Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Wiebe Feenstra

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Wiebe Feenstra

4 minuten leestijd

(Sneek 8 januari 1917 - Drachten 10 april 2007)
Studie aan de Theologische Hogeschool Kampen. Gereformeerd predikant te Pingjum en Zurich 15 nov. 1942; Hijum en Finkum 15 juli 1945; Dokkum 30 nov. 1947; ontheffing als gereformeerd predikant 1 1 sept. 1955 (predikant van de Christian Reformed Church in Canada te Haney (b c ) in 1955, te Woodstock (Ont.) in 1959). Gereformeerd predikant te Rinsumageest 30 aug. 1964; Leek 13 okt. 1968; Urk 16 nov. 1975; Marum 3 okt. 1976. Emeritus 1 maart 1982.
Gehuwd (1945) met Jantiena Dokter (1915-2002). Uit dit huwelijk werden vijf kinderen geboren.

Wiebe Feenstra wilde van jongs af aan predikant worden. Maar daartoe moest hij wel een paar barrières nemen, want er was thuis aanvankelijk geen geld om de studie te betalen. Ook de vooruitzichten om predikant te worden waren niet best: er was een groot kandidatenoverschot, het was dus de vraag of hij wel een gemeente zou kunnen krijgen. Feenstra heeft het als een wonder ervaren dat het toch gelukt is: met vreugde en enthousiasme heeft hij zich in het kerkelijk leven gestort.
Hij was iemand die van afwisseling hield, vandaar dat hij een groot aantal kerken heeft gediend. Als echte Fries voelde hij zich thuis in de kerken van die provincie en was hij er zeer actief. Zo legde hij de eerste steen van het rusthuis ‘Rest en Ütsjoch’ in Dokkum, een initiatief van hem. Ook kwam hij in het bestuur van ziekenhuis ‘de Sionsberg’ te Dokkum.
In zijn eerste gemeenten had Feenstra gemerkt dat er velen naar Canada emigreerden. Bovendien werd er ook vanuit Noord-Amerika regelmatig een beroep op hem uitgebracht. Na het zoveelste beroep besloot hij ook naar Canada te gaan. Hoewel het hem er goed beviel - hij werd zelfs Canadees staatsburger - kreeg hij toch steeds meer heimwee naar Nederland. Hij ontving een beroep van de kerk van Rinsumageest. Toen voelde hij dat hij weer terug mocht.
Hij was iemand die altijd bezig was en die zich de hele dag voor de gemeente inzette. Hij organiseerde graag, zat in diverse deputaatschappen, was lid van de generale synode en nam plaats in diverse besturen. Organiseren had zijn hart, hij was een bekwaam voorzitter.
Hij wilde als predikant zijn gemeenteleden kennen en bezocht daarom veel gemeenteleden regelmatig. Hij vond het betreurenswaardig dat veel jongere predikanten steeds minder aan bezoekwerk deden, voor hem was dat het hart van zijn werk. Ook met de jongeren hield hij zich graag bezig, beroemd werden in zijn Dokkumer periode de fietstochten met jongeren naar Bakkeveen.
Vooral preken had zijn hart. Hij deed het zo vaak mogelijk en na zijn emeritaat bleef hij daarmee doorgaan. Hij bleef tot op hoge leeftijd preken. Zoals hij in een interview zei: ‘Ik heb nooit grote crises in mijn geloof gehad. Altijd gepreekt vanuit de volheid van mijn gemoed. Het raakt mijzelf wat ik zeg op de kansel. Ik zeg heus niet dat ik zo goed preek. Maar ik doe het wel altijd met heel mijn hart.’ Na zijn emeritaat wilde hij nog het een en ander doen. Zo verrichtte hij een paar jaar hulpdiensten in Opende, en werkte hij mee aan de totstandkoming van de Vijverborg, een woongemeenschap voor ouderen in Zevenhuizen. Op zijn zeventigste beëindigde hij al zijn werkzaamheden, met uitzondering van het preken. Dat had zijn hart: je kunt niet ophouden te getuigen van de liefde Gods die is in Jezus Christus.
Feenstra was wat men noemt ‘een goede gereformeerde dominee van de oude stempel’ . Hij stond vast in zijn geloof, was orthodox, maar niet dogmatisch. Het ging hem om het hart van de zaak, om de liefde van en voor Jezus Christus. Hij was daarin gedreven, maar niet fanatiek. Hij kon daarom destijds ook niet meegaan met de Vrijmaking. Maar hij moest ook niets hebben van de modernere theologen in de Gereformeerde Kerken. Zelf sloot hij zich aan bij het Confessioneel Gereformeerd Beraad, want in die sfeer kon hij leven, en in die kring herkende hij het geloof dat men door God in alles gedragen wordt.
Reender Kranenborg, Amsterdam, met dank aan A. Assies-Feenstra

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 december 2011

Historisch Tijdschrift GKN | 64 Pagina's

Wiebe Feenstra

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 december 2011

Historisch Tijdschrift GKN | 64 Pagina's