„Schep-op-de-pap'' na vier uur dorsen in de nacht...

De tijd dat men in de wintermorgen het geklip-klap der dorsvlegels hoorde, is voorbij. Wat overbleef is een herinnering, waarvan oudere mensen vertellen, dat er heel wat werk moest worden verricht voordat het dagelijks brood, als eigengebakken rogge of weite op tafel kwam.Op het platteland is veel veranderd; het boerenbedrijf is gemechaniseerd; zelden ziet men de boer nog enig handwerk verrichten. Vele gewoonten en gebruiken, zijn in verval of geheel in het vergeetboek geraakt. Toch is het goed om vanuit de huidige maatschappij een blik terug te werpen, op een periode, die nog maar kort geleden werd afgesloten; het was een tijd waarin men in het zweet zijns aanschijns zijn dagelijks brood moest eten. Een tijd waarin het dagelijks brood met gevouwen handen, aan tafel ontvangen werd.