TOCH EEN SANCTIEWET

De veel omstreden Sanctiewet, die al meer dan drie en een half jaar geleden door het kabinet-Den Uyl was Ingediend, is gisteren door de Eerste kamer aanvaard. Van de CDA-fractie, die het lot van deze wet in handen had, stemden tien leden voor en dertien tegen. Samen met de linkse partijen brachten die tien CDA-ers de Sanctiewet in veilige haven.

De Nederlandse regering krijgt met deze wet vergaande bevoegdheden. Zelfs Nederlanders die in het buitenland bij buitenlandse ondernemingen werken, vallen onder de strafbepalingen van de wet. Wanneer Nederland tegen een bepaald land economische sancties afkondigt, zullen ook zij zich daaraan moeten houden.

Bij de rechterflank van de Eerste kamer leefde duidelijk de vrees dat in de toekomst llnksgerichte kabinetten deze Sanctiewet zouden gaan gebruiken voor eenzijdige boycotmaatregelen tegen Zuld-Afrika of andere hun onwelgevallige landen.

Dat gevaar is zeker niet uit de lucht gegrepen. Het kabinetVan Agt had er beter aan gedaan dit wetsontwerp van zijn voorganger niet zonder meer over te nemen. Nu moest uitgerekend de liberale minister Van der Klaauw dit door links gesteunde wetsontwerp gaan verdedigen tegen de kritiek van zijn partijgenoot De Koster.

In VVD-kring geldt daarenboven het argument dat een economische boycot en zeker een die niet door de Veiligheidsraad is afgekondigd, belangrijke schade toebrengt aan de economie. Het bedrijfsleven moet dan immers aantrekkelijke orders laten schieten en moet met lede ogen aanzien hoe concurrenten, vaak tegen zeer aantrekkelijke voorwaarden, zaken blijven doen met het geboycotte land. Ook wanneer Nederland alleen al de naam zou krijgen van een „boycotlustig" land, kan dit schadelijk zijn voor onze economische positie.

Dat zijn inderdaad redenen om met het sanctiewapen voorzichtig om te springen. Men snijdt er gauw mee in eigen vlees en dat moet men alleen doen als het echt noodzakelijk is. Uit de liberale pleidooien tegen deze wet komt echter sterk de gedachte naar voren dat zaken zaken zijn en dat het behalen van winst gaat boven (politieke) principes. Dat kan en mag ons uitgangspunt natuurlijk niet zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen