Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Antoine Bodar en de Maria-cultus

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Antoine Bodar en de Maria-cultus

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het zal maar weinig lezers van Protestants Nederland ontgaan zijn dat de befaamde rooms-katholieke priester Antoine Bodar hoge ogen gooit in de publiciteit. Als graag geziene gast in de media, kreeg hij recent de glossy Antoine aangeboden. Is hij een knuffeldier voor seculier en kerkelijk Nederland?

Antoine Bodar is welbespraakt, weet de tijdgeest goed te verstaan en brengt religieuze overtuigingen op een aansprekende wijze voor het voetlicht. Niks geen knieval voor het wereldse denken, maar duidelijkheid aangaande de kerk en het christelijk geloof.
Hij durft ook tegen de stroom in te roeien. Als homoseksueel kiest hij voor een leven in onthouding, wat hem in deze tijd van homoseksuele lobby’s (ook in de kerk!) al bijzonder maakt.
Bodar blijft echter orthodox in zijn roomse opvattingen. Wars van alle vaagheid brengt hij onverbloemd de traditionele standpunten van Rome naar voren. Dat geldt voor de visie op de kerk van Rome als een kerk waarin alleen de “volheid” van katholiciteit en waarheid te vinden is.
Dat heeft alles te maken met zijn sacramentele opvatting van de kerk. Waar de eucharistie gevierd wordt in verbondenheid met de apostelen van de vroege kerk -als opvolgers van Petrus- is de waarheid aanwezig en alleen dáár. De protestantse kerken blijven niet meer dan kerkelijke gemeenschappen.
Hij verdedigt ook ondubbelzinnig de Mariacultus. Dat bleek recent in zijn meditatief boekje “God wordt mens” (uitg. Meinema, Zoetermeer), waar hij tekeningen van Rembrandt toelicht. Daar onderschrijft hij de leer van de onbevlekte ontvangenis van Maria, een omstreden dogma van het Eerste Vaticaanse Concilie (1854).
De onbevlekte ontvangenis houdt in dat Maria, bij de ontvangenis in de schoot van haar moeder, meteen al onbevlekt, dat wil zeggen uitgezonderd van elke zondesmet, is gebleven. “Vanaf het eerste ogenblik van haar ontvangenis is Maria gesierd met luister van uitzonderlijke heiligheid die zij geheel door Christus heeft verkregen.”
Maria als “moeder-maagd” blijft lichamelijk en geestelijk ongerept. Ja, aan haar lichamelijke ongereptheid gaat de geestelijke vooraf, stelt Bodar. Maria wordt moeder en blijft maagd en niet altijd maagd maar zij blijft ook altijd heilig.
“Zij is als het ware omgevormd door de Heilige Geest en gemaakt tot nieuw schepsel – vrij van elke zondesmet en heel haar leven lang vrij van elke (!) persoonlijke zonde.”
Mijns inziens wringt zich hier het feit dat Rome afkerig is van de rechtvaardiging van de goddeloze. Terwijl de dopersen natuur en genade uit elkaar trokken en de vleeswording van God zo zagen dat Christus Maria slechts als een kanaal gebruikte, zo maakt Rome Maria tot een bovennatuurlijk mens.
Bodar vindt dat christenen Maria afdoen als “draagmoeder” en “vernederen tot leenmoeder”. Maar de vleeswording van Christus heeft daarmee niets te maken. In de geest van Luther en Kohlbrugge kunnen we stellen dat we Christus niet te diep in het vlees kunnen trekken.
Alleen zo opende Hij de weg der zaligheid. Om onzer zonde wil is Hij vlees geworden, heeft het vlees gekruisigd door Zijn leven en opstanding en zo de Kerk zalig gemaakt en het vlees definitief overwonnen.
Opvallend is het hoe Bodar het dogma van de onbevlekte ontvangenis verdedigt. In de vroegchristelijke kerk kende men dit dogma niet, zo moet hij erkennen. Bodars oplossing echter: het was zo duidelijk, dat men het niet nodig vond om te formuleren! “Motto: Wat duidelijk is, behoeft geen formulering, althans niet onmiddellijk. Formulering doet zich voor wanneer de tijd daartoe gepast is en wordt echt noodzakelijk wanneer het geloofsgeheim voorwerp van onenigheid of twist zou kunnen worden.”
We zien hier weer hoe bij Rome Schrift en traditie gelijkwaardig zijn. Dogma’s worden vastgesteld in het kader van de ‘doorgaande’ ontwikkeling van de Heilige Geest. De onbevlekte ontvangenis en de levenslange zondeloosheid van Maria is met geen enkele tekst uit de Bijbel staven. De Roomse Kerk heeft het desalniettemin geleerd. Wat is nu bepalend: de Schrift of de traditie? Voor Bodar duidelijk het tweede.

Dit artikel werd u aangeboden door: Protestants Nederland

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 februari 2011

Protestants Nederland | 24 Pagina's

Antoine Bodar en de Maria-cultus

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 februari 2011

Protestants Nederland | 24 Pagina's