Gesprek met een rooms-katholiek

Geachte Ds. Hegger,
(Mijn (van HJH) reacties schrijf ik cursief) Bedankt voor uw reactie. Toen ik uw brief las, nam ik mijn Bijbel en die open viel op Handelingen 22. Het vurige betoog van de Heilige Paulus. Mijn antwoord: maar Paulus heeft nooit opgeroepen om Maria aan te roepen als Middelares van alle genaden. Zó vurig, liefdevol vol van het ingrijpen en de wonderen die hij heeft mogen ontvangen.... Het onbegrip is echter niet te overbruggen. ... Mijn vraag: welk onbegrip? Het is fantastisch dat u zo getroffen bent door de Heilige Elisabeth van Dijon! Ja, ze is een zeer grote heilige mystica. Haar gebeden zijn onuitputtelijk. Onze Moeder de Kerk weet wel wat ze doet om haar heilig te verklaren. Mijn vraag: maar Paulus verklaart alle gelovigen heilig, bijvoorbeeld in de brief aan de Filippenzen: “Aan al de heiligen in Christus”(1:1). Is deze apostel daarin verkeerd? Mede door Elisabeth van Dijon voel ik me zo intens thuis in de R.-k.Kerk! Net als zoveel protestanten (ik ken er enkele tientallen) die de Heilige Kerk hebben leren kennen, en ‘binnen mochten gaan’. Zij hebben dit als een ‘thuiskomen’ mogen ervaren. De Katholiek Kerk is heilig, niet omdat haar leden dat zijn, maar wel omdat haar Hoofd en Stichter Jezus Christus heilig is! En vanwege alle beloften die Hij haar schonk. Nog altijd slaat de jubel met grote golven door mij heen, dat ik deze genade heb mogen leren kennen, daarin mag leven, dagelijks gevoed word door en mag groeien en mag bloeien in Haar van God geschonken Wijsheid. Niet afhankelijk van klein menselijke gedachten, die zoveel rationele begrenzingen kennen – Mijn bezwaar is dat de leer van de onfeilbaarheid van de pausen, de bisschoppen van Rome, alleen maar
door de inschakeling van vele redeneringen ‘bewezen’ kan worden - en dat men daardoor zo vaak tot dramatische splitsingen en hoogmoed vervalt. Maar is het geen hoogmoed wanneer iemand beweert dat hij van God een onfeilbaar gezag zou hebben gekregen, en dat meent te kunnen bewijzen met allerlei ‘argumenten’ van zijn redeneervermogen? R.-k-gelovigen zijn uitermate zwakke zondaars, van wie ik er een ben! Zeer betreurenswaardig vaak. Onmetelijk is dan ook de genade, die de geneeskracht van de Heilige Sacramenten schenken! Mijn reactie: Christus zegt tot Paulus dat wij “de vergeving der zonden ontvangen door het geloof in Mij”(Hand. 26:18), dus niet door de sacramenten. Is dat een vergissing van hem? Ik ben benieuwd wat u bij Elisabeth van Dijon tegenkomt als het over ‘Maria minnen’ gaat? Ik ben bij haar geen aanroepen van Maria tegengekomen Ik heb nog nooit een heilige ontmoet, die zich niet aan Maria geschonken heeft. Mijn vraag: Paulus spreekt in zijn vele brieven nergens over een zich geven aan Maria en zelfs niet over een aanroepen van haar. Was hij dan geen heilige? De Maagd en Moeder die 30 jaar met haar Heer en God leefde. Zou dat zo onbelangrijk zijn, waardoor er niet over geschreven wordt.... Of moeten we dat met ons hart ontdekken? Beslist niet, want Jeremia 17:9 waarschuwt uitdrukkelijk: “Arglistig is het hart.” Schieten woorden daarin tekort? Misschien zouden er dan zoveel boeken geschreven moeten worden ‘die de wereld niet kunnen bevatten’? Als u Vassula enkel als bedrog ervaart, is het misschien mogelijk het boek mij terug te zenden? Sorry, ik heb die boeken met het oud papier meegegeven.

Met vriendelijke groet,
C. Grootenhuis.

Verder:
Beste mevrouw Grootenhuis.
Eerst: ik respecteer ten volle uw r.-k. overtuiging, maar ik hoop ook dat u het mij niet kwalijk neemt dat ik telkens vragen stel die vanuit de Bijbel bij mij opkomen. U schrijft: “Ik heb nog nooit een Heilige ontmoet, die zich niet aan Maria geschonken heeft. De Maagd en Moeder die 30 jaar met haar Heer en God leefde.” Zelf heb ik als r.-k. altijd geprobeerd mij in liefde en aanhankelijkheid aan Maria te geven, maar het is me nooit gelukt. Mijn religieus besef verzette zich daartegen. Dat besef hield mij altijd voor: je mag je religieus nooit overgeven aan een schepsel; dat mag (en moet) je alleen doen aan de Schepper. Het religieuze besef richt zich enkel op God. Een schepsel – en dat is volgens de r.-k. leer ook Maria – is een vreemd voorwerp voor onze religieuze beleving en wordt daardoor weggedrukt, zoals ons lichaam ook probeert een vreemd voorwerp weg te werken. Ik heb ook nergens in de Bijbel een aansporing gevonden om Maria aan te roepen als Middelares tussen ons en Christus. Geen enkele schrijver van het Nieuwe Testament roept ons op om Maria in te schakelen, als we de Here om een gunst willen vragen. Weten wij het dan beter dan die door de Heilige Geest geïnspireerde schrijvers? Jezus zelf wijst meerdere keren een bemiddeling van Maria af. Hij noemt Zichzelf de Goede Herder die het verloren schaap gaat zoeken in de wildernis. Hij zegt op geen enkele wijze dat Hij daartoe moet worden opgepord door Zijn moeder. Is het geen belediging van Hem die Zich tot in de kruisdood voor ons geofferd heeft, wanneer wij denken dat Maria eerder en meer met barmhartigheid bewogen wordt dan Jezus? Staat in uw Bijbel dan niet dat Hijzelf gezegd heeft: “Barmhartigheid wil Ik en geen offerende” (Mat. 9:13)? Begrijp me goed: ik ken rooms-katholieke vromen die helemaal leven uit Christus, maar die (vermoed ik) ook Maria aanroepen. Vriendelijke groeten: Herman Hegger P.s.: Ik dacht zo juist ook nog aan de leer van “de liefdesslavernij van Maria” van Grignon de Montfort. Ik vond dat vroeger al sentimentele poespas. Nu zie ik Grignon als een psychisch verknipte figuur met een abnormaal sterke moederbinding, die hij nooit goed verwerkt heeft.

Verder:
Beste mevrouw Grootenhuis,
Toen ik uw brief gelezen had, was mijn eerste gedachte: “Mevrouw Grootenhuis heeft al zoveel doorgemaakt; ze heeft blijkbaar enige rust gevonden in het r.-k. geloof zoals zij dat ziet en beleeft. Ik mag die psychische rust niet verstoren.” Maar al vrij spoedig wist ik dat dit niet mag. Jezus heeft immers zelf gezegd: “Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard” (Mat. 10:34). En met dat zwaard bedoelt de Bijbel het Woord van God; lees o.a. Hebr. 12: 13. Vervolgens: u zegt dat u tot geloof in Christus bent gekomen. U gelooft dat Hij voor onze zonden is gestorven en dat Hij heeft gezegd over hen die zich in geloof aan Hem hebben toevertrouwd: “Ik in u en u in Mij” (o.a. Joh. 15:1-5). Maar nergens heeft Hij gezegd: “Maria in u en u in Maria”, of iets dergelijks. Ik – en ik weet dat dit een totaal onverdiende genade is – leef in en vanuit Christus. Hij is alles voor mij. Hij is in mij en ik ben in Hem! Hij vervult mij geheel en al. Ik kan daar echt geen Maria nog bij hebben. Ik zeg het vol dankbaarheid Paulus na: “Niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij!” Dat weten van het door Christus volbrachte werk voor zondaars, dus ook voor mij, doortrilt mij geheel en al. Daarom verheug ik mij in Christus “met een onuitsprekelijke en hemelse vreugde” (1 Petr. 1:8). En die geestelijke rust gun ik ook u van ganser harte. Paulus voegt er nog aan toe: “Ik leef door het geloof in (letterlijk staat er: van) de Zoon van God, die mij heeft liefgehad.” Wat willen we nog meer? Hij heeft Zijn Heilige Geest in mij gezonden. Door die Geest roep ik zelf tot God: “Abba! Vader!”. Deze zelfde woorden bezigde Jezus, toe Hij in doodstrijd worstelde; zie Markus 14:360. Maar die Geest zendt deze uitroep ook Zelf tot God (Rom. 8:15; Gal 4:6). Waarom vertrouwt u meer op de woorden van een mens, Vassula, dan op het Woord van de Zoon van God die Hij door Zijn Heilige Geest heeft laten vastleggen in de Schrift? Hieronder mijn op de Bijbel gefundeerd oordeel over Vassula:

ZELFBEDROG
Wàt kunnen mensen zichzelf en anderen een rad voor de ogen draaien! Zo kreeg ik, naar aanleiding van het interview in Visie toegestuurd het boekje Eenheid, gave van de Liefde, waarin de schrijfster Vassula de gesprekken weergeeft tussen haar en de Here Jezus die zouden hebben plaatsgevonden tussen 4 april 1987 en 17 januari 2003. Het is duidelijk dat zij iemand is, die beschikt over een enorme fantasie. In haar verbeelding laat ze bijvoorbeeld Jezus op 3 maart 1999 zeggen: “Luister, Mijn uitgekozene, Ik weet hoe toegewijd je bent, als het gaat om Mijn Belangen en Mijn Glorie. Ik weet hoeveel offers je brengt voor de wereld, om te bekeren, en hoe devoot en vurig je bent om Mij te troosten, als je ziet hoe Ik Mijn Hand smekend uitstrek, en Ik weet hoe jij je voelt, als je Mij ziet schreien om de afwijzing die Ik ervaar.” Hier wordt Christus die aan de rechterhand des Vaders zetelt, voorgesteld als een arme stakkerd die door Vassula bemoederd moet worden. En zij doet dat dan ook! Lof zij haar!. Vassula laat zich tevens door Hem een grote pluim op haar devote hoed steken! Daarachter zie ik hoe de aartsbedrieger die Eva in de hof van Eden om de tuin leidde, zich in zijn vuistje wrijft en zich een rotje lacht, omdat hij, de geïncarneerde leugen, er altijd weer in slaagt om mensen te brengen tot zelfverheerlijking en dus tot zelfbedrog.


Lieve mevrouw Grootenhuis,
Ik besef dat ik u hiermee pijn zal doen, maar ik kàn niet anders. Neemt u het mij kwalijk dat ik overtuigd ben dat ik moet oproepen tot het vertrouwen in Christus, de zuivere Zoon van God, en niet in zondige mensen zoals Vassula er ook een is?
Herman Hegger

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen