Anne Reen

(Leeuwarden 28 oktober 19 2 1 - Zwolle 1 6 november 2006)
Studie Theologische Hogeschool Kampen. Gereformeerd predikant te Ijlst 2 nov. 19 52 ; Alkmaar 15 mei 19 55 ; Rotterdam 2 1 okt. 1962. Emeritus 1 nov. 1984.
Gehuwd met Albertje de Raaf (1926-2003).

Anne Reen wilde graag predikant worden. Maar toen hij dat zijn vader vertelde, was die niet enthousiast. Predikant worden betekende volgens hem hard werken voor een karig loon. Hij was daarom van mening dat Anne een ander beroep moest kiezen. Zo trok Anne naar Delft om daar aan de Technische Hogeschool Weg- en Waterbouw te studeren. Na afloop van de studie kreeg hij ook een goede baan. Toch bevredigde hem dat niet en daarom besloot hij alsnog theologie te gaan studeren, in Kampen.
De studie ging vlot en al in 19 52 werd hij predikant in het Friese stadje Ijlst. Daarna kwam Alkmaar, en ten slotte werd het Rotterdam, waar hij meer dan twintig jaar werkzaam was. Rotterdam had zijn hart, maar toen hij met emeritaat ging koos hij voor een rustiger omgeving en trokken hij en zijn vrouw naar Zwolle.
Anne Reen werd door vrijwel iedereen gekenschetst als een vriendelijke, beminnelijke en enthousiaste predikant. Hij gaf zich met hart en ziel aan het werk. Preken deed hij graag en goed, hij trok volle kerken. Zijn preken waren goed gereformeerd, maar dan niet in dogmatische zin. De wezenlijke kern, namelijk dat Jezus Christus voor de mens is gestorven, stond centraal.
Hij vertelde graag over zijn geloof, en wist daarmee velen te bereiken. Vooral de jeugd sprak het aan. Het kwam regelmatig voor dat hij na afloop van een kerkdienst nog even met de jongeren stond te praten, en ze vervolgens meenam naar de pastorie. Soms was het bijna een gewoonte: na afloop van de dienst naar de pastorie trekken en daar tot ’s middags twee uur napraten en doorpraten. De aanwezigheid van zoveel jongeren stelden hij en zijn vrouw Ali zeer op prijs, vooral ook omdat zij zelf geen kinderen hadden.
In het pastoraat was hij eveneens enthousiast bezig. Hij stond voor iedereen klaar en bezocht velen. Hij was iemand die zijn mensen wilde leren kennen en daarvoor was hem niets te veel. Opvallend was dat het regelmatig voorkwam dat jonge mensen ’s avonds bij de pastorie aanbelden om met hem over hun problemen en moeilijkheden te spreken.
Maar naast zijn vele activiteiten was hij ook vaak thuis: hij zat graag op zijn studeerkamer, had een grote bibliotheek en studeerde met enthousiasme. Hij haalde zijn doctoraal examen met een scriptie ‘Ethiek en vrije tijd’. Hij was zo enthousiast bezig dat zijn vrouw hem regelmatig vroeg om nu eens gezellig beneden te komen zitten, maar dat lukte nooit helemaal.
Toen hij met emeritaat ging werd het inderdaad rustiger voor hem, maar hij bleef doorgaan met preken. Dat kon hij blijven doen totdat zijn vrouw overleed. Toen ging het niet meer. Ook bleek toen dat hij alzheimer had. Drie jaar na het overlijden van zijn vrouw stierf hij.

In de studentenalmanak van het Kamper studentencorps fqi stond altijd een rubriek Varia. Op enigszins cryptische wijze werden bekende teksten toegepast op studenten en hoogleraren, teksten die een bepaald opvallend aspect van de desbetreffende persoon belichtten. Zo was er een van die varia bedoeld voor Anne Reen. Het was een regel uit Psalm 89:1 (oude berijming): ‘Uw waarheid t’allen tijd vermelden door mijn reen’ . Inderdaad, in de veelkleurigheid van Reens predikantenactiviteiten werd de veelkleurigheid van Gods wijsheid op een bijzondere manier zichtbaar. De Waarheid van God heeft zich in het leven en werken van Anne rijkelijk ontplooid.
Reender Kranenborg, Amsterdam, met dank aan mevr. H.L. Terpstra-de Raaf

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen