Pieter van den Beukel

(Delft 1 6 oktober 1934 - Kapelle 14 juli 2012)
Studie theologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Gereformeerd predikant te Dinteloord zo nov. 1960; Almelo 17 juli 1965; Voorburg 16 mei 19 7 1. Emeritus 1 nov. 1995.
Gehuwd (1960) met Barbara Jannie Dorothea Straatman (*1935). Uit dit huwelijk werden vijf kinderen geboren.

Pieter groeide op in een eenvoudig, gelovig gezin. Zijn vader had een klein boerenbedrijf en was jarenlang ouderling in de Gereformeerde Kerk van Delft. Pieter ging naar de openbare hbs, waar in die tijd flinke disputen werden gevoerd over geloof en kerk. Zijn interesse in deze onderwerpen verdiepte zich in die tijd enorm en Pieter besloot theologie te gaan studeren aan de Vrije Universiteit te Amsterdam. Tijdens zijn studie ontmoette hij Barbara, die klassieke talen studeerde.
In 1960 trouwden ze en werd Pieter predikant in Dinteloord. Daar kreeg hij te maken met meerdere stromingen binnen de kerk. Van de Oud-Gereformeerde Gemeente en de Hervormde Kerk tot de Pinksterbeweging. Vooral de Pinksterbeweging trok zijn aandacht, vanwege de vernieuwende kijk op de Heilige Geest. In Dinteloord werden de eerste drie dochters van Pieter en Barbara geboren. In 1963/1964 was hij Iegerpredikant in Seedorf (Duitsland). In het naburige stadje Hohne, waar veel gezinnen van militairen woonden, waren de diensten al veel oecumenischer dan in Nederland.
Na Dinteloord werd Pieter in 1965 beroepen naar Almelo. Daar werd hun zoon geboren. Dat was reden voor een groot feest vond de gemeente, want er was na lange tijd nu een jongen in de pastorie op de Vissedijk geboren. De vrouwenvereniging kwam dat vieren met een Twentse krentenwegge van een meter! Na deze zoon werd de laatste dochter geboren.
Pieter vond het fijn om met meer collega’s samen te werken en van gedachten te wisselen. In die tijd drong langzaam het historisch-kritisch inzicht ten aanzien van de Bijbel door, waarin lang niet iedereen het met elkaar eens was. Pieter vond het boeiend zich in deze nieuwe ontwikkelingen te verdiepen.
In 19 7 1 ruilde Pieter Almelo in voor Voorburg, omdat hij graag wat dichter bij zijn ouders in het westen wilde gaan wonen. In Voorburg zochten ze naar een predikant, die zich enigszins links van het midden bewoog. Pieter leek de juiste persoon daar voor. Hij stelde zich open voor nieuwe ontwikkelingen in kerk en maatschappij. Hij schuwde het niet zich te uiten over het gevoelige kruisrakettenvraagstuk. Evenals het bespreekbaar maken van ongehuwd samenwonen, homoseksualiteit, relatieproblemen e.d. Ook voor de toelating van kinderen aan het avondmaal heeft hij zich zeer ingezet.
Pieter was graag bezig met het doordenken en doorleven van de oude dingen van het geloof, om daar zo verstaanbaar mogelijk in die tijd over te praten. Heel belangrijk vond hij het bijvoorbeeld om over te brengen dat God vóór alles een liefdesrelatie met ons wil. Pieter liet je in zijn preken meedenken en sprak je daarbij aan, alsof hij het alleen tegen jou had. Daarbij liet hij je tot je recht komen. Hij vertelde ook geregeld hoe hij zijn eigen geloof beleefde, dat hij de leiding van de Heilige Geest broodnodig had. Omdat hij inspirerend en beminnelijk was, werd hij zeer gewaardeerd.
In Voorburg wilde Pieter zich meer ontwikkelen op pastoraal gebied. Hij heeft hiertoe de Pastoraal Psychologische Leergang gevolgd onder leiding van prof. J.H. van den Berg in Utrecht. Ook heeft hij de cursus Klinisch Pastorale Vorming gedaan.
Een van Pieters grootste passies was het lezen van boeken over het geloof. Om een aantal schrijvers te noemen: Miskotte, Noordmans, Berkhof, Bonda, W.R. van der Zee, C.S. Lewis, Alister McGrath, Larry Crab, Nicky Gumbel. De kennis en inspiratie die hij opdeed in zijn boeken gebruikte hij graag in zijn preken, pastoraat en catechese. Deze drie dingen deed hij het liefst. Hans Eschbach zette Pieter aan tot nadenken en opzetten van groeigroepen. Door Arie Dondorp raakte hij betrokken bij de dienst der genezing. Dit sprak hem zozeer aan dat hij hieraan meewerkte in de Anglicaanse kerk.
In 1984 moest Pieter een schildklieroperatie ondergaan, waarbij een groot gedeelte van zijn schildklier werd weggenomen. Dat leidde tot meer last van vermoeidheid. Hij heeft daarna nog elf jaar fulltime in Voorburg doorgewerkt, maar zijn werk kostte hem steeds meer inspanning. Het ging hem de laatste jaren aan het hart, dat hij daarnaast zo weinig tijd en energie voor zijn gezin overhield.
In 1995 ging Pieter met de vut, waarna hij en Barbara in Kapelle (Zeeland) gingen wonen. Zeeland was bekend terrein, aangezien het gezin Van den Beukel daar jarenlang op zomervakantie was geweest. Daardoor was er een band met deze provincie ontstaan en twee dochters woonden er inmiddels ook. Zijn dochter Jeannette is ook predikant geworden; zij werkt als geestelijk verzorger in het ziekenhuis in Goes.
Pieter preekte na zijn emeritaat nog jarenlang met plezier in vele Zeeuwse gemeenten. Echter, zijn vermoeidheid nam sluipenderwijs toe en manifesteerde zich ook steeds meer in zijn hoofd. Dit leidde tot de diagnose Alzheimer in 2009, nadat hij in datzelfde jaar op 75-jarige leeftijd gestopt was met preken.
In 2012 kwam hij op een dag hard ten val op zijn achterhoofd. De oorzaak bleek later een ernstige maagbloeding te zijn. Pieter kwam op bed te liggen en ging binnen het tijdsbestek van een week heel snel achteruit, waarna hij overleed.
In de moeiten van de Alzheimer mocht hij God toch tot het laatst diepgaand ervaren.
B.J.D. van den Beukel-Straatman, Kapelle

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen