EEN DIEP DAL

De regeringsverklaring die premier Lubbers gisteren in de Tweede Kamer aflegde, biedt weinig verrassingen. Zij is een nadere uitwerking van het regeerakkoord dat tussen CDA en VVD is gesloten. Dat regeerakkoord getuigde niet van een optimistische kijk op de toestand van ons land. De regeringsverklaring is op dezelfde wijze getoonzet.

Voor die toonzetting is echter alle reden. Het zou niet reëel zijn om nu met allerlei rooskleurige verhalen voor de dag te komen en allerlei beloften te doen. Om een drastische daling van de werkloosheid in het vooruitzicht te stellen of een sterke stijging van de koopkracht.

Onze samenleving is in de winter terecht gekomen, zo stelde de premier gisteren. Die typering is juist. We zullen nog door een diep dal heen moeten.

Een lichtpuntje daarbij kan zijn dat werkgevers en werknemers het vrijdag eens werden over het arbeidsvoorwaardenbeleid voor volgend jaar. Terecht heeft het kabinet dit resultaat opgepakt en besloten om van de aangekondigde adempauze af te zien. Wel blijft de regering bij haar besluit om per 1 januari de overheidssalarissen, het wettelijk minimumloon en de sociale uitkeringen niet te verhogen. Het jarenlang gehanteerde trendbeleid voor de ambtenarensalarissen is duidelijk verbroken. De toestand van de schatkist noopte daartoe.

Toch moet de regering wel beseffen dat de salarissen van het overheidspersoneel op de een of ander manier in de pas moeten blijven met hetgeen in de particuliere sector betaald wordt. Evenmin als in het bedrijfsleven de loonkosten de sluitpost kunnen zijn van de bedrijfsvoering, kan dat bij de overheid het geval zijn.

Zo domineert het financiële en sociale beleid heel sterk in deze regeringsverklaring. Op zich is dat wel begrijpelijk. Het land staat dezer dagen bol van het stakingsnieuws.

Het is ook in onze ogen geen onbelangrijke sector. Toch maakt het wel een groot verschil of geld en goed het voornaamste zijn in ons leven of dat we weet hebben van hogere waarden. Of we met de psalmdichter kunnen instemmen: „Velen zeggen: wie zal ons het goede doen zien? Verhef Gij over ons het licht van Uw aanschijn, o Heere!"

Juist omdat het materialisme zozeer is ingedrongen in ons volksleven, wordt de strijd om lonen, uitkeringen en winsten zo fel gevoerd. Daarom is niemand bereid een stapje terug te doen wanneer dat nodig is, maar verdedigt ieder krampachtig zijn eigen positie. En dat maakt het voor de overheid zo moeilijk om leiding te geven aan het economisch herstel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen