Overgegeven

Judas brandde van verlangen om te roven. Door langdurige gewoonte was hij in dal kwaad verhard. En daar zich op dit ogenblik geen andere buil voor hem opdoet, aarzelt hij niet de Zoon Gods, de werkmeester van het leven, verraderlijk ter dood over te leveren. En hoewel nog een heilige terechtwijzing tot hem kwam om hem terug te houden, ijlt hij met woestheid voort op de weg des kwaads.
Niet zonder reden zegt Lukas daarom letterlijk, „dat de satan in hem voer". Niet omdat hij tot nu toe onder de leiding van de Geest Gods gestaan had, want hij had niet aan roof en diefstal verslaafd kunnen zijn, zo hij geen slaaf des duivels ware geweest. Maar Lukas bedoelt dal hij nu geheel en al aan de satan werd overgegeven, zodat hij zich thans als een waanzinnige in het verderf ging storten. Want hoewel het ook de satan is, die ons tot de dagelijkse struikelingen aanzet, en hij in ons regeert wanneer hij ons tot grovere uitspattingen in het kwaad vervoert, heet het toch eerst van de venworpenen, dat hij in hen vaart, wanneer de vreze Gods bij hen uitgeblust, het licht der rede uitgedoofd, zelfs de schaamte uitgeschud is, en hij al hun zinnen inneemt.
Dit uiterste der Goddelijke wraak nu treft alleen dezulken, die reeds aan het verderf gewijd zijn. Laat ons hieruit leren in tijds ons te bekeren, opdat geen langdurige verharding in het kwaad de heerschappij des satans diep in ons doe wortelen.

Joh. Calvijn (Uit: Schriftverklaringen)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen