Hendrik Cornelis de Jong

(Ridderkerk 5 december 1940 - Rotterdam 15 juli 2013)
Studie theologie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam, de Rijksuniversiteit te Utrecht en de Theologische Hogeschool te Kampen. Gereformeerd predikant Zaltbommel 5 dec. 1982, Hoogvliet 14 nov. 1993. Emeritus 1 januari 2003.
Gehuwd met A. Bouwman; uit dit huwelijk werden drie kinderen geboren. Later, op 6 juni 1996, gehuwd met Marjan den Boer (s' i juni 1956).

Henk werd in zijn toga begraven. Dat was nog even een overweging, maar toch wel ook een vrij snel genomen besluit. Want Henk was predikant in hart en nieren. Hij was, zoals men dat vroeger, en af en toe nog wel, zo plechtig kon zeggen V.D.M., Verbi Divini Minister, Dienaar van het Goddelijke Woord. Henk leefde met dat Woord, dat woord van God. En dat bleef zo, ook toen hij tien jaar geleden in Hoogvliet met emeritaat ging.
Zo heeft hij in Hoogvliet en Zaltbommel gediend, met dat Woord, dat Woord van God. Het boeide hem mateloos: de Hebreeuwse woorden, de letters, hun waarde, hun symboliek. En hij probeerde dat telkens weer door te geven aan de gemeente, ook na zijn emeritaat. Zo schreef hij, bijna tot het laatst toe, stukjes voor het kerkblad. Die liet hij dan af en toe eerst aan Marjan lezen, die dan soms zei: ‘Henk dat moet je zo niet schrijven, dat is veel te ingewikkeld, mensen snappen dat niet.’ Soms had dat effect. Niet altijd, waardoor er stukjes in het kerkblad stonden die voor een aantal mensen te hoog gegrepen waren. En soms... soms belden die mensen dan op: ‘Dominee, we snappen het niet. Kunt u uitleggen wat u nou precies bedoelt?’ En Henk legde uit, dat deed hij graag, met hart en ziel. Waarna mensen door hem weer een stukje dichter bij het mysterie waren gekomen. Het mysterie van de symboliek van dat Woord.
Soms kon het gebeuren dat mensen schrokken van de manier waarop Henk dingen onder woorden bracht. Op de kerkenraad, in stukjes in het kerkblad, heel soms ook in preken kon hij wel eens een weerbarstig geluid laten horen. Als je niet wist dat dit zijn manier van spreken kon zijn, zou je af en toe denken dat hij ergens boos om was. Dat was niet zo, maar hij hield er gewoon helemaal niet van om zijn woorden in keurig cadeaupapier te wikkelen. ‘Recht voor zijn raap, gewoon zoals ik denk, zo zeg ik de dingen’, placht hij dan te zeggen. Je wist goed waar je met hem aan toe was, en dat kwam het samenwerken ten goede.

‘Mijn hersenen zijn christelijk, mijn ziel is joods’ schreef hij een keer in het kerkblad. En zo gebeurde het dat hij in een dienst van Woord en Gebed op 19 juli 2013 werd herdacht volgens een oud joods gebruik: zijn vrouw Marjan en zijn kinderen lazen enkele verzen uit psalm 1 19 , en wel die verzen die bij de letters van de naam J.O.N.G. horen. Dat was zijn laatste wens, want zo zou zijn naam nog een keer in de kerk klinken. Stilgestaan werd ook bij Jesaja 4 3 :1-7 : Vrees niet, want ik heb je verlost, ik heb je bij je naam geroepen, jij bent van mij. Er komt een dag dat de naam van Henk de Jong, dat onze naam niet meer genoemd zal worden. Maar bij de Heer is de gedachtenis der namen, omdat Hij onze kwetsbare namen bergt in de ruimte van zijn eeuwige Naam: voor altijd gekend bij God.

(Dit In Memoriam is samengesteld uit de bijdragen van ds. A. Worst, ds. V. Huls en ds. R. Wilschut in het kerkblad van Hoogvliet).
Reender Kranenborg, Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen