Zelfmoord (suïcide)

We weten dat er in onze tijd veel over zelfmoord gesproken en ook gelezen wordt. Dagelijks plegen minstens 1000 mensen in de wereld zelfmoord en voor elke persoon die zichzelf het leven beneemt zijn er naar schatting acht die een poging daartoe doen. In de meeste landen van Europa en in Noord-Amerika heeft zelfmoord reeds jaren tot de eerste vijf tot tien doodsoorzaken behoort. Terwijl de sterfte aan vele ziekten is afgenomen, is de sterfte door zelfmoord niet verminderd. Er plegen meer mannen zelfmoord dan vrouwen. Maar zelfmoordpogingen zouden vaak onder vrouwen voorkomen. Voorts zijn er aanwijzingen dat zelfmoord het meest voorkomt in de leeftijdscategorie tussen 55 en 64 jaar. ZQlïmooïdpogingen geschieden meestal tussen de 25 en 44 jaar. Hoe denken wij als christenen over zelfmoord? Het is om te beginnen duidelijk dat zelfmoord voor ons uitgesloten is. In het Oude testament kom je het niet tegen. Ja, zegt iemand, hoe zit het dan met Simson? Hij vroeg immers duidelijk om zijn sterven, nadat hij door de Filistijnen gevangen genomen was, en door eigen schuld van zijn hoofdhaar werd ontdaan door zijn vrouw. In zijn gebed 'Heere HEERE! Gedenk toch mijner en sterk mij toch alleenlijk ditmaal, o God! opdat ik mij met een wraak voor mijn twee ogen op de Filistijnen wreke'. (Richteren 16:28. Het is immers duidelijk dat hij begreep dat de dood van zoveel vijanden ook zijn dood zou betekenen. Hij bad dus om zijn dood. In zekere zin kunnen we zeggen dat dit waar is, maar dat zijn doel toch was: de Filistijnen zo'n nederlaag te bezorgen dat zij zich zelf moeilijk zouden herstellen van die nederlaag. Zijn woorden 'Dat ik met de Filistijnen sterve' dienen dan ook zó opgevat te worden. Een andere gebeurtenis vertelt ons het Nieuwe Testament nl. de dood van Judas, die mede de reden was van het sterven van de Heere Jezus. De Heere Jezus zegt van hem: 'Het ware voor die mens goed geweest, als hij niet geboren was.' (Matth. 26/25). Ook Handelingen spreekt nog over Judas in hoofdstuk I vers 25 en vers 18. Dat zijn de twee bekende gevallen uit het Oude en Nieuwe Testament. De uiteindelijke verantwoording van beide gevallen rust bij God zelf. Wat duidelijk is, dat ieder voor zichzelf de verantwoordelijkheid neemt om te handelen naar eigen gedachte. Voor ons christenen staat het echter vast dat niemand het recht heeft ziczelf te doden. Natuurlijk zijn er mensen die door allerlei beslommeringen menen dat zelfdoding de enige oplossing is. In hoeverre dit bij het volle verstand genomen is, is zeker een open vraag. Daarom zullen wij bij mensen die dit meemaken in de familie zeker heel voorzichtig moeten zijn in ons oordeel, als daarom gevraagd wordt. Het oordeel van de mens in deze zaken is niet uit te spreken. Deze wijsheid is zonder meer Gods eigendom en het is niet aan mensen om hierover te oordelen. Nogmaals, het wordt in christelijke gezinnen zonder meer met de Bijbel in de hand, terecht, veroordeeld maar het oordeel daarover rust bij de Vader van het Leven, dus bij God zelf.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen