Hendrik Jan Mulder

(Sappemeer 27 februari 1933 - Heerde 14 november 2004)
Gereformeerd predikant Daarle 26 aug. 1973; Oenkerk 2 okt. 1977; Aduard 13 aug. 1989; emeritus 1 maart 1994. Hulpdiensten in Olst 1994 - 1999, daarna in Bathmen en Heerde. Gehuwd in 1965 met Anneke Nauta. Zij kregen een dochter en een zoon.

Toen ik, zelf scholier op het gymnasium, in de jaren vijftig Henk leerde kennen, was hij werkzaam op het kantoor van de belastingen in Hoogezand. Van zolang stamt onze vriendschap. Hij gaf toen aan dominee te willen worden, maar had daarvoor niet de goede opleiding genoten. “Kampen” bood de mogelijkheid van bijscholing en zo werd hij student aan de Theologische Hogeschool. Toen hij in 1973 afstudeerde was hij 40 jaar oud. Hij was, bij de aanvang van zijn werk, dus tien jaar ouder dan de meeste van zijn jaargenoten en kon bogen op een zekere levenservaring.
Zijn forse gestalte gaf daarbij cachet aan zijn persoonlijkheid.
Henk Mulder mocht drie gemeenten dienen: Daarle, Oenkerk en Aduard. Zelf zou hij zeggen: vier gemeenten. Want na zijn emeritaat verrichtte hij hulpdiensten in Olst, waarheen hij ook met zijn gezin verhuisde. Die laatste jaren zijn niet de slechtste geweest. In Bathmen verrichtte hij enkele jaren hulpdiensten in het pastoraat, in de gemeente en in het verzorgingshuis “Dijkhuis” . In Heerde verving hij een collega in “Verpleeghuis Wendhorst” tijdens vakantie en ziekte (van 1998 tot jan. 2004). Hier voelde hij zich thuis. En toen hij, na een jaar van ziekenhuisopnames en revalidatie, zijn einde voelde naderen sprak hij uit in “Wendhorst” te willen sterven. In grote vrede is hij heengegaan. “Een zondaar, een verloste o Heer, maar nu geen zondaar meer” .
Henk was een toegewijd pastor. Zo toegewijd, dat de belangen van zijn gezin wel eens op de achtergrond raakten. Een verschijnsel dat niet vreemd is aan pastoriebewoners. Maar zeker als iemand op latere leeftijd en met extra inspanningen het doel heeft bereikt, kan de toewijding aan het werk een extra dimensie krijgen. Graag ging hij voor in de dienst van het Woord. Tweemaal, soms driemaal per zondag. Hij schrok er niet voor terug.
Hij voelde zich sterk verbonden met het belijden van de kerk die hij diende en had zijn zorgen over de ontwikkelingen in het denken over geloof en theologie van de laatste tijd. Op zijn sterfbed gaf hij aan waarin hij zijn steun vond, woorden die steeds weer bij hem bovenkwamen: Psalm 63:3

“Wanneer ik wakend in de nacht
mijn geest bij U, Heer, laat vertoeven,
dan mag ik weer uw goedheid proeven;
uw hulp wordt nooit vergeefs verwacht.
Waar zich uw vleugels breed ontvouwden,
zing ik mij van mijn zorgen vrij. (...)”

Deze psalm was ook het thema voor de verkondiging in de rouwdienst, waarin twee vrienden voorgingen. Velen namen de moeite om Henk Mulder de laatste eer te bewijzen, de Hervormde kerk van Olst was geheel gevuld met belangstellenden. Ook dat moet voor de familie een troost geweest zijn!
Rients Boiten, Dieren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen