Was Petrus de eerste paus?

Jezus noemt Petrus een fundament waarop Hij Zijn gemeente zal bouwen. Maar in Efeze. 2:20 en Openbaring 21:14 worden alle apostelen zonder onderscheid fundament van de gemeente genoemd. Jezus geeft aan Petrus de sleutels van het Koninkrijk, maar in Mattheus 18 vers 18 zegt Hij tot alle gelovigen (zie vers 1): „Al wat gij op aarde bindt, zal gebonden zijn in de hemel, en al wat gij op aarde ontbindt, zal ontbonden zijn in de hemel". In Johannes 21:15-17 zegt Jezus tot Petrus: 'Weidt Mijn schapen en lammeren'. Maar in Handelingen 20: 28 zegt Paulus tot alle opzieners van Efeze dat ze moeten „toezien op de gehele kudde waarover de Heilige Geest u tot opzieners heeft aangesteld om de gemeente Gods te weiden". Ons bezwaar: hoe kun je met exact dezelfde bewoordingen iemand aanstellen tot directeur en tot ondergeschikt personeel en dat schriftelijk vastleggen? Hoe kan de koning(in) iemand met precies dezelfde formulering aanstellen tot commissaris van een provincie èn tot burgemeester van een burgerlijke gemeente? De enige keer dat er van een enigszins specifieke taak voor Petrus gewag wordt gemaakt, is Galaten 2:11-14. Daar zegt Paulus dat de Here „Petrus de kracht gaf om apostel te zijn voor de besnedenen".

Maar hij voegt eraan toe: De Here „gaf die kracht ook aan mij voor de heidenen". Hier wordt dus duideUjk van een eigen opdracht gesproken die Paulus vervullen moet, onafhankelijk van Petrus. Het terrein van Petrus waarover hij (net zoals de andere apostelen) een opdracht heeft gekregen, is dus niet de ganse christenheid, maar slechts een gedeelte daarvan.

Bovendien noemt Petrus zichzelf niet een herder over de andere herders. Hij schrijft de titel Opperherder enkel toe aan Christus (1 Petrus 5:4). Is het niet beter om af te gaan op wat Petrus zelf in de Bijbel zegt over zijn bevoegdheid, dan op redeneringen die mensen eeuwen later daarover hebben opgezet? Die beweren dat Petrus een absoluut gezag over de christenen, ook over de andere herders, zelfs over de overige apostelen, zou hebben gekregen. Bovendien noemt Petrus zich enkel medeoudste (dus niet een oudste die over hen zou zijn aangesteld en dus onderwerping aan zijn gezag zou mogen eisen) en een 'getuige van het lijden van Christus' (1 Petrus 5:1), dus net als de andere apostelen; zie Handelingen 1:21,22.

Hij schrijft bovendien: „Daarom zal het steeds mijn voornemen zijn u hieraan te herinneren, hoewel gij het weet" (2 Petrus. 1:12). Dat is heel andere taal dan de vervloekingen van het Concilie van Trente, die volgens de r-k leer enkel rechtskracht hebben gekregen doordat de toenmalige pausen die uitspraken hebben bekrachtigd met hun beweerde onfeilbare leergezag. Zijn bescheiden taal over zijn lezers van wie hij zegt: „Gij weet het", klinkt ook heel anders dan de woorden waarmee Pius XII de encycliek eindigde waarin hij het dogma van de ten-hemel-opname van Maria afkondigde: „Indien iemand het waagt om wat wij als dogma hebben geproclameerd, te ontkennen of te betwijfelen, hij wete dat hij van het Goddelijk en katholiek geloof totaal is afgevallen". Dit artikel is een staaltje van ouderwetse polemiek, maar ik dacht, dat dit een enkel keertje nog wel mag.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen