Bramen plukken... (4)

Karel, Wim en Lambert lopen bij elkaar. Ieder heeft een rijksdaalder uit zijn spaarpot gehaald, en daar zullen ze nu wat voor gaan kopen. Weldra zijn ze bij de winkel. In de etalage liggen prachtige dingen. Die zullen vast wel duur zijn. Ze vinden het erg moeilijk hoor.
Waar zou Steffie van houden? Ze weten wel dat Steffie niet kan praten. Maar of hij kan lezen en schrijven, dat weten ze niet. Op den duur stappen ze de winkel binnen en besluiten eerst wat rond te kijken. Misschien zien ze wel iets dat geschikt is. Maar het mag niet al te lang duren. Stel je voor, dan is boer Willemse misschien zo boos. Maar ze moeten toch wat hebben.
Na lang zoeken wijst Wim een doos aan. De andere twee kijken ook. Een puzzel... Ja, dat is nog zo mal niet. Dat kan Steffie vast wel, en als hij het niet alleen kan, dan zullen vrouw en boer Willemse hem wel helpen.
De puzzel is erg mooi. Ze zien een herder die met zijn schapen door de weiden loopt. Er loopt ook nog een herdershond bij. Vlug pakt Wim de doos en gaat met de drie rijksdaalders naar de toonbank. Het cadeau wordt netjes ingepakt en Wim krijgt zelfs nog twee kwartjes en een stuiver terug.
„Zo jongens, dat hebben we. Maar nu hè? Nu gaat het gebeuren. Zouden ze nog erg boos zijn? En welke straf zullen we krijgen?" „Misschien krijgen we vanavond alleen water en brood, net als in de gevangenissen". „Ach joh, dat zal niet hoor. Laten we nu maar vlug gaan, dan weten we meteen wat Steffie van zijn cadeau vindt en of de anderen nog boos zijn".
Eerst stappen ze flink door, maar toch gaan ze ongemerkt wat langzamer lopen. Bijna krijgen ze nog ruzie wie het cadeau mag geven. En wie zal er eerst naar binnen gaan? Het is toch wel griezelig hoor. Misschien moeten ze wel strafwerk schrijven of in een donker hok of... De een maakt het nog erger dan de ander.
Al pratende zijn ze vlakbij boer Willemse aan gekomen. Karel wordt al weer bang en kijkt achterom. O, als die Steffie er maar niet was, dan zou het misschien wel gaan. Die is zo groot en sterk. Misschien gaat hij wel met hem vechten. O, hij is zo vreselijk bang. Nog eens kijkt hij achterom. „Nee Karel", zegt Lambert, „jij moet ook mee hoor. En Steffie is vast binnen, die zal je heus geen kwaad doen".
„Woef, woef', klinkt ineens een luid geblaf. Ook dat nog, denkt Karel. Nu was zijn bangheid net een beetje over en dan ineens komt er zo'n boze hond. Hij kan nog terug...
Wim ziet het wel. Hij is ook geschrokken, maar hij heeft gezien dat de hond aan een ketting ligt, dus kan hij hun geen kwaad doen. Gisteren hebben ze die hond helemaal niet gezien. Maar ja, toen was Steffie buiten, of... „Kom jongens, daar gaan we hoor. Het moet", zegt Lambert. Hij zegt dit wel, maar hij is ook zenuwachtig hoor. Een beetje bibberig duwt hij de deurknop naar beneden en doet de deur een klein eindje open. „Vollel. Niemand, Nog eens: „Vollek..."
„Ha, daar hebben we onze bramenjonkers, kom maar naar binnen", klinkt de zware stem van de boer die naar de deur gekomen is. „Zet je klompen maar op de mat en hang je jas maar aan de kapstok".
Zonder een woord te zegen doen de jongens het en verlegen stappen ze achter de boer aan de kamer binnen. Meteen zien ze Steffie. Hij zit in een prachtig versierde stoel. Allemaal bloemen aan de stoel en op de tafel staat ook een grote vaas bloemen. Wat nu? De boer gaat zitten en zegt verder niets. De vrienden kijken elkaar eens aan. Niemand durft iets te zeggen. Dan besluit Wim om de jarige Steffie te feliciteren. Ze kunnen toch hier niet blijven staan? Lambert en Karel volgen zijn voorbeeld. Net als Karel hem een hand wilt geven, roept Steffie: „Oeoeoeh. Karel schrikt en zijn knieën bibberen. O, die vreselijke Steffie! „Oeoeoeh.,.. .oeh", en Steffie wijst naar het pakje dat Karel vast heeft. O nu snapt hij het, Steffie wil het cadeau hebben. Hij kan immers niet praten. Nu probeert hij het zo? Eigenlijk is dat helemaal niet kwaad bedoeld van Steffie. Nee, maar hij schrok wel. Dan geeft hij het cadeau: „Hier, omdat je jarig bent".
Wild scheurt Steffie het papier kapot. Hij vindt het zo prachtig om iets te krijgen. Dan ziet hij de doos en de mooie plaat op het deksel. Ook die wil hij losscheuren. Maar dan komt de boer naar hem toe. „Nee Steffie, voorzichtig zijn. Dit is een puzzel, kijk maar eens". Dan doet hij voorzichtig de doos open en laat de puzzelstukjes zien. Steffies ogen glinsteren. Ja, dat kan hij wel. Hij heeft al meer puzzels.
„Dat hebben jullie mooi bedacht", zegt vrouw Willemse die net binnenkomt. „Een prachtig cadeau". „Weten jullie wat Steffie nog meer heeft gekregen?" De jongens schudden hun hoofd. „Echt niet? En jullie zijn er nog wel langs gekomen. Hebben jullie het niet gehoord?" Gehoord? Hoe kan je nu een cadeau horen? Opeens begrijpt Wim het. Dus toch! Ze hebben zich niet vergist. Gisteren was de hond er werkelijk nog niet. Dus dat is het cadeau.
„Wel fijn hoor, een hond", zegt Wim, „maar hij blafte en gromde zo hard". „Ja natuurlijk, hij kent jullie toch nog niet?" „Nou jongens, we zullen eerst maar wat eten en drinken, want straks komt de verdiende straf. En met een lege maag kunnen jullie niet aan de slag".
Bijna waren ze hun angst vergeten. Maar nu komt het weer helemaal terug. Straks moeten ze aan de slag, heeft vrouw Willemse gezegd. Tsjonge, wat zou dat zijn? Misschien wel hard werken voor de boer. Misschien de stal wel schoonmaken, of misschien moeten ze wel melken!
Lambert schrikt van zijn eigen gedachten. Als dat maar niet waar is! Dat durft hij niet hoor, bij de grote koeien. Als ze je eens bijten of likken. Ze hebben een tong van schuurpapier heeft hij wel eens gehoord.
„Alstublieft jonge heren, omdat onze Steffie jarig is". En kijk eens. Allemaal krijgen ze een lekker taartje en een beker chocomel. Is dat even smullen? Ja nu wel. Maar straks? Karel proeft er bijna niets van. Ook hij heeft al zoveel straffen bedacht. Misschien moeten ze de tafel van tien tot twintig wel opschrijven. En die kan hij helemaal nog niet...
Stiekem kijkt hij naar Wim en Lambert. Die smullen, dat ziet hij wel. Hoe kunnen ze.
Wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen