UITZICHTLOOS

In de hoofdstad vielen de afgelopen dagen nogal wat vechtpartijen en vernielingen te noteren. Honderden Marokkanen protesteerden zaterdag tegen een bijeenkomst van het Polisario. Zondagavond vond er een confrontatie plaats tussen de kerk-Marokkanen die zich achter het Polisario hadden opgesteld en rechtse Marokkanen die hun landgenoten voor deze landsverraderlijke opstelling wilden straffen.

In Amsterdam-Zuid werden zondagmiddag door voetbalsupporters allerlei vernielingen aangebracht. Ook in het Olympisch stadion zelf kwam het tot vechtpartijen. Banken werden gesloopt en naar beneden gegooid. De televisieploeg vertrok nadat een van haar mensen bij een vechtpartij een gebroken neus had opgelopen.

Hoe zijn deze voortdurende uitbarstingen van geweld te verklaren? Heeft het te maken met het heterogener worden van onze samenleving? Vroeger zou niemand in Nederland zich druk gemaakt hebben over een ruzie in de Saharawoestijn. Maar nu herbergt ons land duizenden Marokkanen die daar emotioneel bij betrokken zijn. Bovendien zijn ze onderling verdeeld over deze zaak, zodat ze elkaar gemakkelijk in de haren vliegen.

Is er sprake van een algehele verruwing van de maatschappij, die ook op het voetbalveld tot uitdrukking komt en de voetbalsupporters niet onberoerd laat? Dat zou best eens kunnen. Maar wat is dan de oorzaak van deze verruwing? Heeft dat te maken met het veelvuldig vertonen van geweldscènes in films en tv-uitzendingen? Dat is inderdaad een voor de hand liggende conclusie.

Is er bij veel mensen sprake van frustraties die agressie oproepen? Maar waarom zijn de mensen dan tegenwoordig meer gefrustreerd dan vroeger? Het welvaartsniveau is in ons land immers hoger dan ooit. De overheid zorgt van de wieg tot het graf. Of wordt hiermee opnieuw duidelijk dat grote welvaart en uitgebreide sociale zorg de onvrede en de leegte van het mensenhart niet kunnen wegnemen?

Is het een weifelend overheidsbeleid dat allerlei vormen van burgerlijke ongehoorzaamheid accepteert, maar daardoor alleen maar nieuwe acties oproept? Heeft dit alles ook niet duidelijk te maken met de crisis van het gezag? Het gezag van God, het gezag van de ouders, het gezag van de overheid en allerlei andere vormen van gezagsuitoefening worden niet meer erkend.

„Ik pik het niet" is de leus van velen in en buiten de FNV. Zonodig voegt men de daad bij het woord, in concreto de straattegel bij het scheldwoord.

Zo zijn we terecht gekomen in een welhaast uitzichtloze situatie. Met recht kunnen we spreken van een moreel failliet van onze maatschappij. Alleen van een wederkeer naar Gods geboden is heil te verwachten. Dat moet ook in de tachtiger jaren onze boodschap zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen