hem (haar) in ons leven een voorbeeld geven ter navolging. Het zijn de bekende woorden uit de Bergrede (Matth. 5 : 16) : Laat uw licht alzo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken mogen zien en uw Vader die in de hemelen is, verheerlijken. De liefde tot de naasten moet blijken uit ons voortdurend bezig zijn tot hun behoud. Paulus zocht niet zijn eigen voordeel, maar het voordeel van velen, opdat zij behouden mochten worden. Daarom schrijft hij (1 Cor. 10 : 32) : Weest zonder aanstoot te geven, en de Joden en de Grieken, en de Gemeente Gods. De eer des Heeren is hier in het geding, speciaal in onze omgang met hen, die om God noch Zijn gebod zich bekommeren. Waaruit zal deze liefde nog meer moeten blijken ? Wat kunnen we hard zijn tegenover onze naasten, weinig of in het geheel niet bewogen met hen, wanneer zij zich niet bekommeren over het heil van hun onsterfelijke ziel ! Wat zouden we niet er op uit moeten zijn, hen er op te wijzen, dat het noodzakelijk is, ons tot de Heere te bekeren. Denkt u eens aan de woorden van de Heere Jezus tot Petrus (Luc. 22 : 32) : Als gij eens bekeerd zult zijn (na zijn diepe val), zo versterk uw broeders. Dan zou hij immers zelf ondervonden hebben, dat, had Christus niet op hem neergezien in Zijn liefdevolle ontferming, het een verloren zaak voor hem was geweest. Een door en tot de Heere bekeerd mens dient er wel aan te denken, uit welk een zonde- en verloren staat hij gered is. Zou het dan voor een ander niet kunnen ? In Hebr. 10 : 24 lezen we dan ook : Laat ons op elkander acht nemen, en dan wel in het zich verantwoordelijk weten voor het lot van onze naasten. Een bewijs van het beoefenen van liefde tot onze naasten is verder het zoeken naar vrede met hen. Dit heeft niets te maken met toegeeflijkheid tegenover de zonde van de naasten. De apostel zegt dit in 3

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen