Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

DE ISLAM IN HET LICHT VAN DE BIJBEL (1)

Bekijk het origineel

DE ISLAM IN HET LICHT VAN DE BIJBEL (1)

De islam is bij uitstek een verdienstenleer

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

De kern van de islam is, dat het een godsdienst is. Dat wil niet zeggen dat de islam geen politieke dimensie zou hebben. Maar dat hebben alle godsdiensten, ook het christendom, het Jodendom, het boeddhisme en hindoeïsme om maar niet meer te noemen. Wat de precieze politieke betekenis en uitwerking van de godsdienst is, is moeilijk te zeggen. De aanhangers van de betreffende godsdienst geven er vaak een heel verschillende inhoud aan. Denk maar aan de verschillende kijk op de staat en samenleving door bijvoorbeeld de rooms-katholieken en de gereformeerden. Dat is ook bij de islam het geval.

Trouwens, niet alleen godsdiensten hebben een politieke dimensie, ook wereldbeschouwingen die niet gebaseerd zijn op Godsvertrouwen, zoals het liberalisme, socialisme en communisme, hebben die. En ook van die wereldbeschouwingen geldt dat de precieze politieke betekenis en uitwerking ervan niet altijd dezelfde is (PvdA en SP zijn beide socialistische partijen, maar wel verschillend).

De islam als godsdienst baseert zich op de Koran, maar de interpretatie van de Koran is bij elke moslim niet dezelfde (denk bijvoorbeeld aan het verschil tussen Sjiieten en Soennieten). Dat geldt zeker voor de politieke uitwerking die op basis van de Koran de moslims zou moeten voorstaan. De gewelddadige manier waarop de terroristische groeperingen, zoals IS(is) en Boko Haram, de sharia (islamitische wetgeving) gestalte geven is wereldwijd gezien uitzonderlijk.

Mohammed is de profeet bij uitstek

Karakteristiek voor de islam als godsdienst is de geloofsbelijdenis: “Allah is God en Mohammed is zijn profeet.” Mohammed is de laatste en (dus) grootste profeet door welke God heeft gesproken. Na Abraham, Mozes en Jezus, heeft God ten laatste gesproken door de profeet Mohammed. Uit de Koran blijkt dat Mohammed, die omstreeks het 600 jaar na Christus leefde, op de hoogte was van het Bijbelse gedachtegoed.

In zijn visioenen, die hij later in de Koran te boek stelde, grijpt hij erop terug en gaat hij erop in. Volgens hem hebben joden en christenen als mensen van het Boek, Gods Woord niet altijd goed begrepen.

God heeft zich in de Koran nog eens goed en duidelijk uitgesproken. Op allerlei passages en verhalen die in de Bijbel staan werpt de Koran daarom soms een ander licht. De Koran is de laatste openbaring van God en heeft daarmee volgens de islam altijd het laatste woord.

De Koran leert: Allah is één

De islam heeft vooral moeite met de christelijke belijdenis van de Goddelijke Drie-eenheid, zoals daarover in Gods Woord, de Bijbel, wordt gesproken. Allah is één, en buiten Hem is er geen andere God. Daarmee is het absoluut uitgesloten, dat Jezus Christus, Gods Zoon, echt mens en echt God zou zijn.

De woorden uit de Koran die in de Rotskoepel te Jeruzalem staan gegrift spreken duidelijke taal: “Het past niet bij Allah, dat Hij zich een zoon zou nemen.” De islam laat zich erop voorstaan dat ze een godsdienst is die gebaseerd is op ‘het verstand’.

Het brengt, precies zoals ook bij de Jehovagetuigen het geval is, tegen de belijdenis van de Goddelijke Drie-eenheid met kracht in stelling, dat 1 + 1 + 1 nooit 1 kan zijn. Terwijl tegen de belijdenis van de twee naturen van Christus Jezus wordt ingebracht, dat 1 + 1 nooit 1 kan zijn.

De Koran kent ook de Persoon van God de Heilige Geest niet.

Bij het bovenstaande sluit aan dat er in de Koran geen plaats is voor God de Heilige Geest, die uit de Vader en de Zoon uitgaat. Allah is één. In de Koran wordt wel gesproken over de Heilige Geest als een kracht, die bijvoorbeeld Jezus, de masieh, heeft gesterkt. Ook wordt de Heilige Geest van God wel geïdentificeerd met de engel Gabriël, die Maria zwanger maakte en die de Koran op Mohammed deed neerdalen.

De Koran kent geen God de Heilige Geest die samen met de Vader en Zoon echt en eeuwig God is. Evenmin kent de islam God de Heilige Geest als Trooster die ons gegeven is om ons door een waar geloof aan Christus Jezus en al zijn weldaden deel te geven. Na Jezus is Mohammed gekomen om als hoogste profeet ons de weg te wijzen tot de volle waarheid. De uitleg die Mohammed van de Bijbelse passages geeft is voor de islam gezaghebbend. Hieronder een voorbeeld ervan.

De Koran over het verbond met Abraham

Zowel in de Bijbel als in de Koran lezen we over Gods verbond met Abraham. In de (oudere) Bijbel lezen we dat Abraham Ismaël verwekt heeft bij Hagar, zijn slavin. Later krijgt Abraham nog een zoon, Isaak, bij zijn eigen vrouw Sara. Isaak, de zoon van de 90-jarige Sara, die onvruchtbaar was, wordt in de Bijbel het kind van Gods belofte genoemd, want Isaak was het kind dat God al lang tevoren aan Abraham had beloofd. Ismaël is de zoon die Abraham bij Hagar ‘naar het vlees’ heeft verwekt, eigenwillig, uit eigen kracht en potentie.

In de Bijbel wijst God die weg duidelijk af. God wil zijn heil niet verbinden aan de ‘eigen werken’ van de mens, maar God verbindt zijn heil aan Gods ‘eigen’ genadige vervulling van zijn beloften, waaraan wij door het geloof deel krijgen! En daarom zo is de Bijbelse boodschap: Gods heil zal komen via Isaak, de zoon van Gods belofte, en niet via Ismaël, de zoon ‘naar het vlees’.

God zegt dat Hij met Isaak zijn verbond zal oprichten tot een eeuwig verbond (Genesis 17,18-22). Ismaël wordt wel besneden (Genesis 17,25). Als zoon van Abraham ontving ook Ismaël in de besnijdenis het teken en zegel van Gods verbond. Maar ook voor Ismaël gold de waarheid van de Bijbelse boodschap: uit Isaak zal de beloofde Christus komen!

Maar in de Koran krijgt het gena-deverbond, dat God in Christus met Abraham heeft opgericht, geen stem. Want wat zegt de (jongere) Koran over deze Bijbelse geschiedenis?

Volgens de Koran richtte Allah een verbond op met Ismaël. Ismaël, de stamvader van de Arabieren, is Gods uitverkorene. In de weg van Ismaël, niet via Isaak, zal God zijn heil aan mensen doen zien!

De Koran over de verdienstelijke werken

Volgens de Koran bindt God ons aan de weg van Ismaël, Abrahams zoon ‘naar het vlees’. Het krijgen van eeuwig heil wordt verbonden aan het doen van eigen gerechtigheid bestaande in goede werken. Dat is het beeld dat de islam van God heeft: God verbindt onze zaligheid aan ons doen van goede werken.

Daarbij is het in acht nemen van de volgende vijf verplichtingen of zuilen van groot belang:

1. Het uitspreken van de belijdenis: “Er is geen God dan Allah en Mohammed is zijn profeet”

2. Het plichtgebed (de salaat) dat vijf keer per dag moet worden opgezonden.

3. Het geven van aalmoezen (de zakat of armenbelasting).

4. Het onderhouden van het vasten tijdens de maand ramadan.

5. De bedevaart of hadj naar Mekka, die elke volwassene, als hij de middelen heeft, tenminste eenmaal in zijn leven moet verrichten.

De Koran over de zonde: geen plaats voor Jezus, het Lam Gods, dat de zonde van de wereld wegdraagt

In de Koran staat het doen van verdienstelijke werken voorop. Daarmee stemt overeen het beeld dat in de Koran van God wordt gegeven: Allah, de barmhartige Erbarmer, bewijst genade aan mensen die goede werken doen. Zo vinden we in de Koran de uitspraak: “God heeft hun die geloven en de deugdelijke daden doen toegezegd, dat er voor hen vergeving is, een geweldig loon” (Sura 5,9). En: “God is ruim in barmhartigheid voor hen die zich onthouden van grote zonden en zedeloosheid, met uitsluiting van lichte vergrijpen.” (Sura 53,32).

God doet goed aan wie goed doen en God wil lichte vergrijpen wel door de vingers zien. Dit lijkt op wat je leest in de Bijbel, bijvoorbeeld in Maleachi 3 vers 17, waar staat, dat God de rechtvaardigen in genade tot Zijn eigendom zal aannemen en goed voor hen zal zijn, zoals een vader goed is voor een zoon, die hem gehoorzaamt.


God Zelf voorzag in het Offerlam, dat in staat was onze schuld te verzoenen.


Toch is dat niet het geval. De Bijbel laat ons de zonde zien naar haar ware aard, als Adams verdorvenheid die naar Gods rechtvaardig oordeel over ieder mens is gekomen. (Zie Dordtse Leerregels III/IV, par. 2) Als gevolg daarvan worden in daden, woorden, gedachten en verlangens, Gods wetten door ons overtreden. Zelf kan de mens niet in het reine komen met God. God zelf is in Christus Jezus gekomen om het verlorene te zoeken en te redden.

God Zelf voorzag in het Offerlam, dat in staat was onze schuld te verzoenen. Zoals in Romeinen 5,8 te lezen staat: “God echter bewijst zijn liefde jegens ons, doordat Christus, toen wij nog zondaars waren, voor ons gestorven is.” Christus is onze gerechtigheid voor God!

Nauwkeurig gesproken rechtvaardigt het geloof zelf ons ook niet. Het geloof is slechts een middel waarmee we Christus, onze gerechtigheid, omhelzen, zo belijden we in artikel 22 NGB. Geloof en goede werken zijn volgens de Bijbel geen verdienstelijke voorwaarden om in aanmerking voor Gods genade te komen. God is geen God bij Wie wij iets zouden kunnen verdienen! “Of wie heeft Hem (God) eerst iets gegeven waarvoor hij vergoeding ontvangen moet?” (Romeinen 11,35).

De moslim echter werkt zich binnen de lichtkring van Allah’s genade op door trouw alle (vijf) plichten te vervullen! Met het trouw vervullen van de godsdienstige plichten kunnen moslims ons respect afdwingen. Maar heb er oog voor, dat het vervullen van die plichten bij hen in een verdienstelijk kader staat.

Weerlegging van de verdienstenleer

Wel vraagt onze weerlegging van de verdienstenleer van de islam, dat we vandaag ook zelf ernst maken met de Bijbelse boodschap van genade, zoals die door de Kerk van de Reformatie beleden wordt in de Drie Formulieren van Eenheid. Ik heb er regelmatig naar kunnen verwijzen.

Mijns inziens kunnen veel hedendaagse verstands- en ervaringstheologieën geen afdoende verweer bieden tegen de verdienstenleer van de islam. Die hedendaagse theologieën staan veelal afwijzend tegenover de zogenoemde bloed- en offertheologie van de Kerk van de Reformatie, en ze zijn daarbij soms ook nog gekleurd door Ariaanse sympathieën.


ds. Anne van der Sloot te Almkerk

Dit artikel werd u aangeboden door: Protestants Nederland

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 juni 2016

Protestants Nederland | 24 Pagina's

DE ISLAM IN HET LICHT VAN DE BIJBEL (1)

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 juni 2016

Protestants Nederland | 24 Pagina's