Klaas Harm Schuring

(Groningen 23 mei 1921 - Haren 3 januari 2009)
Studie aan de Theologische Hogeschool te Kampen. Gereformeerd predikant te Erica 30 sept. 1951 ; Hallum 16 sept. 1956; Alphen aan den Rijn 24 april 1960; Schiedam 24 sept. 1967; Loppersum 8 sept. 1974; Haulerwijk 12 okt. 1980. Emeritus 1 juni 1986.
Gehuwd (1951) met Annie Ike (* 1922). Uit dit huwelij k werden vij f kinderen geboren.

Na zijn studie aan het gymnasium wilde Klaas Schuring theologie studeren in Kampen, maar door oorlogsomstandigheden kon hij daar niet heen. Daarom ging hij naar de zeevaartschool, behaalde zijn diploma van tweede stuurman en moest vervolgens onderduiken. Eindelijken 1945, kon hij zich in Kampen laten inschrijven.
Hij werd predikant in het Drentse Erica, leerde daar hoe het was om predikant te zijn, en vertrok vervolgens naar Hallum. In die gemeente sloeg hij zijn vleugels verder uit, en werd hij naast zijn werk als predikant reisleider bij een christelijke reisorganisatie. Hij wilde veel en hij kon veel. Ook bleek hij een goed organisator zijn. Dat werd nog duidelijker toen hij in Alphen aan den Rijn predikant werd. Hij organiseerde veel voor bejaarden, organiseerde voor hen niet alleen gezellige bijeenkomsten, maar ook boottochten over de Braassemermeer en andere wateren. In deze periode functioneerde hij eveneens enige malen als koopvaardijpredikant. Zo zag hij meer van de wereld en zo kon hij het evangelie wijder bekend maken. In Alphen bleek dat hij een goed schrijver was, zijn bijdragen aan het kerkblad werden graag gelezen.
In 1967 trok hij naar Schiedam, de gemeente waarin zeer veel zaken speelden, soms mooi, soms moeilijk. Mooi was dat hij het via allerlei acties voor elkaar wist te krijgen om een nieuwe kerk te laten bouwen in de nieuwbouwwijk Kethel. Hij organiseerde daar van alles voor, vooral de bazaars brachten veel geld op. Moeilijk daarentegen was het dat op het laatst zijn wijkkerk, de Goede Havenkerk, moest sluiten en een functie kreeg als bibliotheek. Zijn inzet voor het behoud van de monumentale Julianakerk leek in eerste instantie succesvol, maar helaas werd deze kerk in een later stadium afgebroken, iets wat hem veel verdriet deed. De ontkerkelijking ging te hard, er kwamen steeds minder mensen, en dat alles stelde hem teleur. Vandaar dat hij ervoor koos om een andere gemeente te dienen. Dat werd Loppersum. In het hoge noorden was er minder secularisatie, en aangezien er daar veel vacatures waren, preekte Schuring soms vier keer per zondag. Preken deed hij trouwens graag. Hij kon dat ook goed, in al zijn vroegere gemeenten kwamen er veel mensen naar de kerk als hij voorging. Hij had een goede aansprekende stijl en lag theologisch in het midden. Hij moest niets hebben van de vrijzinnige tendensen, die hij bij sommige theologen bespeurde, hij was evenmin gecharmeerd van de evangelicalen. Ook moest hij niets hebben van politiek op de kansel, zulke discussies voerde je maar thuis, iets wat in de pastorie dan ook veelvuldig gebeurde. Zijn vrouw en kinderen hadden vaak andere opvattingen over deze zaken, en het kon er dan ook hard aan toe gaan. Overigens gebeurde dat in een goede sfeer, hij was dol op zijn gezin en zij op hem, ook al was hij als predikant vaak de afwezige vader.
Zijn laatste gemeente werd Haulerwijk. Ook daar kon hij zich goed vinden, en sprak hij mensen aan. Hij was er de eerste predikant die huiskringen organiseerde: ergens in een huiskamer kwamen gemeenteleden bijeen om over een bepaald thema te spreken. Contacten met mensen waren voor Schuring heel belangrijk, hij was een goed pastor, en vooral wanneer mensen in de problemen zaten of verdriet hadden wist hij hen bij te staan.
Ook na zijn emeritaat bleef hij actief, en preekte hij nog veel. Maar in 1989 werd hij door een zware hersenbloeding getroffen, waarvan hij wel herstelde, maar toch ook zo door aangeslagen was dat hij niet veel meer kon doen. De energieke en enthousiaste man van weleer kwam niet meer terug. Hij preekte niet meer, las ook geen theologie meer, hij wijdde zijn aandacht aan het verzamelen van oude ansichtkaarten, iets waarmee hij al in Hallum was begonnen. Op 3 januari 2009 overleed hij, vol vertrouwen op de Heer, die hij zijn hele leven trouw en met enthousiasme gediend heeft.
Reender Kranenborg, Amsterdam, met dank aan Jannet Schuring, Emmeloord

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen