Opiniebladeren

De Tijd stelt deze week niet de partij waarop het bovenstaande betrekking heeft, de SGP, maar wel haar lijsttrekker, ir. B. J. van der Vlies, in het middelpunt. Een zeer goed politicus, meent het blad, „als het in de aard van een politicus moet liggen dat hij zijn persoonlijke mening niet geeft en slechts het belang van de partij verdedigt".
De rel zoals De Tijd het noemt rond de benoeming van Van der Vlies vormde voor het blad de aanleiding met hem te gaan praten. Over het aftreden van ds. Abma als partijvoorzitter merkt Van der Vlies op: „Ik vind het wel degelijk jammer dat ds. Abma deze consequentie heeft menen te moeten trekken. In respectering voor wat hij heeft gedaan. Je hoopt toch dat procedures zo worden gekozen dat daarmee ieder binnen een partijorganisatie behouden kan blijven."

Draagvlak
Een Staphorster variant, die slechts over 76 kamerzetels beschikt, ziet Van der Vlies niet zitten. „Zo'n getal is toch wel een uiterst wankele basis voor een kabinet. Ik denk dat er zoveel vraagstukken in onze samenleving zijn dat het wenselijk is dat er een kabinet komt met een groter draagvlak."
Ook het ademocratisch zijn van de SGP komt ter sprake. Van der Vlies merkt daarover op: „Dan zeg ik: Den Uyl, dat is een aantijging die je niet kunt waarmaken."
De discussie binnen de SGP over het vrouwenkiesrecht is voor de De Tijd-journalist een nogal belangrijk punt; Van der Vlies wil er geen concrete uitspraak over doen. „De SGP kan op z'n best een aanbeveling doen aan vrouwen. Dan nog blijft er de eigen verantwoordelijkheid voor de mensen die een oproep krijgen te gaan stemmen." In huize-Van der Vlies heerst op dit punt eenstemmigheid. Mevrouw Van der Vlies gaat zelf niet stemmen maar machtigt haar man.
De Tijd, die steeds meer haar rooms-katholieke imago oppoetst, wil ook weten of Van der Vlies de Rooms-Katholieke Kerk onchristelijk vindt. „Er zijn bepaalde opvattingen die kerk ingeslopen, die op gespannen voet staan met wat Gods Woord ons leert. Maar die kerk is wel ontstaan uit de eerste christengemeente en als zodanig kun je niet zomaar zeggen dat van a tot z alles echt onchristelijk zou zijn

Aangrijpend
Onchristelijk was in ieder geval wel de manier waarop de Rode Khmers in Cambodja hebben huisgehouden. In de kleurenkatern van Vrij Nederland het aangrijpende relaas van Dith Pran, die als tolk werkte voor de Amerikaanse journalist Sydney Schanberg. Schanberg moest Pran bij de val van het Lon Nonregime in 1975 in Cambodja achterlaten. Pran werd naar een heropvoedingskamp gebracht en wist in 1979 naar Thailand te vluchten.
Over de tijd in het kamp merkt Pran met betrekking tot de Rode Khmers op: „Ze geloofden niet in God en hechtten geen waarde aan de traditie, alleen de Rode Khmer betekende wat voor ze. Daarom vermoordden ze hun eigen mensen, baby's zelfs, met hetzelfde gemak als waarmee wij een mug doodslaan. Een mensenleven zei hun niets, want ze hebben alleen discipline geleerd."
De kneepjes van het vak vertelt een detective in Hervormd Nederland. „Die kneepjes zijn onder andere vermommingen. Een regenjas die van binnen licht en van buiten donker is, zodat je hem kunt omkeren. Een simpel petje met twee kleuren, wel of geen zonnebril."

Ongenaakbaar
De Haagse Post wijdt verschillende pagina's aan het verschijnsel dat contactadvertenties voor linkse intellectuelen steeds meer het middel worden om aan een partner te komen. Wie die adverteerders zijn? „Die adverteerders zijn juist mensen die bewust ergens mee bezig zijn, die bewust zoeken. Ze zijn niet lelijk of geestelijk kreupel. Integendeel. Mooie meiden blijken bijvoorbeeld ook uit de boot te vallen. Die lijken zo ongenaakbaar, daar durven mannen veelal niet op af. En wat zou je denken van een academisch opgeleide en zeer succesvolle zakenvrouw? Doodgriezelig vinden de heren dat."
De hoge winstcijfers van de bedrijven de laatste tijd geven aan dat het hun voor de wind gaat. Elseviers Weekblad ging na wat er met de winst wordt gedaan. De bedrijven zijn niet massaal aan het investeren geslagen, zo blijkt. De miljarden guldens winst verdwijnt in de spaarpotten van de bedrijven, aan nieuwe investeringen geven zij minder uit dan zij aan overheidssteun incasseren.
In Elseviers Magazine een reportage over Amsterdam dat aan de weg timmert om zijn image te verbeteren. De stad die geteisterd werd door krakers, junks en criminelen en lang in opspraak werd gebracht, werkt nu weer hard aan de opbouw en het herstel. Een noodzaak ook om het toerisme te bevorderen want „buiten Europa is Nederland zonder Amsterdam niet te verkopen." Het kan verkeren in Bredero's stad.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen