Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Amerikaanse sergeant helpt melaatsenkolonie in Thailand

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Amerikaanse sergeant helpt melaatsenkolonie in Thailand

3 minuten leestijd

De ongeveer 4400 melaatsen van een herstellingsoord in Noord-Thailand doen al het mogelijke om hun weldoener de Amerikaanse sergeant Pearlis L. Washington weer in hun midden te krijgen. Washington, een 42-jarige ammunitiedeskundige en het McKaen herstellingsoord, dat door een kerkelijke organisatie wordt geleid, zijn in nauwe betrekking met elkaar gekomen toen hij was gestationeerd op de luchtmachtbasis Nakhon Phanoni aan de andere zijde van Thailand. Op elke vrije dag laadde de logge sergeant zijn vliegtuig vol met geschenkpaketten en vloog naar Chieng Mai, hetgeen hem de hele morgen kostte. Hij liet de spullen vallen bij zijn vriend mr. Noodle, de directeur van het herstellingsoord, en haastte zich terug naar zijn basis.

Ten slotte wilden de patiënten weten waar al die goede gaven vandaan kwamen - wie „sergeant Washington" was. Hij was toen al uit Thailand overgeplaatst en moest in december 1969 weg. Zijn commanderende generaal gaf gehoor aan een verzoek van Prakob Nudel (mr. Noodle ofschoon de Thailanders het uitspreken als „Nuden" en hij in werkelijkheid bekend staat als mr. Prakob) en zond de sergeant midden 1971 voor vijf weken weg. Na een communicatiesysteem voor de melaatsen in elkaar te hebben gezet en geholpen te hebben in de hervestigingsdorpen van het ziekenhuis, moest Washington terug naar de luchtmachtbasis March.

VERTROUWEN

„Wij missen hem heel erg", vertelde Prakob aan een bezoeker. „Hij is een echte ambassadeur in Thailand".

Prakob en een prinses, die een krant uitgeeft, schreven naar president Nixon en vroegen hem Washington weer terug te sturen. Inmiddels berichtte Washington, dat hij weer was overgeplaatst naar Thailand. Nixon schreef de sergeant een hartelijke aanbevelingsbrief, maar functionarissen van de luchtmacht gaven te kennen dat zijn werk op March voor het ogenblik van vitaal belang was.

Washington is goederen blijven inzamelen en stuurde ze langs elke weg die hij vinden kon naar Thailand.

De beroepssergeant, die 108 kilo weegt en meer dan 1.90 meter lang is en eruit ziet als een goedmoedige reus, vertelde hoe hij er toe gekomen was het ziekenhuis te helpen. Hij had Prakob gevraagd hoe hij dat doen kon en „de heer Prakob schreef terug en vroeg om bijna het onmogelijke, ponden van dit en meters van dat en ik dacht: Als deze mensen genoeg vertrouwen hebben om dit allemaal te vragen, moet ik maar proberen hen te helpen.

Ik kreeg hulp van mijn kameraden en mede-arbeiders... en we haalden een hoop spullen recht van de rommelstortplaats, zoals generatoren en wat al niet, maakten het in orde en brachten het naar Chieng Mai."

Het in 1908 door een Amerikaanse zendeling gestichte ziekenhuis wordt bestuurd door de protestantse kerk van Christus in Thailand. De grond is een geschenk van de koning en kwam beschikbaar nadat de eenzame olifant die er op leefde gestorven was.

Er zijn 400-500 patiënten in het grootste complex, dat gelegenheid tot beroepsopleidingen en werkplaatsen voor de vervaardiging van kunstledematen omvat. De inrichting zorgt ook voor 4000 personen, die genezen zijn maar ondergebracht in 23 speciale dorpen omdat de aloude vrees voor melaatsheid het onmogelijk maakt dat ze naar huis terugkeren. Behalve de hulp die door Washington wordt geboden heeft het ziekenhuis Indische buffels nodig, die 1800 bath (280 gulden) per stuk kosten, om de dorpelingen in staat te stellen voldoende rijst voor hun voeding te verbouwen. Buffels zijn hier de tractors en een zeer verhuurbaar bezit. 

Het jongste project is het droogmaken van een moerassig gebied om aan meer land te komen opdat gehuwde paren een plaats kunnen krijgen waar zij kunnen leven.

„Wij willen deze mensen helpen om normaal, te leven", zei Prakob, die een positie in het bankwezen heeft opgegeven om de melaatsen te helpen. „Zij zijn niet gelukkig bij hun families".

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 21 oktober 1971

Reformatorisch Dagblad | 8 Pagina's

Amerikaanse sergeant helpt melaatsenkolonie in Thailand

Bekijk de hele uitgave van donderdag 21 oktober 1971

Reformatorisch Dagblad | 8 Pagina's