Ouderling Van Dijk ging ds. Roelofsen een weinig vooruit

Op 74-jarige leeftijd was ds. Roelofsen genoodzaakt geweest emeritaat aan te vragen. Hij bleef in Zeist wonen en hield er op 15 juni 1930 zijn laatste preek. Ds. Kersten schreef over het ziekbed van ds. Roelofsen: ‘Toen ik hem op vrijdag 26 september voor het laatst bezocht, hield hij lange tijd mijn hand vast. Hij bad mij in al de arbeid de rijke genade van de Heere Jezus Christus toe en vroeg me te willen zorgen voor uitgave van enkele nagelaten geschriften en betuigde toen met blijdschap de dag van de verlossing tegemoet te zien.

Van vrouw en kinderen werd hij losgemaakt. ‘Mijn ziel is gedurig werkzaam,’ zo sprak hij, ‘met Psalm 45:7: Straks leidt men haar in statie uit haar woning, in kleding, rijk gestikt, tot hare Koning.’ Blijmoedig is hij heengegaan.’

Zijn laatste woorden waren: ‘Ik heb de goede strijd gestreden, ik heb het geloof behouden.’ Daarover sprak ds. J.R. van Oordt tijdens de rouwdienst. Daarna trok een ‘ontzaglijke stoet’ naar de begraafplaats. Ds. Kersten wenste er ‘niet de mens te verheerlijken, maar te gedenken de genade die God in de overledene verheerlijkte en de dienst die hij in de kerk dienen mocht.’

De blinde vrouw

In Goudswaard schreef de oudste dochter van ouderling P. Schelling aan haar broer in Amerika: ‘Zo gij wel in De Saambinder gelezen zal hebben, is ds. Roelofsen overleden. Op 6 oktober is hij begraven. Dat was dezelfde datum dat blinde Jaantje begraven is; toen was het net 5 jaar geleden.’

Blinde Jaantje, meestal ‘de blinde vrouw’ genoemd, heette Adriana Frank-Bustraan. Toen ze 42 was, trouwde ze met de 21-jarige Willem Frederik Frank. Hij was niet godsdienstig. Samen waren ze eens op weg naar een bioscoop toen Jaantje te water raakte. Daardoor durfde ze niet verder. Het zal in de periode kort daarna geweest zijn dat de Heere Zijn genade in haar leven verheerlijkte. Haar man verliet haar; tot haar overlijden leefden ze gescheiden van tafel en bed. De blinde vrouw woonde bij verschillende mensen in; het laatst bij ouderling Schelling in Goudswaard. Daar overleed ze op 3 oktober 1925.

‘De blinde vrouw is ook wel eens bij ds. Roelofsen in Zeist geweest, sinds ze bij ons was,’ herinnerde Emmetje Schelling zich.

Ds. A. van Dijke uit Nieuw-Beijerland had van juni tot september 1930 een reis naar zijn kinderen en de gemeenten in de Verenigde Staten gemaakt. Hij was op tijd terug om de begrafenis van ds. Roelofsen te kunnen bijwonen.

‘Pa is met ds. Van Dijke meegereden naar de begrafenis,’ schreef Emmetje aan broer Henk. ‘Ik stuur hierbij een boekje van het verslag van de begrafenis.’ Dat was blijkbaar snel gereed gemaakt: Emmetje Schelling stuurde deze brief negen dagen na de teraardebestelling.

Ouderling P. van Dijk

‘Ds. Roelofsen is een paar keren in z’n leven bij ons aan huis geweest, zo ge nog wel zult weten,’ noteerde ze. ‘Als ds. Van Dijke niet hier gestaan had, had ds. Roelofsen zeker nog eens een keer in de nieuwe kerk gepreekt. Daar had hij veel zin in gehad, zei vrouw Snijders.’

Nadat de diensten ruim vijftien jaar op de boerderijzolder van de familie Schelling waren gehouden, was in 1928 op hun land aan de andere kant van de dijk een kerkje gebouwd. Ds. Roelofsen is er niet meer voorgegaan: ‘Maar nu is hij van zijn post afgelost. Hij heeft een zeer aangenaam ziek- en sterfbed gehad.

Ouderling Van Dijk van Rotterdam, die is hem een weinig vooruitgegaan. Die zeide van de zomer dat de Heere hem getoond had dat hij Zijn oude dienstknecht Roelofsen een klein weinigje vooruit zou gaan. Zij waren toen beiden al ziek. En het is inderdaad bevestigd geworden, want Van Dijk is 1 september begraven.

Dat was ook een vruchtbaar christen. Hij ging altijd veel huisbezoek doen en begrafenissen leiden. Dat deed hij voor ds. Kersten, want die heeft het toch al zo druk. De laatste begrafenis die Van Dijk geleid heeft, is van Mientje Smulders geweest. Daar was Pleun Kleijn toen ook bij. Toen was de Heere daar kennelijk in het midden, vertelde vrouw Smulders mij. Pleun Kleijn is niet kerkelijk, maar dat viel daar allemaal weg.’

Pieter van Dijk (zijn levensverhaal stond in september 1997 in Oude Paden) was in Rotterdam- Centrum diaken (1884-1887) en ouderling (1887-1899 en 1900-1930). Vanaf 1925 diende hij de nieuwe afdeling in Rotterdam- West.

Begin 1930 werd hij ziek; er werd een kwaadaardig gezwel achter de maag ontdekt. Velen van Gods volk bezochten hem toen hij op zijn sterfbed lag. Van Dijk was 74 jaar toen hij overleed. Ds. Kersten leidde zijn begrafenis.

Oefenaar W. Floor

‘Ds. Roelofsen en ds. Fraanje en pa zijn op dezelfde datum jarig, 20 oktober,’ schreef Emmetje Schelling. ‘Ds. Fransen was in z’n leven ook een innige vriend van ds. Roelofsen. Zij gingen vroeger samen wel ter kerk bij Floor van Driebergen, waar we nu de prekenbundel nog van hebben. De blinde vrouw had in haar jeugdige jaren Floor ook menigmaal ontmoet.’

Wulfert Floor (1818-1876) stelde ruim een half jaar voor zijn overlijden een overzicht op van de 160 plaatsen waar hij had gepreekt. Dorpen in de Hoeksche Waard komen er niet in voor. Via leesdiensten hebben zijn oefeningen er echter veelvuldig geklonken. Zo schreef ouderling P. Schelling aan zijn broer in het Amerikaanse Sioux Center: ‘Wij lezen veel de preken van Floor voor de vergadering. Die zijn niet rijk aan de oefening van ’t geloof, maar ze zijn eenvoudig, en vervuld van de ernst der eeuwige dingen. De Heere heeft hem nog wel willen gebruiken voor zielen.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen