Een dure week

STAAN, STAAN EN NOG EENS STAAN

De week begon voor de Tweede Kamer met de stemmingen over de vele amendementen en moties bij de begroting van CRM. Het voorstel van de Kamerpresident Mr. van Thiel om bij de stemmingen die bij zitten en opstaan plaats hebben, slechts één man per fractie uitdrukking te laten geven van het fractiestandpunt, kon — we zouden haast schrijven „uiteraard" — geen instemming verkrijgen van Den Uyl. Het gevolg was, dat de linkerzijde van de Tweede Kamer haast van twee uur tot vier uur heeft gestaan. De stroom amendementen door haar ingediend, werden alle op één T^a, door de regeringspartijen weggestemd. Dat was overigens voor deze partijen niet moeilijk, want de tegenstemmers konden blijven zitten.

INFLATIE

De onstelling die de progressieve drie, PvdA, PPR en D'66, in hun alternatieve begroting nastreven, maakt een werkelijk overleg tussen de partijen niet mogelijk. Zij hebben gekozen voor een behoorlijke aderlating op defensie, om op die wijze de consequentie van de te hoge uitgaven politiek te kunnen ontgaan, een consequentie, d!'" ons allen beroert en zich ondermeer in een voortschrijdende, of moeten we zo langzamerhand schrijven voorthollende inflatie uit. Natuurlijk wordt hiermee niet beweerd alsof de inflatie en de bestrijding daarvan uitsluitend in de handen van de Nederlandse regering zou 'liggen. Integendeel dit probleem draagt een internationaal karakter en vereist een internationale aanpak. Maar anderzijds orde op zaken stellen in eigen huis is nog steeds een goed uitgangspunt.

TACTIEK?

Zoals gezegd, de opstelling van de „progressieven" verhindert een zinnige discussie in de Kamer. Daarbij ontkomt men niet aan de indruk, dat deze opstelling niet alleen uit principiële overwegingen, voorzover hier van principiële overwegingen kan worden gesproken, maar ook uit tactische overwegingen wordt gekozen. De financiële en economische situatie waarin ons land verkeert vertoont een dermate somber beeld, dat men in deze hoek misschien wel blij is, dat de verkiezingen zo zijn uitgevallen, dat dr. A. Vondeling over de Kneuterdijk lopend, zich verkneuterd, dat niet hij daar zit, maar minister Nelissen, met de staatssecretarissen Scholten en Van der Stee.

DESKUNDIGHEID

De laatste met een jong, fris voorkomen onder wiens competentie de fiscale voorstellen vallen, was deze week wel de man die in het brandpunt van de belangstelling stond. De deskundigheid waarover hij beschikt, w^s in het debat duidelijk te bemerken. Anderzijds zijn er in de Tweede Kamer ook leden die voor deze deskundigheid niet onder doen. Afgezien van andere overwegingen, zo die er zijn, is ook zeker het optreden van Van Dis jr. voor de SGP een versterking van het deskundig evenwicht tussen Kamer en Regering. Het optreden van H. Koning (VVD) getuigde, naar ons voorkomt, evenzeer van bekwaamheid op dit terrein. 

Voor de Tweede Kamer zou in dit verband het verlies van De Goede (D'66), die gesolliciteerd heeft naar het ambt van Commissaris der Koningin in Zuid-Holland, een duidelijke achteruitgang betekenen. 

Principieel zijn we het zeker niet met hem eens, maar voor zijn zakelijke betogen kan men toch waardering hebben. 

Uit de debatten bleek, dat er ondanks alle verwoede pogingen die minister Nelissen deed nog steeds verschil van mening blijft bestaan over de toepassing van de wiebeltax. De vrees, dat een conjuncturele heffing tot een structurele heffing gaat worden kwam tot uiting in de rede van Van Dis. Alle mooie woorden ten spijt blijft dan ook het feit, dat tegen de bedoeling in een derde deel van opbrengst gebruikt wordt om het „gat te vullen".

WAT IS OPINIE?

Staatssecretaris Scholten, die zijn kerkelijke afkomst (Ned. Hervormd) niet verloochende, door zijn speech, in te delen zoals hij zei in drie punten en eventueel een korte nabetrachting, liet het niet alleen bij woorden, maar kwam ook met daden. Uit de kamer was aandrang uitgeoefend om ook opinieweekbladen onder hetzelfde omzetbelastingtarief te brengen als dagbladen. Teneinde te illustreren welke moeilijkheden hier opdoemen om uit te maken, welke bladen nu wel en welke nu geen opiniebladen zijn, had , hij medegebracht, het Nieuw Israëlisch Weekblad, Intermediair, Panorama, Boulevard en de Nieuwe Revue. Hij overhandigde deze bladen aan de Kamerpresident met het verzoek om zijn oordeel. Uit de kamer klonk de uitroep, „dat is censuur", waarop mr. Van Thiel gevat repliceerde: „dat is geen censuur, maar voorlichting".

BENADERING

Bij de behandeling van de verschillende belastingvoorstellen was het minister Nelissen, die een opmerking plaatste, die misschien wel nadere overweging verdient. De voorstellen van de regering en de voorstellen van de oppositie, — feitelijk een te zwaar geladen woord voor PvdA, PPR en D'66 — tegenover elkaar stellend merkte hij op, „dat het alle maatregelen zijn met dezelfde economische werking, het verschil is alleen een filosofische benadering". Vandaar de noodzaak van een Christelijke politiek, die de voorstellen van links en rechts dient te hanteren vanuit een Bijbels uitgangspunt. En daar kan het klatergoud van de filosofie, hoe waardevol misschien, niet tegen op, want „Uw wet nochthans verspreidt volmaakter glans, dewijl zij het hart bekeert". (Psalm 19).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen