Paprikateelt neemt zeer snel toe

POSITIEVE PUNTEN

Het is jammer, dat zoveel mensen negatief staan tegenover de vele pluspunten van het moderne leven, waarbij het dagelijks voedsel, oneindig veel gevarieerder dan de noodzakelijke buikvulling van weleer, dat zij de ambitie en de inspanning van velen, niet alleen veel smakelijker en beter, maar relatief ook veel goedkoper is geworden. Wie zich een ouderwetse groentewinkel voorstelt, met aangekoekte houten bakken vol onooglijke aardappelen en maar enkele groentesoorten met veel rottend blad en aanhangende aardkluiten en die vergelijkt met het blinkende etablissement van vandaag, kan alleen maar blij zijn om de winst van deze tijd. Gaat men dan, wanneer er nog prijzen uit het verleden kunnen worden achterhaald, deze uitdrukken in percenten van het doorsnee weekloon van toen en men doet hetzelfde met de kosten van de moderne goedverzorgde produkten, dan kan men tot verrassende uitkomsten komen, die tot nog groter tevredenheid stemmen.

Dank zij de samenwerking tussen onderzoekers en kwekers komen er glanzende vaste tomaten, bittervrije komkommers en knapperige slabladeren op tafel, niet zoals voorheen in een korte periode, maar vrijwel het hele jaar. De tuinbouw heeft zich steeds ingespannen om de oogstperiode te rekken, want aanvoer buiten het echte seizoen wordt goed beloond: primeurs zijn goed geld waard. „De mensen willen altijd eten wat er bijna niet is", verzucht menige groenteman.

NIEUW PRODUKT

De inspanning van de glastuinbouw beperkt zich overigens niet tot de bestaande teelten. Men houdt voortdurend oog op produkten, die in samenhang met de vooral onder toeristische invloed veranderde eetgewoonten, de belangstelling van de consumenten trekken. De meest opvallende evolutie in de kassen, op de veilingen en in de winkels is misschien wel de kleurige opkomst van de paprika, de merkwaardige, enigszins hoekige rode of groene vrucht, die na een periode van „splendid isolation" in de comestibleswinkel een normaal artikel is geworden, zelfs daar, waar uw gulden een daalder waard is. Deskundigen uit de groentewereld constateren, dat de paprikateelt over het dode punt heen is en nu hard groeit. Tot nu toe houdt men het aantal stuks nog bij en daaruit komt de groei duidelijk tot uiting: in 1966 werden er elf miljoen, in 1969 21 en in 1970 30 miljoen stuks geveild en in 1971 denkt men al de 50 miljoen te passeren.

De paprikateelt in Nederland, die voor 95 procent een Westlandse aangelegenheid is, concentreert zich om de mammoetveiling Westland-Noord.

De bezoeker van de grootste paprikaveiling, die van Westland-Noord, kan getuige zijn van het dagelijkse kleurenfeest van eindeloze rijen kisten vol groene en wat minder met rode paprika's; het verschil tussen de beide kleuren wordt bepaald door de één maand langere i>eriode, die de rode aan de plant zijn blijven hangen. „Meestal een slecht betaalde maand" zeggen de telers, die al een „paprikacommissie" hebben gevormd en inmiddels precies weten, welke tint groen de juiste is voor de oogst want elke dag is er één.

Behalve de groene en de rode zijn er nog paprika's die de sterren van het kleurenfeest mogen worden genoemd, grote bonkige met nuances van paars en rood, als weggelopen van een schilderij van Karel Appel.

Ongeveer zestig procent van de produktie gaat over de grens, maar in de winter — van december tot april — importeert Nederland ook paprika's, onder andere uit Cuba, Ethiopië, de Canarische Eilanden en natuurlijk ook uit Italië. Deze internationale uitwisseling wordt vergemakkelijkt door de stevigheid van de paprika, die wel een reisje verdraagt.

De „zoete peper" werd al vlak na de ontdekkingsreis van Columbus uit Zuid-Amerika naar Europa overgebracht. De zegetocht begon met de langwerpige scherpe vorm, in Hongarije haast een nationaal symbool en in Spanje populair als pimento. Dodonaeus maakt er in zijn in 1554 uitgekomen Cruydtboeck al melding van. In het begin van deze eeuw teelde een enkeling in het Westland al paprika in verschillende vormen, maar pas de laatste jaren is de produktie in het groot ter hand genomen. Volgens de heer K. Kruyk, voorlichter van het Proefstation voor de Groententeelt in Naaldwijk, hangt dit samen met het toegenomen toerisme naar zuidelijke landen, met de vergrote koopkracht van het publiek en met de voorliefde voor geraffineerd koken, vooral bij de jongere „incrowd". Overigens zijn ook de gastarbeiders belangrijke paprikaafnemers.

NEUS

Deskundigen verschillen enigszins van mening over de keuze van de beste paprika. Van Capsicum esculentum gebruikt men een drietal rassen en na veel experimenteren zijn daarvan kruisingen „Van den Berg's verbeterde Glas", de „Verbeterde Glas" en de „Propa" (afkorting van Proeftuin-Paprika) naar voren gekomen. De laatste is een kruising van „Californian Wonder" en „Zoete Westlandse".

Een praktisch probleem is, dat de verwerlcende industrie, die grote hoeveelheden schillen moet, liefst een paprika met een lange punt ziet, maar de veilingkweker geeft de voorkeur aan een vrucht met een verzonken neus, die dus een platte onderkant heeft en zodoende gemakkelijk stapelt. Ook de oppervlakkige toeschouwer kan zien, dat de veilingkweker heeft gewonnen: het merendeel van de paprika's heeft een „holle neus".

WERKSPREIDING

Wat de verzorging betreft maken telers, die bijvoorbeeld van tomaten op paprika overgaan, het zich nauwelijks gemakkelijker; over het geheel zijn er per duizend meter wat minder arbeidsuren nodig en belangrijk is, wat deskundigen noemen, de betere spreiding van de arbeidsfilm. In de planttijd zijn er minder arbeidstoppen dan bij tomaten en doordat de planten in broeiveuren worden voorbereid, kan de poottijd beter worden gespreid.

Datzelfde kan worden gezegd van de oogst, die bij stook-paprika's in april begint en tot december voortduren kan. De arbeidsbehoefte, door het LEI nauwkeurig uitgerekend en ook op het proefstation bekeken, is net als bij de tomaten ongeveer 580 uur per duizend vierkante meter, maar men mag er bij de stookpaprika's wel negentig dagen langer over doen.

Wie zich bezighoudt met de zg. koude paprika's, waarvan de oogst pas in juni begint en in december eindigt, kan beslist met minder uren toe dan bij de  koude tomaten: paprika's vragen 230, tomaten 450 uur per duizend vierkante meter en op een kas van vijfduizend maakt dat heel wat uit. „De paprikateelt is niet zwaar; het werk is goed te overzien en gemakkelijk te regelen", aldus een man uit de praktijk.

VOORUITZICHTEN

Als de tuinders in de veiling even neervallen achter een kop koffie, 's morgens om half tien soms met vijf uur werk achter de rug, praten ze wel over de vooruitzichten bij de paprika, maar wagen zich niet aan voorspellingen. Een explosie van de teelt, als mensen op grote schaal vluchten in een nieuwe teelt, bijvoorbeeld omdat sla en tomaten tegenvallen en de kas niet geschikt is voor bloemen, is natuurlijk gevaarlijk, maar de Westlandse tuinders denken en rekenen vooruit. Zij kunnen daarbij rekenen op de begeleiding van het proefstation, zij hebben een paprikacommissie en eigen studieclubs en hun afzet wordt ondersteund door de reclame van het Centraal Bureau van de Tuinbouwveilingen in Nederland. Het ziet er naar uit, dat exporteurs van „de grote drie", sla, tomaten en komkommer, wel graag de pittige exotische vrucht bij dit pakket willen voegen.

Uiteraard hangt de afzet samen met de mogelijkheden in de keuken en op tafel. Het Centraal Bureau van de Tuinbouwveilingen zorgt daarom voor variatie in de recepten. Wij willen onze lezers gaarne aanbevelen eens wat met deze recepten te experimenteren. De paprika zal er dan zeker afnemers bij krijgen, die met genoegen de vele toepassingsmogelijkheden zullen consumeren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen