Lancering Frans-Duitse communicatie-satelliet

Gisteren heeft de Europese organisatie voor raketbouw (ELDO), waarbij ook ons land is aangesloten, op de basis Kourou in Frans Guyana een 31,7 meter lange en 112 ton zware raket, Europa-2, gelanceerd, die een meetkunstmaan in een baan om de aarde moet brengen. 

De Symphonie moet gaan zorgen voor betere en snellere onderlinge telefoon- en telegraafverbindingen tussen de jonge landen van Afrika. Thans lopen in de meeste gevallen die verbindingen nog via Parijs of Londen, waardoor ze onnodig duur zijn.

Natuurlijk zijn er ook voordelen voor de Westeuropese landen. Er wordt immers over en weer getelefoneerd en getelegrafeerd tussen de werelddelen!

In september werd een van de voornaamste contracten afgesloten die betrekking hebben op de bouw van de raket die kunstmanen van het type Symphonie in 1972 en 1973 in hun baan om de aarde moet brengen, de Europa-2.

De Europese organisatie voor raketbouw (ELDO) kwam met de Britse onderneming Hawker Siddeley overeen dat zij voor drie miljoen pond (bijna 26 miljoen gulden) twee exemplaren zou leveren van de eerste trap van die raket.

Dat bedrag is maar een klein deel van de som van 2,3 miljard gulden die in de grote raketten.de lanceerbases en al wat verder voor een kunstmaanlancering nodig is, door ELDO zal zijn geïnvesteerd, wanneer er een of twee Symphonies boven de evenaar in werking zijn getreden.

Het ging om de Symphonie, toen gisteren een Europa-2 opsteeg van de nieuwe lanceerbasis van ELDO bij Kourou aan de kust van Frans Guyana, met in zijn neuskegel een meetkunstmaan van 360 kilo. Die kunstmaan zal in technisch opzicht de weg voor de Symphonie moeten gaan verkennen.

De kunstmaan moet in een sterk elliptische baan komen, waarvan de geringste hoogte 300 kilometer en de grootste hoogte 36.000 kilometer is. Om het bereiken van die grootste hoogte gaat het in de eerste plaats. Uit het hoogste punt van de elliptische omloopbaan zal de eerste Symphonie zich volgend jaar in een baan om de aarde moeten stoten. Op die hoogte zal de Symphonie in 24 uur een baan om de aarde beschrijven en daardoor van de aarde af gezien stationair zijn.

ELDO heeft nooit met geld kunnen smijten. Daarom wordt ook deze keer, evenals bij alle voorgaande lanceringen, alles gedaan om een volledige mislukking te voorkomen. Stap voor stap, zonder overhaasting en zonder al te veel hooi op de vork te nemen, heeft men sedert juni 1964 in een lange reeks van proeflanceringen de Europa-2, die nu op de basis Kourou gereed staat, tot ontwikkeling gebracht.

Technische tegenslagen zijn er in de loop van de jaren wel geweest, maar toch heeft dit voorzichtige beleid tot resultaat gehad dat geen van de tien voorgaande proeflanceringen op een volledige mislukking is uitgelopen. Telkens stuwden de vier raketmotoren van de Engelse eerste trap, blue Streak, de raket met succes van heit lanceerplatform de hoogte in.

Van hetgeen er daarna enkele keren met delen van de raket — eerst de Europa-l en daarna de Europa 2 — misging, hebben de ingenieurs van de ELDO en de bij dit Europese ruimtevaartproject betrokken ondernemingen telkens zoveel geleerd als nodig was om verbeteringen aan te brengen.

Zo kan ook deze keer na een geslaagde lancering er iets misgaan dat wijzigingen aan de volgende Europa-2 vereist maakt. Juist met het oog op dat risico wordt deze keer nog niet getracht meteen al een kostbare communicatiekunstmaan in een baan te brengen.

De voorkeur is gegeven aan het lanceren van een vol meet- en zendapparatuur gestopte kunstmaan, die gedurende twintig uur na het vertrek van de aarde stromen gegevens over zijn gedragingen naar de aarde kan sturen en daarna nog zestig uur lang signalen zal uitzenden waaruit kan worden opgemaakt of zijn baan sterk verandert of niet. 

Meteen na de lancering komt ook een wereldomspannend net van zend- en ontvangposten op aarde in werking. Die posten bevinden zich op de lanceerbasis Kourou, bij Fortaleza aan de noordkust van Brazilië, op het eiland Ascension halverwege Zuid-Amerika en Afrika, bij Brazzaville (Kongo), op het Italiaanse kunstmatige lanceereiland San MaTCo, dat Nederlandse zeeslepers indertijd naar zijn plaats voor de oostkust van Afrika hebben gebracht, en bij Carnarvon aan de westkust van Australië.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen