Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Britse regering heeft respect voor Moegabe

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Britse regering heeft respect voor Moegabe

Meest bekwame zwarte nationalistische leider

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

LONDEN — Om te zeggen dat de geweldige overwinning van Moegabe bij de verlciezingen in Rhodesië niet het resultaat is dat de Britse regering wenste, zou niet ver van de waarheid af zijn. Maar in regeringskringen is men opgelucht dat Moegabe een duidelijke meerderheid heeft. Dit maakt een einde aan alle mogelijkheden om overeenkomsten te sluiten, waarvan Moegabe uitgesloten zou zijn en die geleid zouden hebben tot hervatting van de burgeroorlog.

Het is een publiek geheim dat men bij Buitenlandse zaken grote bewondering heeft voor Moegabe, die veruit de meest bekwame is van de zwarte nationalistische leiders. Men hoopt nu in regeringskringen dat Moegabe zijn verkiezingsbelofte om alle rassen in het nieuwe Zimbabwe te verenigen zal nakomen. Men is ervan overtuigd dat Moegabe ongetwijfeld enige socialistische elementen in de maatschappijstructuur zal aanbrengen, zoals nationalisatie van de mijnen, grondbezit en misschien de banken. Maar hij zal zeker geen marxistisch beleid voeren, dat in andere landen van Afrika zoals Tanzania al tot een economische chaos heeft geleid.

Verslagen

Het was voor de Britten al enige tijd duidelijk dat bisschop Moezerewa een verslagen man was, ondanks de ruime zege in de vorige verkiezingen, die hem aan de macht brachten, maar waaraan de guerrilla's niet deelnamen. Zijn beleid gaf de toenmalige Labourregering niet veel hoop dat Wj een meerderheid zou behalen bij verkiezingen waar alle partijeVi aan mee zouden doen. Ogenschijnlijk veranderde er niet veel toen de bisschop de regering overnam van lan Smith. Zijn veronderstelling dat de guerrilla's hun wapens zouden neerleggen en terug zouden keren naar Rhodesië om het zwarte bewind te steunen, bleek onjuist. Het belangrijkste punt van het grondbezit bleef onopgelost. Het is ironisch dat het ongeveer een kleine tien jaar geleden de bisschop was, die de oppositie organiseerde tegen de poging van de regering-Heath om een referendum te houden onder de zwarte bevolking van Rhodesië, dat kon leiden tot een einde van het blanke minderheidsbewind. Zelfs toen hij aan de regering was, slaagde de bisschop er niet in om aan de verwachtingen te beantwoorden. Deze week betaalde hij de zware tol voor het niet optreden toen hij daar de macht voor had.

Toen Smith kort geleden de Rhodesiërs opriep om Nkomo te steunen, was dit voor velen in Groot-Brittannie een verrassing. Maar niemand die de situatie in Rhodesië kende, twijfelde er aan dat Smith het bij het goede eind had. Als Moegabe ergens door teruggedrongen kon worden dan was dat door een bondgenootschap van Nkomo en Moezerewa. Het was duidelijk dat Moezerewa in een dergelijk bondgenootschap een ondergeschikte rol zou ^elen.

Ontspanning

Men hoopt dat een nieuw Zimbabwe tot een tijd van ontspanning voor de rest van Zuidelijk Afrika leidt en een einde maakt aan de Cubaanse inmenging. Dit gebeurt natuurlijk ten behoeve van de Sovjet-Unie. Ér zijn hoopgevende berichten dat Zuid-Afrika zal instemmen met een neutrale zone tussen Namibië en het marxistische Angola, van waaruit de Swapo opereert. Er zijn door de uitslag van de Rhodesische verkiezingen veel dingen, waarop men kan hopen.

Zelfs de Russen zullen misschien een positiever standpunt innemen ten opzichte van de situatie. Hun oproep tot het westen om de veiligheid van de olieroutes te bespreken, kan gezien worden als een poging om de spanningen in Zuidelijk Afrika te verminderen. De westerse bezorgdheid over de veiligheid van de olieroutes rond de Kaap en de groeiende Russische vloot in de Indische Oceaan zijn al heel lang een grote reden tot ongerustheid geweest van de westerse militaire leiders.

Isolatie

Niettemin kan Zuid-Afrika zich geïsoleerd voelen door de onherroepelijke wisseling van de macht in Salisbury. Het is bekend dat Thatcher er een voorstander van is om de internationale isolatie van Zuid-Afrika op te heffen. Alleen op deze manier zo vindt zij, kan men er de regering van ZuidAfrika van overtuigen dat men vrienden in het buitenland heeft. Het is dan ook geen toeval dat Zuid-Afrika en Israël, waarschijnlijk de meest geïsoleerde landen van de wereld, veel hebben samengewerkt op militair gebied. Zo zijn er ^e laatste geruchten over samenwerking bij de vervaardiging van kernwapens. Als men ZuidAfrika gaat isoleren, kan zij rare dingen doen.

De spanningen in het gebied zullen ongetwijfeld blijven bestaan. Moegabe heeft het binnen zijn machtsbereik om te besluiten of Zuidelijk Afrika met vrede of oorlog te maken krijgt. Dit is een enorme verantwoordelijkheid voor de eerste premier van Ket nieuwe Zimbabwe om op zijn schouders te hebben. »

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 5 maart 1980

Reformatorisch Dagblad | 68 Pagina's

Britse regering heeft respect voor Moegabe

Bekijk de hele uitgave van woensdag 5 maart 1980

Reformatorisch Dagblad | 68 Pagina's